GET A LIFE

Η περιπέτεια του Γιώργου Μαζωνάκη δεν επηρέασε κανέναν πλην του ιδίου και των στενών συγγενών του. Δεν ήταν συνεπώς είδηση. Κακώς τα ΜΜΕ τη μετέδωσαν, την πρόβαλαν με πηχυαίους μάλιστα τίτλους. Γιατί το έκαναν; Διότι εκατομμύρια πολίτες -δεν εξαιρώ τον εαυτό μου- καταβρόχθισαν τα δημοσιεύματα, παρακολούθησαν τα ρεπορτάζ. Και δεκάδες χιλιάδες σχολίασαν παντοιοτρόπως στα σόσιαλ μίντια.

Ασχολούμαστε καθημερινά με πράγματα που ουδόλως μας αφορούν. Με γεγονότα που μηδενική επίδραση έχουν πάνω μας. Καταναλώνουμε τα νέα σαν ανέμπνευστα μυθιστορήματα. Ένας ακόμα άντρας σκότωσε μια γυναίκα… ΄Ενας πάμπλουτος παντρεύτηκε μια καλλονή, μισό σχεδόν αιώνα νεαρότερή του… Μια ένζενι της ασπρόμαυρης τηλεόρασης, εδώ και δεκαετίες λησμονημένη, έσβησε στο γηροκομείο… Κάθε τραγικό περιστατικό έχει πτυχές εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, που οι δημοσιογράφοι δεν αναδεικνύουν. Διότι κανείς δεν τους πληρώνει για να κάνουν σε βάθος έρευνα. Κι επειδή όσο πιο κοινότοπη, πιο στερεοτυπική είναι μια ιστορία, τόσο πιο εύπεπτη. Διαβάζοντας κάποτε, στο γραφείο ενός φίλου ποινικολόγου, τη δικογραφία ενός στυγερού εγκλήματος που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, έμεινα εμβρόντητος. Πίσω από τη γυναικοκτονία, διακρινόταν καθαρά ένα ομοφυλόφιλο πάθος. Το οποίο αποσιωπήθηκε πλήρως, ακόμα και στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Ποιος θα κέρδιζε τι αν ξηλωνόταν το πουλόβερ; Κάλλιο να μείνουμε στο ότι ο φονιάς ήταν τέρας και το θύμα άγγελος. Και εμείς, οι υπόλοιποι, που δεν απασχολούμε την αστυνομία, απολύτως φυσιολογικοί…

Έτσι συνέβαινε, θα μου πείτε, ανέκαθεν. Από όταν κυκλοφόρησαν εφημερίδες, ο κόσμος τρελαινόταν για εγκλήματα. Σκάνδαλα. Χαριτωμένα έστω καμώματα των σταρ. Θυμάμαι ως παιδάκι να γαργαλιέται ο κόσμος με τις ερωτοδουλειές της Λιζ Τέιλορ και με το διαζύγιο της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Μην πιστεύετε όσους εξιδανικεύουν το παρελθόν. Οι άνθρωποι ήταν και τότε αφελείς μέχρις ηλιθιότητας. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, κάποιος Γιώργος Καματερός μοίραζε στις γειτονιές της Αθήνας ένα "θαυματουργό" νερό, που θεράπευε δήθεν τον καρκίνο. Πλήθη συνέρρεαν για να πιούν.
Play Video

Τι έχει αλλάξει σήμερα; Ο χρόνος -και ο χώρος άρα στην ψυχή και στον νου μας- που καταλαμβάνουν κάθε λογής ανοησίες έχει πολλαπλασιαστεί. Παλιά, ξεκκοκάλιζες την κίτρινη έστω φυλλάδα κι επέστρεφες έπειτα στη δική σου ζωή. Στη δουλειά, στην οικογένεια, στους φίλους σου. Το πολύ να σχολίαζες τα κουτσομπολιά στο καφενείο. Τώρα, όσο είσαι ξύπνιος παραμένεις συνδεδεμένος. Το ένα σου μάτι διαρκώς κολλημένο στην οθονίτσα του κινητού. Έχεις ανάγκη, λες, να ενημερώνεσαι. Είσαι εθισμένος, στην πραγματικότητα, στα κατ’ευφημισμόν "breaking news”. Ξέρετε ποιά "είδηση" είχε προχθές τα περισσότερα κλικ σε έγκυρο ιστότοπο; Η πάλη ενός καρχαρία με ένα σαλάχι, κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό…

Τα μείζονα, τα φλέγοντα ζητήματα του καιρού μας περνούν στο ντούκου. Διαπιστώνονται απλώς. Υποφωτίζονται. Ακόμα και αν μας αφορούν άμεσα. Μετράμε και ξαναμετράμε τα λεφτά μας για να βγάλουμε τον μήνα, πότε ωστόσο διαβάσαμε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση για τα αίτια της ακρίβειας; Οι συνεδριάσεις της Βουλής, όπου αντιπαρατίθενται -υποτίθεται- πολιτικές προτάσεις, έχουν θλιβερή τηλεθέαση. Εκτός κι αν εκραγεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου ή ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ή αν τραγουδήσει από το βήμα κάποια "βουλεύτρια"…

Να μη μιλήσουμε για τις παγκόσμιες, κατακλυσμιαίες απειλές: την καταστροφή του
κλίματος, την επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης, την γεωπολιτική αποσταθεροποίηση. Οι περισσότεροι τοποθετούνται βάσει των ιδεασμών τους.

Νιώθεις αριστερός ή "ελληνόψυχος"; Θα ταχθείς με τον Πούτιν, που ηγείται του
"ξανθού γένους". Θα ονομάσεις τον Ζελένσκι κλόουν και τους Ουκρανούς ναζί. Αυτοπροσδιορίζεσαι ως ούλτρα φιλελεύθερος, δεξιάς απόκλισης; Θα υποστηρίξεις -θα δικαιολογήσεις έστω- ό,τι κι αν κάνει ο Νετανιάχου. Κι ας έχει οδηγήσει και το ίδιο το Ισραήλ σε φοβερό αδιέξοδο. Περνιέσαι για ευαίσθητος σε ζητήματα περιβάλλοντος; Θα αναθεματίσεις τις ανεμογεννήτριες. Κι αν είσαι ούλτρα ευαίσθητος, θα θρηνήσεις τα ζώα που χάθηκαν στις πρόσφατες πυρκαγιές, αποσιωπώντας ότι -χάρη και στο 112- ελάχιστους θρηνήσαμε φέτος ανθρώπους.

Μαζεύονταν κάποτε στο Χάιντ Παρκ όλοι οι δελαπατρίδηδες του Λονδίνου. Ανέβαινε ο καθένας στο κασόνι του κι έβγαζε λόγο στους περαστικούς. Αποτελούσε τουριστικό αξιοθέατο. Ξέρω τουλάχιστον είκοσι ανθρώπους που κάνουν στις μέρες μας ακριβώς το ίδιο στα σόσιαλ μίντια. Που ο κυβερνοχώρος τους έχει ρουφήξει. Εκφράζονται ακατάπαυστα επί παντός του επιστητού, δεν αφήνουν τίποτα δίχως να το σχολιάσουν. Καβγαδίζουν, κατακεραυνώνουν τα κακώς κείμενα, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις… Κάποιοι είναι μορφωμένοι. Προτού παρανοήσουν ήταν και σοβαροί. Ίσως κομμάτι πιο μοναχικοί από όσο έπρεπε για τη διατήρηση της ψυχικής υγείας. Κατέληξαν -φευ-ψηφιακοί Δονκιχώτες…

Η υπερβολική έκθεση στο σόσιαλ μίντια επιφέρει βαριές ψυχικές βλάβες. Αλλοιώνει την αντίληψη της πραγματικότητας, βλάπτει το θυμικό, προξενεί κρίσεις άγχους, έκρηξεις μελοδραματισμού, παραισθήσεις μεγαλείου. Ό,τι δηλαδή κάνουν και τα ναρκωτικά.

Όπως τα ναρκωτικά απαγορεύονται, που σημαίνει ότι κάπως δυσκολεύεσαι να τα βρεις και να τα καταναλώσεις, έτσι θα έπρεπε να απαγορευτεί δια νόμου η κατάχρηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Να τεθεί ένα όριο παραμονής εκεί μέσα – μία; άντε δύο ώρες το εικοσιτετράωρο. Μετά να σε πετάει το σύστημα έξω.

Ώστε να μη καταντήσει το μυαλό σου πουρές. "Get a Life!” θα ήταν το σύνθημα. "Απόκτησε" ή μάλλον "Πάρε Πίσω τη Ζωή Σου".-

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr