Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια της ελληνικής κρίσης ξεβράστηκαν στον αφρό της πολιτικής και της κοινωνικής κουλτούρας δύο έντονα αντίρροπες δυνάμεις, ο φασισμός και η αναρχία, με κοινό στόχο την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας.
Και οι δύο αυτές τάσεις προΰπαρχαν, αλλά ανέμεναν την κατάλληλη στιγμή για να εκβάλουν στους κόλπους της δημοκρατίας.
Ο φασισμός ως ιδεολογία θεωρητικά είναι μια ριζοσπαστική, αυταρχική και εθνικιστική πολιτική που σκοπό έχει να θέτει το έθνος, το οποίο ορίζει αποκλειστικά βάσει βιολογικών, πολιτισμικών και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω οποιασδήποτε άλλης αξίας, ώστε να δημιουργεί μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα.
Η συγκεκριμένη ιδεολογία βρήκε απόλυτο εκφραστή της στους ακροδεξιούς Χρυσαυγίτες, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στο πολιτικό σύστημα κατάφεραν να διεισδύσουν, ενισχυμένοι και πλέον ακλόνητοι, στο πολιτικό σύστημα ανατρέποντας κάθε έννοια δημοκρατικής συμπεριφοράς, ακόμη και για το αυτονόητο: Την ελεύθερη βούληση και έκφραση του ατόμου.
Την ίδια στιγμή η αναρχία σε όλα τα επίπεδα της ζωής καλά κρατεί. Το κοινωνικό και πολιτικό χάος, η αταξία και η έλλειψη στοιχειώδους αστυνόμευσης, οδηγούν καθημερινά στην ανασφάλεια και τον τρόμο. Ο ακτιβισμός ως «κοινωνική επανάσταση» έχει μεταμορφωθεί σε τερατούργημα και χρησιμοποιεί τη βία και τις καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας προκειμένου να δείξει… έργο!
Τα δύο τελευταία χρόνια, τόσο η αναρχία όσο και ο φασισμός ακμάζουν μέσα από συμπεριφορές και τάσεις, γεννώντας την αίσθηση του τρόμου στον Έλληνα πολίτη, που κυριολεκτικά αποσβολωμένος παρακολουθεί αναρχικές ομάδες να καταστρέφουν, υπό την σημαία της κοινωνικής επανάστασης και Χρυσαυγίτες, να απειλούν, χειροδικούν και να βρίζουν εις το όνομα της εθνικής επανάστασης.
Φυσικά, η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι παντελώς απούσα και ανίκανη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και να βάλει τάξη στην δημόσια ζωή, γιατί και η ίδια στροβιλίζεται στις αντίρροπες και αλλοπρόσαλλες ιδεοληπτικές της καταβολές.
Ο Αλέξης Τσίπρας και το κυβερνητικό του συνονθύλευμα είναι απλοί παρατηρητές μιας καταιγιστικής πολιτικοκοινωνικής ανωμαλίας, που τείνει να γίνει, δυστυχώς, συνήθεια.
Και όπως σοφά ανέφερε ο Αριστοτέλης «η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου». Ως διαπίστωση είναι θλιβερή και ως εικόνα τραγική, εάν σκεφτεί κανείς πως σχεδόν τα πάντα σε τούτη τη χώρα γεννήθηκαν και μεγαλούργησαν στο όνομα της δημοκρατίας.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
