Αντιαναπτυξιακό πολιτικό DNA

H αύξηση του ΑΕΠ, ήταν και παραμένει το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα και ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση. Ομως η ανάπτυξη είναι στοιχείο που δεν ανιχνεύεται στο πολιτικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Το στοιχείο που κυριαρχεί εκεί, είναι οι επιδοματικές πολιτικές κι όχι η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και η προσέλκυση επενδύσεων.

Όσοι προσπαθούν να επενδύσουν στην Ελλάδα το γνωρίζουν καλά κι έχουν να διηγηθούν απίστευτες ιστορίες καθημερινής τρέλας. Η αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, (αφου χάσαμε δύο χρόνια σε ανερμάτιστες επιλογές) η σοβαρή πτώση των αξιών, η απομάκρυνση του Grexit και η δέσμευση των εταίρων για συνέχιση της στήριξης για έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και μετά το 2018, δημιουργούν ένα ευνοϊκότερο αναπτυξιακό περιβάλλον. Χρειάζεται όμως να πάρει την υπόθεση στα χέρια της η κυβέρνηση. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα:

α) Με δεδομένα τα προβλήματα της κρατικής μηχανής, (και στην προ κρίσης εποχή η Ελλάδα δεν ήταν μια χώρα φιλική στις επενδύσεις) χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα βοηθάει να ξεπερνιούνται τα γραφειοκρατικά προβλήματα. Εδω όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό, αλλά η ίδια η κυβέρνηση θέτει πρόσθετα εμπόδια (Υπουργείο Πολιτισμού για Ελληνικό, δασαρχεία, αρχαιολογική υπηρεσία κλπ κλπ). Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη μεγάλη τους πλειοψηφία διέπονται από κρατικίστικη λογική, ενώ πολλοί βουλευτές πιέζουν ακόμη και τους λίγους υπουργούς που διέπονται από άλλη λογική, προκειμένου να μην προχωρήσουν επενδύσεις.

β) Για να μπορεί να λειτουργήσει μια σύγχρονη οικονομία, πρέπει να λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η ρύθμιση των 105 δις κόκκινων δανείων, αποτελεί ίσως το πιο μεγάλο στοίχημα το επόμενο διάστημα, προκειμένου να απελευθερωθούν κεφάλαια που θα χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία. Για να γίνει αυτό χρειάζονται τολμηρές αποφάσεις (αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων, διαγραφές, διακανονισμοί και πιο αυστηρό πλαίσιο) κι αυτές έχει δείξει η σημερινή κυβέρνηση ότι αδυνατεί να τις λάβει. Ο στόχος που έχει τεθεί είναι να μειωθούν τα “κόκκινα δάνεια” κατά 7 δις το 2017 και κατά 40 δις ως το τέλος του 2019. Με τους μέχρι σήμερα ρυθμούς ο στόχος μοιάζει ανέφικτος.

γ) Εκτός από τα θετικά μέτρα για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, χρειάζονται σοβαρές μεταρρυθμίσεις για την επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης. Οταν ένας επενδυτής γνωρίζει ότι για οποιαδήποτε διένεξη (με το δημόσιο, τους συνεταίρους του, τρίτους κλπ) θα χρειαστεί χρόνια για την εκδίκαση της υπόθεσης, αυτό τον αποτρέπει από το να προχωρήσει σε μια επένδυση.

Δεν αναφέρομαι στην υψηλή φορολογία, στις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, στις αντιδράσεις ανταγωνιστών σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, στις διαρκείς αλλαγές πλαισίου.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας της CooommonView, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Nέα Σελίδα”, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακράν πρώτο κόμμα στους δημοσίους υπαλλήλους με 24.5%, ενώ στους εργοδότες το ποσοστό του είναι μόλις 10.25%. Αυτό που θα κάνει λοιπόν η κυβέρνηση είναι να προσπαθήσει να διατηρήσει την εκλογική της πελατεία: δημοσίους υπαλλήλους, χαμηλοσυνταξιούχους και ένα τμήμα αυτών που έχουν πολύ μικρό εισόδημα. Αυτό θα της επιτρέψει να μείνει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γι΄αυτό ενω η ελληνική οικονομία έχει όλες τις προϋποθέσεις να κάνει άλματα, θα κινείται σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ήδη για φέτος ο ίδιος ο κ.Τσίπρας, ψαλίδισε τις εκτιμήσεις και από 2.7% που προέβλεπε ο προϋπολογισμός, μιλάει τώρα για ανάπτυξη της τάξης του 1.2%. Το “γήπεδο” της ανάπτυξης είναι ξένο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να το πούμε στην αργκό: “δεν το'χουν”. Οι μόνοι επιχειρηματίες, που γίνονται αποδεκτοί και τους παρέχονται κάθε είδους διευκολύνσεις, είναι οι “κολλητοί” του νέου συστήματος εξουσίας.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr