Γιατί δεν ανακάμπτει...

1) Γιατί δεν ανακάμπτει...
Μια από τις περικοπές της ομιλίας του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, είναι αυτή που αφορά στον τρόπο επιλογής των διοικήσεων των νοσοκομείων.

"Θεσπίζουμε την αξιοκρατική επιλογή διοικήσεων Νοσοκομείων και άλλων κρίσιμων δομών του κοινωνικού κράτους μέσω ανοιχτών και αντικειμενικών διαδικασιών. Τελειώνουμε με το 'έθιμο' της επιλογής αποτυχημένων πολιτευτών για τη διοίκηση νοσοκομείων..." είπε ο κ. Τσίπρας.

Θα συμφωνούσα ακόμη περισσότερο αν ο κ. Τσίπρας και η εκάστοτε κυβέρνηση γενίκευε αυτόν τον κανόνα στο σύνολο των διοικήσεων των οργανισμών που εποπτεύει το κράτος.

Υποθέτω πως και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι σύμφωνη με την αποκομματικοποίηση του κράτους, το οποίο στη μεγαλύτερή του έκταση διοικείται από αποτυχημένους πολιτευτές, συνδικαλιστές του δημοσίου και γενικότερα πρόσωπα τα οποία έχουν εργαστεί ποτέ.

Το πρόβλημα του κ. Τσίπρα είναι πως κυβέρνησε πρόσφατα για τέσσερα χρόνια και όχι μόνο δεν εφάρμοσε ανοιχτές αντικειμενικές διαδικασίες αλλά αποδείχτηκε χειρότερος απ’ τους περισσότερους που προηγήθηκαν.

Η περίπτωση του Χ. Πανοτόπουλου, γνωστού και ως "ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ" που διόρισε ο ΣΥΡΙΖΑ στη διοίκηση του νοσοκομείου της Σαντορίνης, είναι από αυτές που έχουν μείνει στην ιστορία της ελληνικής κομματοκρατίας.

Ο διορισμός του κ. Πανοτόπουλου είχε προκαλέσει σάλο στο Πανελλήνιο όπως σάλο είχε προκαλέσει πριν δυο χρόνια και ο διορισμός από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του 80χρονου εκπαιδευτικού Κωνσταντίνου Πατέρα ως διοικητή του νοσοκομείου Καρδίτσας.

Αμφότερες οι περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές του τρόπου με τον οποίο τα κόμματα της ελληνικής δημοκρατίας αντιμετωπίζουν τη δημόσια διοίκηση: Ως λάφυρο και πεδίο για λεηλασία...

Η μοναδική ίσως διαφορά στην πράξη μεταξύ των κυβερνήσεων του κ. Τσίπρα και του κ. Μητσοτάκη έγκειται στον βαθμό της θρασύτητας και της αιδούς (ντροπής) που επέδειξε η κάθε μία όταν συνελήφθη με τη "γίδα στην πλάτη" .

Ενώ και οι δύο περιπτώσεις κομματικών διορισμών προκάλεσαν σάλο ο κ. Πανοτόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησε τη θητεία του ενώ στην περίπτωση του υπέργηρου διοικητή της Καρδίτσας υπήρξε παρέμβαση και απομακρύνθηκε.

Ο κ. Πανοτόπουλος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, υπέβαλε την παραίτησή του μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.

"Το 2018, σύμφωνα με καταγγελία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), η ΑΕΜΥ ΑΕ ενοικίασε και εξόπλισε "έπαυλη-βίλα" με χρήματα του ελληνικού δημοσίου το 2016, στην οποία διαμένει ο διοικητής του Νοσοκομείου, Χαράλαμπος Πανοτόπουλος, στενός συνεργάτης του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, στη Σαντορίνη...".

Αμφότερες οι περιπτώσεις εκτός από θλιβερές είναι και χαρακτηριστικές του τρόπου με τον οποίο διοικείται το ελληνικό δημόσιο και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, όπως και το αφήγημα της ηγεσίας, αποδίδουν τη δημοσκοπική καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη φθορά της Νέας Δημοκρατίας, στην επιλεκτική παρουσίαση των στοιχείων των ερευνών και την εχθρική στάση που κρατάει ο Τύπος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή χειραγωγείται με οικονομικά ανταλλάγματα από την κυβέρνηση.

Κάνουν λάθος
Η αδυναμία του κ. Τσίπρα να ανακάμψει δημοσκοπικά έγκειται στην φθορά που υπέστη ο ίδιος και το κόμμα κατά την τετραετία της διακυβέρνησης. Η παντελής απουσία αιδούς είναι ένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της μακροπρόθεσμης φθοράς. Το άλλο στοιχείο έχει να κάνει με το γεγονός πως σχεδόν στα πάντα έκανε τα αντίθετα με αυτά που διακήρυττε.

Ο κ. Τσίπρας δείχνει να μην έχει αντιληφθεί τη ρήση πως μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο αλλά σπάνια όλους για πάντα.

2) Εκτόξευση...
Πολλοί ανησυχήσατε χθες λόγω των πιέσεων που δέχτηκαν οι χρηματιστηριακές αγορές. Το στοιχείο που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό όμως είναι ο γερμανικό PPI, ο δείκτης τιμών παραγωγού, που αυξήθηκε κατά 12% τον Αύγουστο σε ετήσια βάση φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο από το 1974.

Η αύξηση στις τιμές παραγωγού σε μερικούς μήνες μετακυλίεται στις τιμές λιανικής...

3) Μεταναστευτικό
Καλημέρα κύριε Στούπα,

Ήθελα να σας πω για την ορθή σύγκριση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με το σήμερα, γιατί εδώ και 40 χρόνια αυτό ζει η επαρχία και οι βιοπαλαιστές της αγροτιάς που δεν έχουν στρέμματα και χωρίς μέσα και πρόσβαση στο δημόσιο χρήμα.

Πλέον ό,τι ζει η οικονομία και πρωτίστως η κοινωνία είναι θέμα πολιτικών χειρισμών. Όπως ακριβώς η Ρώμη εγκατέλειψε τους κατοίκους των συνόρων, έτσι σήμερα η κοινωνία εγκατέλειψε την επαρχία από την τεχνογνωσία και την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες κυρίως για τους νέους.

Αυτό είδαν και οι βασιλιάδες της βυζαντινής αυτοκρατορίας και παρείχαν κίνητρα στους ακρίτες να φυλάνε τα σύνορα και επίσης να ελέγχουν όλη την εξωστρέφεια της οικονομίας ώστε να μην πέσει σε άλλα χέρια.

Στην επόμενη κρίση ο κόσμος θα ξυπνήσει και θα καταλάβει τα αγαθά που έχουν αξία.

Οι παροχές που έχει η Δύση είναι πάντα αποτέλεσμα της φθηνής και προσιτής ενέργειας, μόλις χαθεί αυτό το πλεονέκτημα οι αγρότες θα πρέπει να αφήσουν την εντατικοποίηση των καλλιεργειών τους και να καλλιεργούν πιο παραδοσιακά και πιο οικονομικά.

ΓΦ

Απ: Ακρίτες αποκαλούνταν από τους Βυζαντινούς οι φύλακες των συνόρων, που την εποχή εκείνη τα ονόμαζαν "άκρες". Οι ακρίτες αντικατέστησαν τους milites limitaneos (στρατός που φύλαγε τα σύνορα) των αυτοκρατορικών χρόνων της Ρώμης, τους οποίους οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είχαν εγκαταστήσει μονίμως για να προφυλάξουν τη χώρα από αιφνιδιασμούς και επιδρομές των βαρβάρων.

Στους ακρίτες δωρίζονταν κτήματα για να τα καλλιεργούν και απαλλάσσονταν από τους φόρους, με μόνη υποχρέωση να φυλάσσουν τα σύνορα από τις επιδρομές των Αράβων και των απελατών (μεσαιωνικοί κλέφτες). Ήταν δηλαδή ένα είδος μόνιμων μισθοφόρων φρουρών και στρατιωτών.

Τον αριθμό τους ελάττωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν εγκατέστησε πολλούς από αυτούς στις πόλεις. Την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού το σώμα των ακριτών σχεδόν διαλύθηκε, αλλά όταν ξεκίνησαν οι επιδρομές των Αράβων την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου, το σώμα των ακριτών αναπτύχθηκε πάλι και διατηρήθηκε μέχρι τους χρόνους των εικονομάχων.

Αργότερα, ο Μιχαήλ Παλαιολόγος διέλυσε ουσιαστικά τους ακρίτες όταν κατάργησε το αφορολόγητο και τους επέβαλε φόρους. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, αφού πολλοί από τους ακρίτες αγανάκτησαν και πήγαν με τους Σελτζούκους Τούρκους, που την εποχή εκείνη είχαν ήδη αναπτυχθεί στις μικρασιατικές χώρες. Οι υπόλοιποι ακρίτες αφού δεν είχαν προσωπικό ενδιαφέρον για την τήρηση της ασφάλειας των συνόρων, τα παραμέλησαν με αποτέλεσμα αυτά να αφεθούν ανοιχτά στους Τούρκους και τον επεκτατισμό τους.

Την εποχή της δόξας τους (7ος – 10ος αιώνας) οι ακρίτες αγωνίζονταν ακατάπαυστα εναντίον των Σαρακηνών απελατών. Η ζωή τους ήταν κατ’ εξοχήν πολεμική και επικίνδυνη, ιδιαίτερα στις παραμεθόριες μικρασιατικές περιοχές του Πόντου και της Καππαδοκίας. Αυτό συνετέλεσε στην ανάπτυξη πνεύματος ηρωικού (ανάλογο με αυτό της μεσαιωνικής Δύσης), στο οποίο και οφείλεται η γένεση και ανάπτυξη ποίησης κατ’ εξοχήν ηρωικής, της λεγόμενης "ακριτικής". Λείψανα τέτοια έχουμε μέχρι και σήμερα στα παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια μας και ιδιαίτερα στο σωζόμενο σε χειρόγραφα[1] μεσαιωνικό "έπος του Βασίλειου Διγενή Ακρίτα". Δεν πρέπει όμως να ξεχάσουμε και τους υπόλοιπους εξυμνούμενους ήρωες ακρίτες όπως, ο Ανδρόνικος, ο Αρμούρης, ο Βάρδας Φωκάς, ο Νικηφόρος, ο Πετροτράχηλος, ο Πορφύρης και άλλοι.

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr