Καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας, τα μέσα ενημέρωσης και οι διαδικτυακές πλατφόρμες ελέγχου παρείχαν συνεχείς ενημερώσεις σχετικά με τον αριθμό των ανθρώπων που πέθαναν από τον κορονοϊό. Πολύ λιγότερο προεξέχοντες —αλλά εξίσου εντυπωσιακοί— είναι οι απολογισμοί όσων έμειναν πίσω, όσων έχασαν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο και κυρίως τα παιδιά που έμειναν χωρίς πατέρα ή μητέρα.
Σύμφωνα με μια εκτίμηση που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Pediatrics, τουλάχιστον 140.000 παιδιά στην Αμερική είχαν χάσει έναν γονέα ή κάποιον που τα φρόντιζε όπως ο παπούς και η γιαγιά λόγω του κορονοϊού μέχρι τα τέλη Ιουνίου - πράγμα που σημαίνει ότι περίπου ένα στα 500 παιδιά έχασε έναν από τους πιο σημαντικούς ενήλικες στη ζωή του. . Η Susan Hillis, συν-συγγραφέας της μελέτης και επιδημιολόγος στο CDC, ανέφερε ότι στις αρχές Οκτωβρίου, το σύνολο είχε φτάσει τουλάχιστον τις 170.000 παιδιά.
Η πλήρης κατανόηση αυτού περιπλέκει ορισμένες από τις τυπικές αφηγήσεις για την τραγωδία της πανδημίας. Δεν είναι μόνο ο αριθμός των ζωών που κόπηκαν απότομα λόγω του COVID-19 που θα πρέπει να σηματοδοτήσουν το εύρος των απωλειών μας, αλλά και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που είδαν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο να πεθαίνει.
Σε ένα τυπικό, μη πανδημικό έτος, πολλά παιδιά χάνουν έναν γονέα, αλλά παγκοσμίως, επιπλέον 1,5 εκατομμύριο παιδιά εκτιμάται ότι έχασαν έναν γονέα ή κάποιον που τα φρόντιζε από τον Μάρτιο του 2020 έως τον Απρίλιο του 2021. Και μόνο στις ΗΠΑ, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν χάσει έναν στενό συγγενή -είτε παιδί, αδερφό, σύζυγο, γονέα ή παππού και γιαγιά- από τον COVID-19 πιστεύεται ότι είναι περίπου 6,5 εκατομμύρια.
Ειδικά για τα παιδιά, ο θάνατος αγαπημένου προσώπου είναι τρομερά αποσταθεροποιητικός. "Ουσιαστικά καταρρίπτει τις υποθέσεις των παιδιών για τον κόσμο όταν οι γονείς τους –αυτές οι φιγούρες που υποτίθεται ότι παρέχουν μια αίσθηση ασφάλειας και καλύπτουν βασικές ανάγκες– πεθαίνουν", δήλωσε ο Tashel Bordere, καθηγητής ανθρώπινης ανάπτυξης και οικογενειακής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι. Πολλά παιδιά που έχασαν έναν γονέα κατά τη διάρκεια της πανδημίας θα συνεχίσουν να ζουν στο ίδιο σπίτι, αλλά μερικά θα μετακομίσουν σε άλλο μέλος της οικογένειας ή σε συγγενή. Άλλα θα μπουν στο σύστημα αναδοχής ή θα μείνουν άστεγα.
Ο Bordere είπε ότι ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά αντιδρούν σε έναν θάνατο, μεταξύ άλλων παραγόντων, μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το αναπτυξιακό τους στάδιο, το φύλο και την προσωπικότητά τους. Αλλά γενικά, τα παιδιά που χάνουν έναν γονέα τείνουν να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αντιμετωπίσουν προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, αστάθεια στέγασης, ακαδημαϊκά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς, ακόμη και σεξουαλική κακοποίηση. Είναι επίσης πιο πιθανό να μπουν σε καθεστώς φτώχειας καθώς για πολλά ο θάνατος ενός γονέα σημαίνει και απώλεια εισοδήματος.
Οι προκλήσεις για τα παιδιά που πενθούν
Ο θάνατος ενός γονέα κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας παρουσιάζει μοναδικές προκλήσεις για τα παιδιά που πενθούν. Η εργασιακή αστάθεια και το γενικό άγχος μπορεί να έχουν εξαντλήσει τις ικανότητες άλλων ενηλίκων στη ζωή τους να τους υποστηρίξουν. Και πρέπει να ζουν με συνεχείς υπενθυμίσεις, στα μέσα ενημέρωσης και στην καθημερινή ζωή, σχετικά με το γιατί έφυγε ο γονιός τους. "Η επανάληψη ενός γεγονότος μπορεί να επανατραυματίσει τα παιδιά", είπε ο Bordere. "Οι μάσκες, οι αριθμοί για τους οποίους ενημερώνουμε, οτιδήποτε σχετίζεται με τον COVID θα αποτελεί πισωγύρισμα για ένα παιδί που έχει αντιμετωπίσει μια απώλεια".
Τι θα βοηθούσε αυτά τα παιδιά; "Έχουμε μάθει ότι τα προγράμματα που στοχεύουν σε έναν τύπο ευάλωτου παιδιού (π.χ. ένα "ορφανό από AIDS" ή "ορφανό COVID") μπορεί να είναι πολύ στιγματιστικά και αναποτελεσματικά", δήλωσε η Ρέιτσελ Κίντμαν, κοινωνική επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο Stony Brook. Αντίθετα, προτείνει πρωτοβουλίες κατά της φτώχειας και πρόσθετους πόρους για παροχή συμβουλών στα σχολεία, έναν "προγραμματισμό ευαίσθητο στις ανάγκες αυτών των παιδιών".
Πηγή: The Atlantic
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr