Follow us

Έχω σχέδιο

Δεν με ενδιαφέρει τώρα ο απολογισμός της οκταετίας 1996-2004. Δεν θα βάλω στο ζύγι τα 'Ιμια και τη φούσκα του χρηματιστηρίου από τη μια κι από την άλλη την ΟΝΕ, τα μεγάλα έργα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

THETOC TEAM
ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΧΩΜΕΝΙΔΗς
Χρηστος Χωμενιδης

Με τη χαρακτηριστική -όχι ιδιαιτέρως εύηχη- φωνή του, με την κάθε άλλο παρά ηγετική θωριά και κινησιολογία, ο Κώστας Σημίτης έβγαζε τον κεντρικό προεκλογικό του λόγο. Ενώ η λαοθάλασσα παραληρούσε –τους έφερναν τότε με εκατοντάδες πούλμαν κι από την Καλαμάτα κι από τη Λάρισα ακόμα, για να γεμίσουν τους δρόμους από το Σύνταγμα έως την Ομόνοια, μέχρι τις στήλες του Ολυμπίου Διός, να δείξει ο θρυλικός σκηνοθέτης των συγκεντρώσεων Τάσος Μπιρσίμ "μέγα πλήθος, μέγα πάθος"–, ενώ ανέμιζαν πράσινα φλάμπουρα, βάραγαν τύμπανα, έσκαγαν καπνογόνα, "απόψε πεθαίνει η Δεξιά!" και τα παρόμοια, ο Κώστας Σημίτης επαναλάμβανε κάθε τόσο το προσωπικό του "εν τούτω νίκα". "Έχω σχέδιο!" έλεγε. "Έχω σχέδιο για τον τόπο."

Μου έκανε, στα εφηβικά τριάντα μου, μεγάλη εντύπωση. Ένας άνθρωπος κάθε άλλο παρά χαρισματικός, ένας τύπος που δεν διέθετε ούτε υποδυόταν κανενός είδους λαϊκότητα, ένας καθηγητής, εκλεπτυσμένος στα γούστα του και στις συνήθειές του, που έβλεπε Λάρς Φον Τριέρ στον κινηματογράφο "Έμπασυ" στο Κολωνάκι, που διάβαζε Τόμας Μαν, τους "Στοχασμούς ενός Απολίτικου"… Να έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου στην πολιτική, να τον έχει επανειλημμένα διαγράψει/παραμερίσει/προσβάλει ο Ανδρέας Παναδρέου, να έχει σιωπήσει, να έχει ελιχθεί, να έχει συνωμοτήσει ακόμα-ακόμα, αρπάζοντας και την πιο αδιόρατη ευκαιρία… Να τον στραβοκοιτάζουν επί χρόνια σαν τη μύγα μες στο γάλα στο ΠΑΣΟΚ εκείνοι που τα έσπαγαν στο "Περιβόλι του Ουρανού", που ξεκαρδίζονταν με τα χωρατά του Χάρρυ Κλυνν και είχαν για ευαγγέλιο τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη... Να τον αποκαλεί η Μαλβίνα Κάραλη "Τάπερμαν" και το πανελλήνιο–μαζί και οι ψηφοφόροι του– να κλαίει από τα γέλια... Ποιος θα τα άντεχε όλα αυτά; Μονάχα κάποιος που θα είχε σχέδιο. Σχέδιο το οποίο να τον υπερβαίνει ως ατομική οντότητα. Και να τον κάνει συνομιλητή της Ιστορίας.

Δεν με ενδιαφέρει τώρα ο απολογισμός της οκταετίας 1996-2004. Δεν θα βάλω στο ζύγι τα Ίμια και τη φούσκα του χρηματιστηρίου από τη μια κι από την άλλη την ΟΝΕ, τα μεγάλα έργα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε άλλο πράγμα θέλω να σταθώ. Στο ότι ακόμα και στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, του "φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκωμεν", όποιος έχει σχέδιο και το υπηρετεί αγόγγυστα, τού δίνεται αργά ή γρήγορα η ευκαιρία να το εφαρμόσει. Αρκεί να μην τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η προσωπική του δόξα ή πλουτισμός. Αρκεί να βλέπει αρκετά πέρα απ’τη μύτη του.

Εάν με ρωτάτε για τον εαυτό μου, αγαπώ τον λαγό και όχι τη χελώνα τού αισώπειου μύθου. Ενώ η χελώνα έσουρνε, στοχοπροσηλωμένη, το καβούκι της μέχρι το τέρμα, ο λαγός απολάμβανε τα δώρα της κάθε στιγμής. Άραξε στην ταβέρνα, μέθυσε, ήπιε και μερικά τσιγάρα, φλέρταρε τις λαγουδίνες, κατέληξε στο κρεββάτι με την πιο τσαπερδόνα –έχασε τον αγώνα και λοιπόν; κέρδισε τη ζωή του!

Διάγω πιθανόν ως νοικοκύρης, με συγκινεί ωστόσο ο μποέμικος, ο παράφορος βίος. Αλληθωρίζω προς τα κάθε λογής ξινά, ρέπω προς έναν άκακο τυχοδιωκτισμό, που δεν θα φέρει αίμα –ούτε καν πολλά δάκρυα... Με ενθουσιάζει να φροντίζω τους ανθρώπους μου, απεχθάνομαι όμως τις πρακτικές ευθύνες –είναι ένας βασικός λόγος που δεν έχω αυτοκίνητο. Εκείνο που ονειρεύομαι είναι να απελευθερωθώ κάποια μέρα κι από τα βάρη του σπιτιού, να εγκατασταθώ μονίμως σε κάποιο ξενοδοχείο. Προφανώς, δεν θα διεκδίκουσα ούτε για πλάκα τη διαχείριση όχι των δημόσιων ζητημάτων, καν της πολυκατοικίας όπου κατοικώ.

Σε ένα μονάχα στάδιο διαθέτω αυτοπειθαρχία, προσήλωση. Σχέδιο. Στο γράψιμο. Στην πάλη με τις λέξεις, με τις φράσεις, στο να παίρνω από το κελάρι της μνήμης υλικό, να το μαγειρεύω στη μυθοπλαστική μου χύτρα και να σερβίρω ιστορίες. Γράφοντας γίνομαι μυρμήγκι και χελώνα και –στις πιο ευτυχείς στιγμές μου– μέλισσα.

Κι εσείς έχετε –πάω στοίχημα– έναν κήπο, φανερό ή μυστικό, που τον καλλιεργείτε δίνοντας τον καλύτερο εαυτό σας, χωρίς να προσβλέπετε στην άμεση αναγνώριση, στο γρήγορο, θεαματικό αποτέλεσμα. Που τον κλαδεύετε και τον λιπαίνετε και τον ποτίζετε με τον ιδρώτα σας. Απεχθανόμενοι τα σχόλια των τρίτων, ακόμα και τα επιπόλαια "μπράβο!" τους. Ξέρετε εσείς πότε αξίζει η δουλειά σας τον έπαινο και πότε την επίπληξη.

Όποιοι από εμάς έχουν σχέδιο, το αναγνωρίζουν στους γύρω τους. Και σε όσους πρωταγωνιστούν στα δημόσια πράγματα. Το εκτιμούν. Και το/τους εμπιστεύονται.

Προχωρώντας στην ηλικία μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τον αυθεντικό οραματισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου από τον τζούφιο στόμφο του κάθε δημαγωγού. Το πνεύμα θυσίας που χαρακτήριζε τον Καποδίστρια από τη ναρκισσιστική ή πολιτικάντικη αυτοθυματοποίηση. Την ψυχρή μεθοδικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την ψυχική τσιγκουνιά. Ακόμα και ο αντιηρωισμός του Κώστα Σημίτη σε συγκινεί, ασχέτως άμα κρίνεις ότι πέτυχε ή απέτυχε.

Μεγαλώνοντας αποκαλύπτεσαι εμπρός στους ανθρώπους που εργάζονται σοβαρά, μεθοδικά. Που αναδιπλώνονται όταν είναι απαραίτητο. Που φτάνουν τελικά στον στόχο τους, έστω κι από το πιο κακοτράχαλο μονοπάτι.

Και ας γουστάρεις τον λαγό για παρέα στις τσάρκες, στα γλέντια σου, στη χελώνα δίνεις τα κλειδιά. Την ψήφο. Και τον έπαινό σου.

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr

Στα νέα κοσμικά εστιατόρια της πόλης: Πώς, πού και γιατί συχνάζουν πλέον οι Αθηναίοι ώστε "δουν και να τους δουν"

Τι έχει αλλάξει στα νέα κοσμικά εστιατόρια της πόλης; Καταρχάς, όντως, λέγονται ακόμα "κοσμικά";

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

27 Οκτ 2025 | 09:18

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζεις

Όποτε πιάνω ένα βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή ή συγγραφέα, προσδοκώ να διαβάσω αριστουργηματικές σελίδες. Με την ίδια λαχτάρα πάω στο θέατρο, στο σινεμά, σε εκθέσεις.

20 Οκτ 2025 | 09:47

Το τέλος της εργασίας

Το πρόβλημα πάντως, προϊόντος του 21ο αιώνα, δεν είναι η εντατικοποίηση της εργασίας.

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

27 Οκτ 2025 | 09:18

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζεις

Όποτε πιάνω ένα βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή ή συγγραφέα, προσδοκώ να διαβάσω αριστουργηματικές σελίδες. Με την ίδια λαχτάρα πάω στο θέατρο, στο σινεμά, σε εκθέσεις.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 27 Οκτ 2025 | 06:13

Πόσο διεφθαρμένος αισθάνεσαι;

Εφόσον δυσκολευόμαστε να καταλήξουμε μεταξύ μας ποιος συμπολίτης μας είναι περισσότερο διεφθαρμένος από τον άλλον, ας στραφούμε προς τη ξένη διαιτησία

25 Οκτ 2025 | 08:50

Το μνημείο του άγνωστου ακτιβιστή

Αν υπάρχει μια απορία, είναι ποια ακριβώς ήταν η στόχευση του ΠΑΣΟΚ και γιατί συστρατεύθηκε ξανά, μαζί με τις δυνάμεις του αντισυστημισμού.

22 Οκτ 2025 | 09:30

Η προκλητική δήλωση του προκλητικού Τούρκου ΥΠΕΞ

Οι δηλώσεις ή καλύτερα η συνέντευξη του Χακάν Φιντάν έγινε δεκτή από τα Μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, όπως συνήθως καταναλώνονται οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων.

20 Οκτ 2025 | 09:47

Το τέλος της εργασίας

Το πρόβλημα πάντως, προϊόντος του 21ο αιώνα, δεν είναι η εντατικοποίηση της εργασίας.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 20 Οκτ 2025 | 06:26

Η αδύνατη ειρήνη

Όλοι οι πόλεμοι –και ιδίως οι μακροχρόνιοι, εκείνοι που κακοφορμίζουν- συνιστούν μια δυσχερέστατη προς επίλυση εξίσωση, αλλά ειδικά η επίλυση της εξίσωσης Χαμάς – Ισραήλ δείχνει πραγματικά απίθανη.

18 Οκτ 2025 | 14:13

Η μόνη κρίση που δεν είδε ο Καραμανλής

Η μόνη κρίση που δεν μυρίστηκε ο Κώστας Καραμανλής ήταν η μεγαλύτερη κρίση που βίωσε η Ελλάδα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά

15 Οκτ 2025 | 09:45

Η κατάληψη του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη

Ο μόνος που δεν θέλησε να μετάσχει στον αχταρμά των έξαλλων αντιδράσεων ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 13 Οκτ 2025 | 06:24

Ο χρονοδιακόπτης της αξιοπρέπειας

Το 1999 ο Τσίπρας δεν είχε ακόμη αποφοιτήσει καν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μολονότι είχε ήδη θέσει τα γερά θεμέλια μιας πολιτικής καριέρας, εξαιρετικά ιδιότυπης, από πολλές απόψεις.

11 Οκτ 2025 | 10:23

Ο εκνευρισμός Ανδρουλάκη και η επιστροφή Τσίπρα

Αν το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να κουνήσει τη βελόνα και το υποψήφιο κόμμα Τσίπρα αποκτήσει υπόσταση, πώς θα απαντήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ενδεχόμενο της συνεργασίας τους;

08 Οκτ 2025 | 08:51

Θέλει να αφουγκραστεί την κοινωνία;

Παρά τις ήττες και τα χρόνια στην αντιπολίτευση, παρά το rebranding που υποτίθεται του σχεδίασε η εταιρεία δημοσίων σχέσεων που προσέλαβε, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται στο κοινό του ίδιος και απαράλλαχτος.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 06 Οκτ 2025 | 06:05

Η δεκαετία που κουβαλάς

Καθένας από εμάς, ανάλογα με την ηλικία του, κουβαλάει στην καμπούρα του και άλλη δεκαετία. Για την ακρίβεια, κουβαλάμε στην καμπούρα μας όλες τις δεκαετίες που μας διαμόρφωσαν από τη γέννησή μας μέχρι σήμερα.

04 Οκτ 2025 | 09:16

Τι πήρε ακριβώς ο Ερντογάν;

Δεν έχω το ρεπορτάζ του Τούρκου συναδέλφου και δεν μπορώ να πάρω θέση, ούτως ή άλλως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για την αντιπολίτευση στην Αθήνα, ο δικός μας δυσκολεύεται ακόμα και να βγάλει φωτογραφία δίπλα-δίπλα με τον πλανητάρχη, σιγά μην τον δεχτεί στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΨΗΣ 01 Οκτ 2025 | 06:49

Τα ήρεμα νερά και τα "νεύρα" Σαμαρά

Η Ελλάδα δεν υπέγραψε φιλία με την Τουρκία, αυτό φαίνεται άλλωστε επί του πεδίου, αλλά αποδέχθηκε όντως ένα μορατόριουμ στην αντιπαράθεση.