Σε περίπου 200-300 ευρώ ανά φορολογούμενο ή 400-600 ευρώ για ένα ζευγάρι μισθωτών ή και συνταξιούχων μεταφράζεται το κόστος μιας πιθανής απόφασης να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό του 2018 μόνο με μείωση του αφορολογήτου. Αν όμως χρειαστεί με τον ίδιο τρόπο να ικανοποιηθεί και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο ζητάει μέτρα 4,5 δις. ευρώ για την περίοδο μετά το 2019, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί να βάλει για τα καλά το χέρι στην τσέπη 3,5 εκατομμυρίων μισθωτών και συνταξιούχων. Και αυτό διότι για να αποδώσει ένα τόσο μεγάλο ποσό το ψαλίδισμα του αφορολογήτου, η έκπτωση φόρου από τα 1900 ευρώ που είναι σήμερα, θα πρέπει να περιοριστεί ακόμη και στα 1000 ευρώ. Και αυτό θα σήμαινε 1800 ευρώ περισσότερους φόρους μέσα σε έναν χρόνο αλλά και ψαλίδισμα του αφορολογήτου ακόμη και στα επίπεδα των 4550 ευρώ.
Στις παρασκηνιακές συζητήσεις που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, η μείωση του αφορολογήτου φαντάζει αυτή τη στιγμή ως «θεραπεία για πάσα νόσο». Στην πράξη, δύο είναι τα μέτωπα για τα οποία απαιτείται αυτή τη στιγμή να ληφθούν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα:
1. Το πρώτο είναι η κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2018. Με βάση την εκτίμηση των ευρωπαϊκών θεσμών, το κενό του 2018 ανέρχεται σε περίπου 700 εκατ. ευρώ. Με βάση την ελληνική κυβέρνηση, έχουν ήδη προταθεί μέτρα για να το κατεβάσουν στα 200 εκατ. ευρώ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι θεσμοί δεν αποδέχονται αυτά τα μέτρα. Αν λοιπόν προχωρήσει περικοπή του αφορολογήτου για να καλυφθεί τρύπα της τάξεως των 700 εκατ. ευρώ, τότε θα πρέπει η έκπτωση φόρου, να μειωθεί από τα 1900 ευρώ που είναι σήμερα, περίπου στα 1600-1700 ευρώ.
2. Το δεύτερο ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα είναι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2019 και μετά. Σε αυτό το μέτωπο υπάρχει η άποψη του ΔΝΤ το οποίο ζητάει πρόσθετα μέτρα 4,5 δις. ευρώ καθώς εκτιμά ότι χωρίς αυτά, το πρωτογενές πλεόνασμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το 1,5% (όταν οι Ευρωπαίοι θέλουν 3,5% για μετά το 2018). Για την εξασφάλιση όμως 4,5 δις. ευρώ αποκλειστικά από τη μείωση του αφορολογήτου, ουσιαστικά απαιτείται η… εξαφάνισή του. Και αυτό διότι δεν αρκεί μόνο να υπολογιστεί το δημοσιονομικό όφελος από το ψαλίδισμα της έκπτωσης φόρου. Απαιτείται να συνυπολογιστεί η μείωση που θα προκληθεί στην κατανάλωση από τη συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Όταν μια οικογένεια με δύο εργαζόμενους και οικογενειακό εισόδημα 20.000 ευρώ θα φτάσει να χάνει σχεδόν έναν μισθό, τότε η επίπτωση στην κατανάλωση και ειδικά στον ΦΠΑ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν γίνει από Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα αλλά και Γενικό Λογιστήριο, για να συγκεντρωθεί ένα δισεκατομμύριο ευρώ, θα πρέπει η έκπτωση φόρου να μειωθεί κατά 300 ευρώ δηλαδή από τα 1900 ευρώ που είναι σήμερα στα 1600 ευρώ. Αυτή η μείωση, πρακτικά σημαίνει ότι:
1. το αφορολόγητο όριο θα μειωθεί από τα 8636 ευρώ που είναι σήμερα για τον εργένη, στα 7272 ευρώ.
2. Όλοι ανεξαιρέτως οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αγρότες με ετήσιες φορολογητέες αποδοχές άνω των 7272 ευρώ, θα επιβαρυνθούν με έως και 300 ευρώ τον χρόνο. Πρακτικά, οι συνταξιούχοι των 800 ευρώ, θα πρέπει να επιστρέψουν το επίδομα που τους δόθηκε ως «13η σύνταξη».
3. Σε επίπεδο διεύρυνσης φορολογικής βάσης, η μείωση της έκπτωσης φόρου από τα 1900 στα 1600 ευρώ, θα σημαίνει το γεγονός ότι αντί να πληρώνουν φόρο εισοδήματος το 63% των νοικοκυριών, το σχετικό ποσοστό θα ανέβει περίπου κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες στο 73%
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
