Φειδίας, αυτή η μάστιγα

Μολονότι έκλεισα προ πενταμήνου τα εξήντα πέντε μου χρόνια, δεν έχω καταλήξει ακόμη (και μάλλον, τώρα πια, δεν θα καταλήξω ποτέ) ποιο είναι το κρίσιμο σημείο όπου καβαλάς το καλάμι. Εικάζω ότι ο καθένας μας έχει το δικό του σημείο και δεν υφίσταται κάποιο σημείο κοινής αποδοχής. Θέλω να πω, άλλος καβαλάει το καλάμι όταν εκλέγεται διαχειριστής της πολυκατοικίας του και άλλος όταν εκλέγεται πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πως μπορεί να μην καταστεί ουδέποτε εφικτό να καταγράψουμε πότε καβαλάει το καλάμι ο καθένας μας (ένα εθνικό κτηματολόγιο καλαμιών, τρόπον τινά), αλλά και να συμφωνήσουμε πως όσο υψηλότερο είναι το "επίτευγμά" σου, όσο δυσχερέστερος ο "στόχος" σου, τόσο και οι πιθανότητες να καβαλήσεις το καλάμι αυξάνονται θεαματικά, πρώτα με αριθμητική κι έπειτα με γεωμετρική πρόοδο. Από κάποιο σημείο και πέρα –το σημείο Κ, ας πούμε- φαντάζει υπεράνθρωπο, αν όχι απάνθρωπο, να ΜΗΝ το καβαλήσεις.

Η περίπτωση του Κύπριου ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου είναι χαρακτηριστική. Ένας νέος άνθρωπος, με στόφα λαϊκού κωμικού, λίγο έως όχι-και-τόσο-λίγο σαχλαμαράκιας… -αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Άλλωστε, στον χώρο από όπου ξεπήδησε, τον χώρο των influencers, η σαχλαμάρα όχι μονάχα δεν διώκεται, μα απεναντίας ανταμείβεται, ενίοτε πλουσιοπάροχα και σίγουρα αποπροσανατολιστικά ως προς το ειδικό "βάρος" της. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι από τους άρρενες influencers στα social media δύο ειδών "προσόντα" καλούνται να επιδείξουν: είτε τα οφθαλμοφανή σωματικά τους χαρίσματα είτε τις υψηλές τους επιδόσεις στις σαχλαμπούχλες. Ο Φειδίας μια χαρά παιδί είναι, αλλά δεν θα έλεγες ότι αποτελεί πρώτη σου επιλογή να τον δεις σώνει και καλά με μαγιό. Υπό αυτήν την έννοια, θα μπορούσε κάποιος καλοθελητής να ισχυριστεί ότι η σαχλαμπούχλα ήταν για εκείνον μονόδρομος.

Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε ως καλαμπούρι, ένα σύντομο καλαμπούρι, όπως το παλιό κλασικό ρατσιστικό με τον "Αλβανό τουρίστα". "Δεν ξέρω τίποτε από πολιτική", δήλωσε με την καμαρωτή κυπριακή του προφορά, ευθύς μόλις τιμήθηκε με τη ψήφο εβδομήντα χιλιάδων συμπατριωτών του. Έχουμε την ισχυρή υποψία ότι τον ψήφισαν καλαμπουρτζήδες σαν και τον ίδιον (όμοιος ομοίω αεί πελάζει, πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται, κ.λπ., κ.λπ.) αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν δα και ο πρώτος που αναγνώριζε ευθαρσώς την πολιτική του ασχετοσύνη στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο: σχετικά πρόσφατα νεοεκλεγμένος αρχηγός της αντιπολίτευσης (και νυν αρχηγός δικού του, αν κι αισθητά μικρότερου, κόμματος) δήλωνε επίσης ότι δεν γνωρίζει τίποτε, αλλά "μαθαίνει γρήγορα"· είμαστε large εμείς οι Έλληνες (Κύπριοι κι Ελλαδίτες), εκπαιδεύουμε πολιτευτές οιασδήποτε βαθμίδας με δικά μας έξοδα και στου κασίδη το κεφάλι. Με τον Φειδία όμως αλλάξαμε φανερά πίστα. Όχι μόνο στείλαμε τη λυπητερή για την εκπαίδευσή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αποδεχτήκαμε σιωπηρά και τη βαθιά του πεποίθηση ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται κανενός είδους εκπαίδευση: το δικαίωμά του στην άγνοια είναι ιερό και απαραβίαστο.

Δεν θέλω να καταχραστώ τον χώρο και την υπομονή σας παραθέτοντας εδώ τις μέχρι στιγμής γκάφες του Φειδία μία προς μία: φθάνουν και περισσεύουν ήδη για να εμπνεύσουν μια σειρά στο Netflix, αρκεί να βρεθεί και ο ερμηνευτής του δικού του ψυχαγωγικού αναστήματος, ένας Πίτερ Σέλερς ως Κύπριος επιθεωρητής Κλουζό. Θα περιοριστώ στην πιο πρόσφατη και, από πολλές απόψεις, την πιο επικίνδυνη: το φλερτ του με τη Ρωσία του Πούτιν. Βεβαίως, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε ότι στην Κύπρο υφίσταται μεγάλη φιλορωσική παράδοση, ευθέως ανάλογη της ρωσικής οικονομικής διείσδυσης, με πλοκάμια τόσο στους πολιτικούς όσο και στους εκκλησιαστικούς κύκλους –μια παράδοση που χρονολογείται πολύ πριν εισβάλλει η Ρωσία στην Ουκρανία. Ακόμη όμως κι ένας "απαλλαγμένος από τις συμφορές της νοημοσύνης" (Μόντι Πάιθον) όπως ο Φειδίας, είναι σε θέση να ψυχανεμιστεί ότι ο πρώτος που περιμένει να βγει ο Πούτιν από αυτή την αιματοβαμμένη πολεμική σύρραξη με χειροπιαστά γεωπολιτικά κέρδη, ο πρώτος που θα χρησιμοποιήσει πιθανή "νίκη" ή/και "ατιμωρησία" του Πούτιν για το επεκτατικό του νταηλίκι, είναι ο Ταγίπ Ερντογάν. Χρειάζεται μήπως και να προσθέσω ότι η πρώτη που θα δοκιμάσει στο δικό της πετσί τη χρήση του πουτινικού "δεδικασμένου" από τον Ερντογάν, θα είναι η μαρτυρική Κύπρος;

Υπάρχει ωστόσο άλλη μία παράμετρος, ακόμη πιο αποκρουστική, στο φλερτ του χαζοχαρούμενου influencer με τον Ρώσο μακελάρη. Ένα εικοσιτετράωρο προτού ταξιδεύσει στη Μόσχα (προκειμένου άραγε για… να ταξιδέψει στην Μόσχα;) το παλικάρι δεν δίστασε να συνταχθεί με τρεις άλλους ακροδεξιούς ευρωβουλευτές (έναν Σλοβένο και δύο Γερμανούς) και να αρνηθεί να συνυπογράψει ένα καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου γύρω από την απαγωγή είκοσι χιλιάδων παιδιών από τους Ρώσους στην Ουκρανία –μια αρνητική ψήφο που, μετά τη γενική κατακραυγή, έσπευσε κατόπιν ως Πόντιος Πιλάτος από τα Λιντλ να μετατρέψει σε ψήφο αποχής. Δεδομένου ότι, από όλα τα ρωσικά εγκλήματα πολέμου, αυτό είναι το απεχθέστερο και αναμφίβολα το πιο δύσκολα "διαχειρίσιμο" στις επικείμενες διαπραγματεύσεις (με τι μούτρα κατ’ αρχάς να… παραδεχτεί η Ρωσία το ίδιο της το έγκλημα;), αναρωτιέται κανείς εάν και ο πιο σαχλοκούδουνος γκρούπι του Φειδία μπορεί να διασκεδάζει πλέον με τα "κατορθώματά" του. Όσο για το "γέλιο" των ψηφοφόρων του, ούτε καν το συζητώ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr