Δεν είναι αυτό που νομίζεις

Το ανέκδοτο είναι παλιό και τόσο διαδεδομένο ώστε η τελική του φράση, η κορωνίδα του, να έχει πλέον αυτονομηθεί πλήρως, να έχει περάσει στον καθημερινό μας λόγο και να χρησιμοποιείται σε κάθε περίπτωση που κάποιος επικαλείται την κατανόησή μας ή/και την εθελοτυφλία μας. Μια σύζυγος ή ένας σύζυγος (αναλόγως με το ποια ή ποιος αφηγείται) επιστρέφει στο σπίτι της/του σε ανύποπτο χρόνο και πιάνει το ταίρι της/του στα πράσα να την/τον απατάει. Το ταίρι της/του κοιτάζει με απόγνωση την/τον κερατωμένη/νο και της/του λέει: "Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις".

Στην πολιτική η επίκληση εθελοτυφλίας έχει αναχθεί σε υπέρτατη τέχνη. Προς επίρρωσιν των πολιτικών έρχονται τόσο οι βιολόγοι όσο και οι ψυχολόγοι να μας διαβεβαιώσουν ότι το ανθρώπινο είδος είναι "προγραμματισμένο" να ρέπει στην πλάνη, να "βλέπει" πιο συχνά ό,τι "πιστεύει" παρά να "πιστεύει" ό,τι "βλέπει". Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα και διαπερνούν οριζοντίως όλες τις πολιτικές παρατάξεις: καμία ή σχεδόν καμία διαχρονικά δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα διαψεύδοντας τα ίδια μας τα μάτια.

Οι εκάστοτε "δικαιολογίες" των πολιτικών κυμαίνονται από στοιχειωδώς σοβαροφανείς έως απολύτως φαιδρές, αναλόγως και με το πού ακριβώς τοποθετούν τον πήχη της νοημοσύνης του target group στο οποίο απευθύνονται. Η σβάστικα στο μπράτσο του Ηλία Κασιδιάρη, λόγου χάριν, δεν ήταν η γνωστή στους πάντες ναζιστική σβάστικα αλλά ο αρχαιοελληνικός μαίανδρος, λες και το εν λόγω παλικάρι δεν είχε πιαστεί με τη "γίδα στην πλάτη" να χαιρετάει ναζιστικά με καμάρι και να οργανώνει παραστρατιωτικά "τάγματα εφόδου", αλλά ξημεροβραδιαζόταν στην εθνική βιβλιοθήκη για να πάρει το πτυχίο του από το αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, ένα άλλο εύοσμο άνθος από το αλήστου μνήμης κοινοβουλευτικό παρτέρι της Χρυσής Αυγής, όταν ρωτήθηκε γιατί είχε "χτυπήσει" τατουάζ στο μπράτσο του το ναζιστικό σύνθημα "Sieg Heil" (Ζήτω η Νίκη), απάντησε ευθαρσώς ότι δεν γνώριζε τι σημαίνει, αλλά του άρεσε η… γραμματοσειρά.

Λίαν προσφάτως η επίκληση εθελοτυφλίας γνωρίζει πιένες και στο στενό περιβάλλον του νέου ένοικου στον Λευκό Οίκο. Τόνοι και τόνοι μελάνης χύθηκαν για να μας πείσουν ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός του Ίλον Μασκ δεν ήταν στην πραγματικότητα "ναζιστικός χαιρετισμός" αλλά μια πατροπαράδοτη χειρονομία των Αμερικανών (ο Μασκ είναι Νοτιοαφρικανός σημειωτέον), εξίσου καθιερωμένη με τα χάμπουργκερ και τις γαλοπούλες. Προκειμένου να μην μείνει ούτε σκιά αμφιβολίας, την ίδια ακριβώς χειρονομία επανέλαβε τις προάλλες και ο Στιβ Μπάνον, ένας παλαίμαχος λεβέντης του Ντόναλντ Τραμπ κι ένας από τους εμπνευστές της alternative right (εναλλακτικής δεξιάς) ιδεολογίας, υποχρεώνοντας τον ακροδεξιό γάλλο υπαρχηγό της Μαρί Λεπέν να αποχωρήσει από την όμορφη ακροδεξιά μάζωξη. Καταλαβαίνετε, όταν ακόμη και οι ευρωπαίοι ακροδεξιοί πολιτικοί που έχουν σπαταλήσει τόσο χρόνο και ιδρώτα για να "αποχαρακτηριστούν" και να πρωταγωνιστήσουν στην "κεντρική πολιτική σκηνή", αποχωρούν κακήν κακώς από τις αμερικανικές ακροδεξιές συγκεντρώσεις, τα πράγματα βαίνουν πολύ χειρότερα από όσο δείχνουν.

Ο ίδιος ο Μασκ είχε λίγες μέρες νωρίτερα μια εγκάρδια συνομιλία με την Άλις Βάιντελ, τη γερμανίδα εκπρόσωπο της ακροδεξιάς (που μπορεί, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, να είναι και η μεγάλη θριαμβεύτρια των γερμανικών εκλογών) και, σαν να μην έφτανε το υπερατλαντικό επικοινωνιακό της "χρίσμα", ήταν και η μόνη ευρωπαία πολιτικός που καταδέχτηκε να συναντήσει κατ’ ιδίαν ο αμερικανός αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς στο Μόναχο (αχ, αυτό το Μόναχο, το πάντα μοιραίο Μόναχο). Εξάλλου, στη σχετική ομιλία του, ο Βανς δεν παρέλειψε να τονίσει ότι οι ευρωπαίοι πολιτικοί θα πρέπει να σταματήσουν την κακή συνήθεια να φυλακίζουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και να τους στερούν παράνομα το δικαίωμα καθόδου στις κάλπες.

Ξέρετε ποιος "τσίμπησε" το "δόλωμα" του Βανς εδώ, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας; Ο Ηλίας Κασιδιάρης. Ω, ναι. Ο τρόφιμος των φυλακών Δομοκού με δεκατριετή κάθειρξη πρωτοδίκως, σε πρόσφατη πενθήμερη άδειά του, βιντεοσκόπησε βαρυσήμαντο διάγγελμα και "αποκάλυψε" ότι εκείνον πρωτίστως εννοεί ο Βανς όταν μιλάει για "ευρωπαίους πολιτικούς κρατούμενους", καθώς και ότι το επιτελείο του Τραμπ είναι πλήρως ενήμερο για τις "πολιτικές διώξεις" στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, χρήζει άμεσης ανασκευής η κορυφαία ατάκα στο παλιό ανέκδοτο: "Ναι, αγάπη μου, είναι αυτό που νομίζεις".

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr