
Η Φαίη Κουτζούκου, Διαχειρίστρια Προγραμμάτων, στο Ίδρυμα Μποδοσάκη επισκέφθηκε το Δροσερό της Ξάνθης στο πλαίσιο του προγράμματος ενισχυτικής διδασκαλίας «Από το Δροσερό στην Ελευθερία!
Η εξαιρετική εμπειρία της υπάρχει σε αυτό το μικρό ημερολόγιο και στο γράμμα προς τον Αη-Βασίλη που μας αφορά όλους.

Ένα χιλιόμετρο νοτιοανατολικά της Ξάνθης βρίσκεται το Δροσερό. Η μεγαλύτερη κοινότητα Ρομά στην Ελλάδα, με περισσότερους από 3.500 κατοίκους.
Μια κοινότητα εν πολλοίς αποκλεισμένη από τον κόσμο γύρω της. Συγκοινωνία δεν υπάρχει και ταξί δεν μπαίνει στον οικισμό. Για τα περισσότερα από 1.500 παιδιά του Δροσερού αντιστοιχούν δύο Δημοτικά σχολεία και ένα Γυμνάσιο, χωρητικότητας περίπου 500 θέσεων. Ένας παιδικός σταθμός που υπήρχε έχει πλέον κλείσει. Το ίδιο και το ιατροκοινωνικό κέντρο που λειτουργούσε.
Όσα παιδιά πάνε σχολείο καταφέρνουν με το ζόρι να τελειώσουν το Δημοτικό. Εξάλλου στην ηλικία των 12-13 ετών τα παιδιά θεωρούνται έτοιμα για γάμο.

Τα ποσοστά αναλφαβητισμού είναι τεράστια, το ίδιο και τα ποσοστά ανεργίας. Με ένα μεροκάματο εδώ κι εκεί ζούνε ολόκληρες οικογένειες. «Δεν μπορούμε ούτε την κάρτα ανεργίας να θεωρήσουμε γιατί δεν ξέρουμε να διαβάζουμε», μας λέει η Σαντριέ, μια νέα γυναίκα και μητέρα τριών παιδιών.
Σε αυτές τις συνθήκες, το 2006, η Σαμπιχά Σουλειμάν ιδρύει το Σύλλογο Ρομά Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα». Ο Σύλλογος υποστηρίζει τις γυναίκες και τα παιδιά του οικισμού, μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων και προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής στήριξης.

Για το 2015-16 λειτουργεί πρόγραμμα ενισχυτικής διδασκαλίας για παιδιά του Δημοτικού με επιχορήγηση του Προγράμματος Επιχορήγησης ΜΚΟ των EEA Grants που διαχειρίζεται το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Το πρόγραμμα ξεκίνησε για 50 παιδιά αλλά ήδη το παρακολουθούν 80 και άλλα τόσα είναι σε λίστα αναμονής.
Όταν οι γονείς είναι αγγράμματοι και η βασική γλώσσα τα Ρομανί το να καταφέρει ένα παιδί να τελειώσει το Δημοτικό σε ελληνικό σχολείο είναι ένας μικρός άθλος. Πόσο μάλλον όταν στο σπίτι δεν έχει θέρμανση ή χώρο να διαβάσει. Πολύ συχνά πολυμελείς οικογένειες με 5-6 παιδιά ζουν όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο μαζί με τους παππούδες και τις γιαγιάδες.

Μέχρι σήμερα, μόνο ένας Δροσερίττης έχει καταφέρει να φοιτήσει σε Πανεπιστήμιο. Ο Αληόγλου Γιουγκέρ, είναι σήμερα δάσκαλος σε σχολείο της Ξάνθης και τα απογεύματα παραδίδει μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας στα παιδιά του Δροσερού. «Τα παιδιά θέλουν να μάθουν, ρουφάνε σαν σφουγγάρι. Η εκπαίδευση είναι ένα διαβατήριο γι’ αυτά, για να κάνουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους», μας λέει.
Για πρώτη φορά, φέτος, τα παιδιά στόλισαν ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στα γράμματα που έστειλαν στον Άη Βασίλη ζητάνε γαλότσες, μπουφάν, ομπρέλες και ζεστές φόρμες εν όψει του χειμώνα που έρχεται.
«Ο Σύλλογος μας δίνει Ελπίδα. Ξέρω ότι το παιδί μου μετά το σχολείο θα πάει σε ένα περιβάλλον με θέρμανση, καθαρές τουαλέτες κι ένα δάσκαλο που θα του δώσει σημασία. Έτσι δεν θα τριγυρνάει στο δρόμο» μας λέει η Σαντριέ.
O τίτλος αυτού του προγράμματος δεν είναι καθόλου τυχαίος. «Από το Δροσερό στην Ελευθερία!/ Andar Drosero mesti Pen!». «Είναι το όνειρό μου γι αυτά τα παιδιά, να γίνουν ανεξάρτητα κι ελεύθερα και μια μέρα να φύγουν από το Δροσερό, όπως δεν καταφέραμε να κάνουμε εμείς», μας λέει η Σαμπιχά.
Για να υποστηρίξετε το έργο του Συλλόγου «Η Ελπίδα», μπορείτε να επικοινωνήσετε με την κα. Σαμπιχά Σουλεϊμάν στο (+30) 6950 387 418.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr