
Στις διαμάχες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναφέρεται δημοσίευμα των New York Times το οποίο υπογράφει ο δημοσιογράφος Landon Thomas. Στο άρθρο υπογραμμίζεται πως η δριμεία κριτική που ασκείται στο Ταμείο εντός και εκτός αυτού έχει πυροδοτήσει μία εκτενή συζήτηση σχετικά με την ενίσχυση της διαφάνειας κατά τη λήψη αποφάσεων εντός του ιδρύματος.
Ως παράδειγμα της «φαγωμάρας» που επικρατεί στο εσωτερικό του ΔΝΤ γίνεται αναφορά στο κλίμα που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι όταν η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης του Ταμείου παρέδωσε μία έκθεση 86 σελίδων για το πώς διαχειρίστηκε το Ταμείο την ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
«Η έκθεση ήταν ασυνήθιστα ωμή στην κριτική της για το πώς το ΔΝΤ χειρίστηκε τα προβλήματα του χρέους στην περίπτωση της Ελλάδας. Στελέχη του Ταμείου φοβήθηκαν τους ομολόγους τους στην Ευρώπη, έχασαν τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια και δεν έκαναν αρκετά για να πείσουν για την αναδιάρθρωση του χρέους», αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Εκείνο που προκάλεσε την οργή και την παρέμβαση υψηλόβαθμων στελεχών του ΔΝΤ ήταν πως πριν τη δημοσίευση της εν λόγω έκθεσης ορισμένοι αξιωματούχοι του Ταμείου ζήτησαν την αφαίρεση τμημάτων της έκθεσης που αναφέρουν ότι το ΔΝΤ δεν έδωσε έγγραφα που ζητήθηκαν από τους αξιολογητές.

Σύμφωνα με τους New York Times, η διευθύνουσα σύμβουλος Christine Lagarde, η οποία επανεξελέγη για μια δεύτερη πενταετή θητεία νωρίτερα αυτό το έτος, έχει επιδιώξει το Ταμείο να γίνει πιο ανοιχτό στον κόσμο και λιγότερο ψυχρά γραφειοκρατικό. Οι προσπάθειες αυτές φάνηκαν και κατά τη διάρκεια των ετήσιων συνεδριάσεων του ΔΝΤ, αυτό το μήνα.
Υπό το πρίσμα αυτό, κάποιοι από τους παραδοσιακούς υποστηρικτές του Ταμείου αιφνιδιάστηκαν από τις μεθοδεύσεις του ΔΝΤ έναντι του εσωτερικού ελεγκτή του. Η επιτροπή συστάθηκε για να έχει πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα, δήλωσε ο Edwin M. Truman, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν μέλος της εξωτερικής ομάδας εμπειρογνωμόνων που είχαν ως σκοπό να συντάξουν την έκθεση.
«Το προσωπικό και τα ανώτατα στελέχη του ταμείου δεν είχαν κανένα δικαίωμα να παρακρατήσουν κανένα έγγραφο», πρόσθεσε.
Η ομάδα αξιολόγησης συστάθηκε το 2001 με εντολή να αξιολογήσει τη λήψη αποφάσεων του Ταμείου, το οποίο είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση μετά την ασιατική κρίση το 1997, κυρίως από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Παρά το γεγονός ότι η ομάδα είχε αυτονομία, όσοι εργάστηκαν εκεί δεν είχαν σε καμία περίπτωση σκοπό να προκαλέσουν κάποιο πρόβλημα.
Αλλά μια έκθεση σχετικά με την ποιότητα των συμβουλών του ΔΝΤ κατά τη διάρκεια της κρίσης της Ευρωζώνης ήταν βέβαιο ότι θα αγγίξει και επώδυνα σημεία.

Ανατρέχοντας πίσω στο 2012, όταν η ομάδα αποκάλυψε ότι θα εξετάσει τις δραστηριότητες του Ταμείου στη ζώνη του ευρώ, οι εξεταστές συνάντησαν αντίσταση, όχι μόνο από τα μέλη του προσωπικού, αλλά και από τα ευρωπαϊκά μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Στελέχη από τη Γαλλία και τη Γερμανία προέβαλαν την αντίθεση τους στην έρευνα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποίησαν σκληρή γλώσσα σε συναντήσεις με στελέχη της ομάδας, σε μια προσπάθεια να τους δυσκολέψουν το έργο.
Όταν έγινε σαφές ότι η ομάδα θα προχωρήσει στην έκθεση, οι Ευρωπαίοι διευθυντές ρώτησαν αν θα ήταν δυνατόν να μην δημοσιοποιηθεί η έκθεση στο κοινό, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλούνται οι New York Times.
Η αντίθεσή τους στην έρευνα ήταν ιδιαίτερα αισθητές στο Ευρωπαϊκό Τμήμα, το οποίο επέβλεψε τις διασώσεις στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Ο ηγέτης του Ευρωπαϊκού Τμήματος, Poul Thomsen, ο οποίος ήταν και ο αρχιτέκτονας της ελληνικής διάσωσης, αποστασιοποιήθηκε από την ομάδα, αρχικά, αν και η έκθεση ήταν πολύ επικριτική για το έργο του στην Ελλάδα, χωρίς να αναφέρει το όνομα Thomsen.
Ο Thomsen συνεργάστηκε με την ομάδα, δίνοντας χιλιάδες emails και έγγραφα, ενώ έδωσε και μια συνέντευξη τριών ωρών με στέλεχος που συνέταξε την έκθεση, τον Shinji Takagi.
Σε δήλωσή του, ο Thomsen είπε ότι το τμήμα του «συμμορφώθηκε πλήρως με τα αιτήματα της ομάδας για πληροφορίες και έγγραφα, χωρίς εξαίρεση».

Οι εξεταστές όμως ήθελαν τα πρακτικά από άτυπες συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου κατά τη διάρκεια της κρίσης, όπου οι αξιωματούχοι εξηγούσαν τις ενέργειές τους στους διευθυντές. Ζήτησαν επίσης έγγραφα που σχετίζονται με μια σειρά μυστικών συναντήσεων των στελεχών το 2010, όταν και συζητήθηκαν διαφορετικές στρατηγικές για το χειρισμό του ελληνικού ζητήματος.
Η επιτροπή έλαβε τεράστιο όγκο των πληροφοριών, αλλά οι αξιολογητές δεν είχαν πάρει αυτό που πραγματικά ήθελαν: τα στοιχεία και τις αναλύσεις που ρίχνουν φως στο πώς και γιατί το ταμείο ενέργησε.
Οι δικαιολογίες ποικίλλουν.
Μετά από σχεδόν 16 μήνες οι αξιολογητές έλαβαν περισσότερα από ό, τι είχαν ζητήσει.Ήταν τότε που τα στελέχη του ΔΝΤ άρχισαν να πιέζουν τους αξιολογητές να αφαιρέσουν αποσπάσματα της έκθεσης που εξηγούσαν πόσο δύσκολο ήταν να πάρει να λάβουν σημαντικά έγγραφα που χρειάζονταν.
Οι αξιολογητές έκαναν κάποιες αλλαγές, αλλά, επειδή πίστευαν ότι δεν είχαν λάβει όλα τα έγγραφα, διατήρησαν κάποια κρίσιμα αποσπάσματα για το πώς μερικά στελέχη αρνήθηκαν να συνεργαστούν.
Στις αρχές Ιουλίου, η έκθεση και 11 σχετικά έγγραφα δόθηκαν στη δημοσιότητα.
Η Lagarde δήλωσε σε απάντηση της ότι η συμμετοχή του ταμείου στη ζώνη του ευρώ ήταν μια «ειδική επιτυχία». Είπε, επίσης, ότι το ταμείο θα συνεχίσει να βελτιώνει τον τρόπο λειτουργίας του, ενισχύοντας τη διαφάνεια του.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr