Ο Φιντέλ ήταν αναμφίβολα μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες του περασμένου αιώνα. Δυστυχώς όμως ο επαναστάτης της δεκαετίας του ΄60 ήταν επίσης ένας δικτάτορας.
Όσο και αν η διαπίστωση στοιχειώνει τα όνειρα αρκετών γενιών που εμπνεύστηκαν ή «φαντασιώθηκαν» από τη δύναμη της κουβανικής επανάστασης, ο ρεαλισμός οφείλει να είναι πιο αξιόπιστος από τη ψευδαίσθηση.
Προφανέστατα, το 1959 στην Κούβα πραγματοποιήθηκε μια επανάσταση. Ακόμη πιο βέβαιο είναι ότι η επανάσταση εκείνη είχε όλα τα δίκια με το μέρος της. Είναι αλήθεια ότι και ο Φιντέλ και ο Τσε και όλοι οι άλλοι ήταν επαναστάτες. Σίγουρα στηρίχτηκαν σε μια εντυπωσιακή «κίνηση μαζών» που ήθελαν το τέλος της δικτατορίας του παράφρονα Μπατίστα.
Όμως η λογική της επανάστασης δεν δικαιώνει τη μετέπειτα πορεία. Ο Φιντέλ και οι σύντροφοί του κατήργησαν τη δημοκρατία, τον πλουραλισμό και τον πολυκομματισμό. Δεν σεβάστηκαν τις αντίθετες γνώμες, την ελευθερία της έκφρασης και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δυστυχώς κάθε καθεστώς με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί κάτι άλλο εκτός από αυταρχικό και ολοκληρωτικό. Και οι ηγέτες του αντι-δημοκράτες και δικτάτορες.
Δυστυχώς ο Φιντέλ «ταλαιπώρησε» τον λαό του, τον οδήγησε στην οικονομική μιζέρια και την εξαθλίωση. Με διαρκή «επαναστατικά παραληρήματα» που θύμιζαν πλέον μια καρικατούρα της επανάστασης και έσπρωχναν ολοένα και περισσότερο τον λαό του στο αδιέξοδο.
Ακόμη και η παράδοση της εξουσίας στον αδελφό του Ραούλ,θυμίζει περισσότερο την «εξουσία των Βουρβώνων» παρά την επανάσταση.
Ας τον μελετήσουμε ως ιστορική φιγούρα, ας σεβαστούμε το αρχικό του διακύβευμα, αλλά ας τον ξεχάσουμε γρήγορα. Μαζί με ένα πλήθος φαντασιώσεων της επανάστασης των νεανικών μας χρόνων.
Για το μέλλον μας, ο Φιντέλ δεν είναι προσδοκία, αλλά δυσάρεστο παράδειγμα προς αποφυγή.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
