Γιατί θα φτάσει μέχρι το τέλος

Αν παρατηρήσει κάποιος την ηγεσία της Άγκυρας τους τελευταίους μήνες θα διακρίνει μια σταθερή επιμονή στην ανάδειξη της Ελλάδας ως χώρας που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, η οποία έχει αναθεωρητικές βλέψεις έναντι της Τουρκίας και συμπεριφέρεται επιθετικά...

Για την ακρίβεια η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα για όλα αυτά τα οποία κάνει η ίδια.

Τούτο δεν μπορεί να αποσκοπεί σε κάτι άλλο πέραν της προετοιμασίας της διεθνούς κοινής γνώμης για το ενδεχόμενο μιας κίνησης εναντίον της Ελλάδας.

Αυτό επιχείρησε πριν λίγες μέρες ο Ταγίπ Ερντογάν στην Πράγα στην ομιλία του κατά τη Σύνοδο Κορυφής, το ίδιο είχε επιχειρήσει λίγες μέρες νωρίτερα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

Η ελληνική κυβέρνηση έχοντας "διαβάσει" καλά τις προθέσεις και την τακτική δια του πρωθυπουργού παρενέβη και χάλασε το τουρκικό αφήγημα και στις δυο περιπτώσεις.

Οι περισσότεροι αναλυτές των διεθνών εξελίξεων ερμηνεύουν την επιθετική ρητορική του καθεστώτος Ερντογάν ως μια κίνηση που απευθύνεται στο εσωτερικό της χώρας, εν όψει των προσεχών εκλογών.

Γι’ αυτό καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ο κίνδυνος κάποιας κίνησης που θα οδηγούσε σε εμπλοκή με την Ελλάδα είναι μικρός.

Παραβλέπουν πως η Άγκυρα συστηματικά απευθύνεται στη διεθνή κοινή γνώμη.

Ένας άλλο λόγος για τον οποίο οι διεθνείς αναλυτές διαβλέπουν μικρό κίνδυνο εμπλοκής είναι το γεγονός πως η Τουρκία έχει ήδη δυο ανοιχτά μέτωπα στα σύνορα με το Ιράκ και τη Συρία. Κανένας σώφρων ηγέτης δεν θα άνοιγε και ένα τρίτο σε ένα θαλάσσιο πεδίο όπου ο αντίπαλος φαίνεται να είναι καλά προετοιμασμένος και μπορεί να επιφυλάσσει και εκπλήξεις...

Αυτό που δεν λαμβάνουν υπόψη οι αναλυτές των διεθνών εξελίξεων είναι ότι ηγέτες σαν τον Ερντογάν και τον Πούτιν, οι οποίοι κυβερνάνε αυταρχικά χωρίς θεσμούς που να τους ασκούν έλεγχο στο εσωτερικό, συνήθως έχουν μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας.

Πιστεύουν ό,τι τους λένε οι "αυλικοί" οι οποίοι στα αυταρχικά καθεστώτα μοιάζουν με ενισχυτές του αντίλαλου αυτών που λένε οι ίδιοι οι δικτάτορες.

Επιπλέον τόσο ο Πούτιν όσο και ο Ερντογάν έχουν πιστέψει και οι ίδιοι στο "παραμύθι" που πουλάνε στους υπηκόους τους. Είναι το αφήγημα της αναδυόμενης περιφερειακής δύναμης που μπορεί να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με την Κίνα και τις ΗΠΑ και να συμμετέχει στην αναδιανομή των ζωών επιρροής...

Αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ερντογάν και ο Πούτιν θυμίζουν πολύ τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι γιατί μοιάζουν να είναι ικανοί να φτάσουν μέχρι το τέλος.

Ο Χίτλερ ακόμη και την ώρα που ο πόλεμος είχε χαθεί ήταν κλεισμένος στο καταφύγιο στο Βερολίνο και προετοίμαζε αντεπιθέσεις με στρατιές που είχαν ήδη διαλυθεί, πιστεύοντας πως μπορεί να γυρίσει τον πόλεμο...

Οι εθνικιστές, οι θρησκόληπτοι και γενικότερα οι άνθρωποι με περίκλειστους ορίζοντες εκτός απ’ ό,τι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, πιστεύουν πως το έθνος τους είναι προικισμένο με κάποιες υπερφυσικές ιδιότητες που το καθιστούν ξεχωριστό...

Συνήθως δεν έχουν μια αντικειμενική εκτίμηση της πραγματικότητας και θεωρούν πως αυτό που κάνουν είναι η εκπλήρωση κάποιων σχεδίων μιας ανώτερη βούλησης για τους ίδιους, την τάξη ή το έθνος τους.

Τούτα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ψευδαισθήσεις διαταραγμένων ανθρώπων...

Επειδή ο "γείτονας" εμφανίζει εδώ και πολλά χρόνια αυτά τα χαρακτηριστικά, οι λογικές στρατηγικές κινήσεις που αποσκοπούν στην επίδειξη μιας ικανής αποτρεπτικής ισχύος, λίγο μετρά στις αποφάσεις που θα λάβει.

Είναι αποφασισμένος και αναζητεί παράθυρο ευκαιρίας...

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr