Αμέριμνοι

Εξαντλούμε την ανάγνωση της επικαιρότητας, χαμένοι ανάμεσα σε πομπώδεις ατάκες, παραιτήσεις, παραπολιτικά και σενάρια για το μέλλον. Και μέσα στην ομίχλη των δηλώσεων κι αντιδηλώσεων χάνεται το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε.

Η χώρα έχει μπει σε περίοδο πολιτικής αστάθειας. Δεν είναι μόνο η απειλή του Π.Καμμένου ότι “θα ρίξει την κυβέρνηση”, η οποία όπως πλείστες άλλες δηλώσεις, ίσως δεν έχει μεγάλη σημασία. Είναι το γεγονός ότι ο πολιτικός ορίζοντας, τουλάχιστον ως το 2020 είναι θολός. Ηδη έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο, με τον ακριβή χρόνο των εκλογών άγνωστο, το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής που έχει ψηφιστεί να λειτουργεί διαλυτικά, και ζητούμενο ακόμη και εφόσον σχηματίζεται κυβερνητική πλειοψηφία μετά τις εκλογές, αν στη συνέχεια θα διαμορφώνεται προεδρική πλειοψηφία. Ως συνήθως, η προεκλογική περίοδος, προσφέρεται για λαϊκισμό και υποσχέσεις, αλλά δεν προσφέρεται καθόλου για σοβαρά σχέδια και ψύχραιμη αποτίμηση της κατάστασης. Ο κ.Τσίπρας, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, προβάλει ένα νέο “Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”, ενισχύοντας την αβεβαιότητα.

Η πολιτική αβεβαιότητα, έχει αρνητική επίδραση σε μια ήδη πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται εκτός αγορών, οι ρυθμοί ανάπτυξης κινούνται σε αναιμικούς ρυθμούς, ο τραπεζικός τομέας φορτωμένος με “κόκκινα δάνεια” κι έχοντας ασφυκτικά περιθώρια για τη μείωση τους αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την οικονομία. Η Ελλάδα αντι να ενισχύεται χάνει θέσεις στους διεθνείς δείκτες και οι προβλέψεις μιλούν για μικρότερο πλυθυσμό κατά 2,4 εκατομμύρια το 2060, όταν θα τελειώνει και η δέσμευση για πρωτογενή πλεονάσματα 2% κάθε χρόνο.

Στα παραπάνω να προστεθεί ένα εντελώς ευμετάβλητο ευρωπαϊκό κι ευρύτερο διεθνές περιβάλλον. Η Ιταλία βρίσκεται σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες, στη Γερμανία ο κυβερνητικός συνασπισμός περνά δύσκολες ώρες αφού το SPD καταποντίζεται και η Αγκελα Μέρκελ βρίσκεται στη Δύση της πολιτικής της καριέρας, στη Βρετανία οι αντιθέσεις για το Brexit οξύνονται, στη Γαλλία ο Εμ.Μακρόν αντιμετωπίζει ισχυρές αντιδράσεις στις μεταρρυθμίσεις που προωθεί. Ουδείς γνωρίζει ποιός θα είναι ο πολιτικός χάρτης στην ΕΕ μετά τις ευρωεκλογές. Η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Κίνας κλιμακώνεται, ένας νέος γύρος ανόδου των επιτοκίων αναμένεται κι όλοι, 10 χρόνια ύστερα από την κρίση του 2008, αναρωτιούνται που και πότε θα ξεσπάσει η επόμενη κρίση.

Το ενδεχόμενο οι εξελίξεις που θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια να αναγκάσουν την Ελλάδα να πάρει ξανά δύσκολες αποφάσεις είναι απολύτως υπαρκτό. Σε περίπτωση που η χώρα μας συνεχίσει να βρίσκεται εκτός αγορών ή είναι αναγκασμένη να δανειστεί με πολύ υψηλά επιτόκια και οι ρυθμοί ανάπτυξης παραμένουν χαμηλοί, τότε ένα νέο πρόγραμμα θα είναι αναγκαίο. Ποιός όμως θα δώσει χρήματα σε μια χώρα που βολοδέρνει από μνημόνιο σε μνημόνιο δίχως να μπορεί να σταθεί στα πόδια της; Ποιό κλίμα θα διαμορφωθεί στο εσωτερικό της χώρας;

Ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάδα σε Αργεντινή, που από το club των πιο πλούσιων χωρών του πλανήτη στις αρχές του 20ου αιώνα, “μετακόμισε” στο club των πιο προβληματικών στο τέλος του, είναι υπαρκτός. Ας κρατήσουν λοιπόν οι πανηγυρισμοί για το τέλος της κρίσης και οι αμέριμνες προεκλογικές υποσχέσεις γιατί αν δεν σοβαρευτούμε και δεν δούμε την πραγματικότητα κατάματα, τότε μπορεί τα δύσκολα να είναι μπροστά μας κι όχι πίσω μας.

------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr