Cyber sex και τηλεργασία

Εάν πράγματι εξεπλάγησαν οι κυβερνώντες με την κοσμοσυρροή στο εμπορικό κέντρο την Παρασκευή, με το γεγονός ότι οι πολίτες βίωσαν την παραμονή του λοκ-ντάουν σαν παραμονή Πρωτοχρονιάς, σαν επαύριο επιστράτευσης, τόσο το χειρότερο για τους κυβερνώντες. Σημαίνει ότι διαθέτουν πλημμελή γνώση της ανθρώπινης φύσης. Δεν έχουν ακούσει άραγε ποτέ τη φράση "φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν";

Υπήρξαν όμως και χειρότερα. Η απάντηση του Γενικού Γραμματέα Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή στο ερώτημα πώς θα συναντιούνται υπό συνθήκες καραντίνας τα ζευγάρια που δεν μένουν στο ίδιο σπίτι. "Δεν θα συναντιούνται διά ζώσης. Μπορούν να χρησιμοποιούν το skype ή άλλα μέσα επικοινωνίας…" είπε ο κύριος Σταμπουλίδης. Τα προέτρεψε δηλαδή να αρκεστούν στο cyber sex. Πού; Στη χώρα όπου το ποσοστό των "ορφανών" κρουσμάτων ξεπερνάει το 50%.

"Τηρούσα σχολαστικά όλους τους κανόνες, δεν έχω ιδέα πώς άρπαξα κορονοϊό!" ισχυρίζονται οι μισοί και πλέον από τους ασθενήσαντες. Ο καθηγητής Μαγιορκίνης (κάνει πως) τους πιστεύει και μιλάει για πηγές υπερμετάδοσης οι οποίες δεν είναι κατανοητές. Τι δεν είναι κατανοητό; Ότι κάποια από τα εν λόγω "ορφανά" κρούσματα -εικάστε πόσα με βάση την κοινωνική σας πείρα- διατηρούν κρυφά ειδύλλια και επαφές; Πως ακόμα και στο νεκροκρέββατό τους -κούφια η ώρα- δεν πρόκειται να τις ομολογήσουν για να μη διασαλεύσουν τη γαλήνη των οικογενειών τους; Σε πόσες κηδείες δεν βλέπουμε να στέκει παράμερα ο κρυφός έρωτας τής "πιστότατης" συζύγου, του "αμέμπτου ήθους" νοικοκύρη; Ή έχουν την εντύπωση οι αρμόδιοι ότι η λίμπιντο υποχωρεί λόγω πανδημίας; Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ο φόβος του θανάτου αποτελεί το ισχυρότερο αφροδισιακό.

Αντί να ωθούνται οι άνθρωποι να ερμηνεύουν διασταλτικά τον κωδικό 4 τού sms στο 13033, "παροχή βοήθειας σε άτομα που έχουν ανάγκη", ας τους δοθεί η δυνατότητα να επιλέγουν έναν μόνο, τον οποίον θα επισκέπτονται με απόλυτη προστασία των προσωπικών τους δεδομένων.

Κατ’εξοχήν θύματα του νεοπουριτανισμού ελέω Covid 19 είναι οι νέοι. Σε αυτούς κυρίως απευθύνονται οι αυστηρές συστάσεις, οι κατσάδες, οι επικλήσεις στο φιλότιμο, η τραγουδιστική έκκληση να "σώσουν τη γιαγιά" ώστε να ξαναφάνε μουσακά και γεμιστά από τα χεράκια της. Ο σκοπός είναι βεβαίως ιερός. Καθένας αντιλαμβάνεται πως άμα ένας πιτσιρικάς φέρει τον ιό στο πατρικό του, θα τους κολλήσει πιθανότατα όλους πριν καν ο ίδιος εμφανίσει (εάν εμφανίσει) συμπτώματα. Μα το να τον μαντρώσεις για εβδομάδες και για μήνες θα τον ωθήσει ασφαλώς στην παραβατικότητα.

"Πόσοι δεκαοχτάρηδες, εικοσάρηδες συγκατοικούν με πρόσωπα της τρίτης ηλικίας ή πάσχοντα από υποκείμενα νοσήματα;" ρώτησα έναν φίλο ο οποίος παίζει τις στατιστικές στα δάκτυλα. "Ένα 20%, βαριά-βαριά…" με πληροφόρησε. "Και για ποιόν λόγο αντί να τους εγκλωβίσουμε, δεν τους απομακρύνουμε από τα πατρικά τους; Ας φιλοξενηθούν για όσο χρειαστεί στα άδεια έτσι κι αλλιώς ξενοδοχεία. Ας κάνουν τεστ και ας τους επιτραπεί να συγχρωτίζονται μεταξύ τους ελεύθερα. Το πολύ-πολύ να έχουμε έκρηξη στις εγκυμοσύνες – τι πιο καλοδεχούμενο σε μία χώρα που πάσχει από υπογεννητικότητα;".

Το να σκεφτείς "έξω από το κουτί" δεν συνιστά το ζητούμενο σε έκρυθμες ιδίως καταστάσεις;

Η Σλοβακία το έπραξε. Σύσσωμος ο πληθυσμός της, εξαιρουμένων των παιδιών κάτω των δέκα ετών, υποβλήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο σε τεστ. Το 1% προέκυψε θετικό και μπήκε σε δρακόντεια καραντίνα. Για τους υπόλοιπους το λοκ ντάουν μπορεί σταδιακά, προσεκτικά να χαλαρώσει, εφόσον βεβαίως τα σύνορα κρατηθούν κλειστά ή ελέγχονται αυστηρότατα. Το Ηνωμένο Βασίλειο εξεδήλωσε έντονο ενδιαφέρον για το σλοβάκικο πείραμα. Πρόκειται προφανώς για μια κολοσσιαία για τα μέτρα κάθε χώρας επιχείρηση, η οποία θα προσκρούσει σε πολλούς και διάφορους αντιρρησίες. Αναρωτιέμαι ωστόσο εάν συγκρίνεται το κόστος της με τα αλλεπάλληλα λοκ ντάουν...

Ο μόνος τομέας στον οποίον επιδείχθηκε από την πρώτη μέρα επινοητικότητα είναι η τηλεργασία. Περίφημη ιδέα φάνηκε σε πολλούς εργοδότες να απασχολούν το προσωπικό τους εκ του μακρόθεν, να καταλύουν κάθε σχεδόν έννοια ωραρίου, "έτσι κι αλλιώς στην κουζίνα σου είσαι, με τις πυζάμες" να τους λένε και να προγραμματίζουν αλλεπάλληλα μήτινγκ μέχρι ενίοτε όρθρου βαθέως. Τα πάγια έξοδα της επιχείρησης πέφτουν, τα γραφεία χρησιμοποιούνται εκ περιτροπής. "Δευτέρα έρχεται η Κατερίνα, Τρίτη η Μάρθα, γιατί να μη μοιράζονται το ίδιο ντεσκ, το ίδιο κομπιούτερ;" Κάποιοι επιδοτούν ήδη τους υπαλλήλους τους για την αγορά μιας ανατομικής καρέκλας για το σπίτι. Ευελπιστούν δε ότι στο μέλλον οι εταιρείες θα λειτουργούν εξ’ολοκλήρου μέσω zoom, άντε εάν εμπορεύονται αγαθά να έχουν αποθήκες και μεταφορείς.

Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για νομοθετική ρύθμιση της τηλεργασίας. Κι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι πρόκειται για μια πρακτική στην οποίαν καταφεύγουμε μαζικά σε έκτακτες μόνο περιστάσεις. Χάρη στη δουλειά τους οι άνθρωποι κοινωνικοποιούνται, συνάπτουν και σωματικές σχέσεις, χτίζουν φιλίες, έρωτες, φοράνε τα ωραία τους ρούχα, βγαίνουν στο σχόλασμα ραντεβού ή πηγαίνουν για μπύρες. Πόσο θα πρέπει άραγε να πέσει η παραγωγικότητα, να στερέψει η δημιουργικότητα ώσπου να το αντιληφθούν αυτό οι προφήτες της ψηφιακής αποστείρωσης που τη διαφημίζουν ως λαμπρό και άφευκτο μέλλον;

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr