Η αναβάθμιση και το "σαπάκι" της "Θεσσαλικής"...

1) Η αναβάθμιση και το "σαπάκι" της "Θεσσαλικής"...
H αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από την Standard & Poor’s από τη βαθμίδα ΒΒ σε ΒΒ+, με σταθερό outlook έφερε τη χώρα μόλις ένα σκαλί κάτω από την επενδυτική βαθμίδα. Τούτο αναμφίβολα αποτελεί θετική εξέλιξη…

Το δημοσιονομικό "μαξιλάρι" ασφαλείας που υπάρχει σε συνδυασμό με τη διάρθρωση του δημόσιου χρέους που εξασφάλισαν τα PSI και τα τρία μνημόνια κάνουν την Ελλάδα να μοιάζει με αβύθιστο "Τιτανικό" εν μέσω της καταιγίδας του αιώνα...

Μπορεί η Ελλάδα να διαθέτει το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μετά την Ιαπωνία στο γνωστό σύμπαν αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι παρκαρισμένο στους ευρωπαϊκούς θεσμούς με ένα επιτόκιο μικρότερο από 1,5%. Τούτο σημαίνει πως αν ο πληθωρισμός και τα επιτόκια διεθνώς συνεχίσουν να σκαρφαλώνουν, το ελληνικό δημόσιο θα είναι από τα τελευταία στην Ευρώπη που θα αναγκαστούν να κηρύξουν στάση πληρωμών...

Κατά την έκθεση της S&P, με όρους ωρίμανσης και μέσου κόστους τόκων, η Ελλάδα έχει ένα από τα πλέον ευνοϊκά προφίλ χρέους από όλα τα κράτη που αξιολογεί η Standard & Poor's.

Ο οίκος αναμένει ότι το εμπορικό τμήμα του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης της Ελλάδας θα αντιπροσωπεύει περίπου το 25% του συνολικού χρέους ή λίγο περισσότερο από το 50% του ΑΕΠ στο τέλος του 2022.

Αυτό, μαζί με τις χαμηλές απαιτήσεις αναχρηματοδότησης, θα βοηθήσει προσφέροντας "ανοσία" στα δημόσια οικονομικά έναντι της αύξησης των επιτοκίων παγκοσμίως, αν και η αύξηση των πραγματικών επιτοκίων ενδέχεται να ασκήσει πίεση στα δημόσια οικονομικά, επιβαρύνοντας την επέκταση του ΑΕΠ...

Βλέπε: S&P: Αναβάθμιση της Ελλάδας σε BB+ με σταθερές προοπτικές - Ένα "σκαλί" πριν την επενδυτική βαθμίδα…

Λαμβάνοντας υπόψη κάποιος τις νοοτροπίες που παρεπιδημούν τόσο στην ελληνική κοινωνία όσο και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας μηνύματα όπως τα παραπάνω εκλαμβάνονται σαν "πράσινο φως" για περαιτέρω επώαση ελλειμμάτων και δημιουργία χρέους.

Είναι θέμα χρόνου συνδικάτα, κόμματα και πολιτευτές αφού πάρουν τοις μετρητοίς τη διαπίστωση της έκθεσης και αφού το εκτός "θερμοκοιτίδας" δημόσιο χρέος αντιπροσωπεύει μόνο το 50% του ΑΕΠ να απαιτήσουν πολιτικές που θα το οδηγήσουν κοντά στον μέσο όρο της Ε.Ε. περί το 100%.

Ήδη τα πρώτα δείγματα του υπερβολικού τρόπου με το οποίο η κυβέρνηση αντέδρασε στην πανδημία εκτινάσσοντας ελλείμματα και χρέος δεν είναι ενθαρρυντικά για το αν έχουμε πάρει κάποιο μάθημα από τη χρεοκοπία του 2010.

Η έκθεση της S&P για το δημόσιο χρέος δεν φαίνεται να ανησυχεί καθόλου για την προσπάθεια που θα χρειαστεί θα τιθασευτούν τα ελλείμματα του 2020 (περί τα 12 δισ.) και του 2021 (περί τα 7 δισ. ευρώ) σε ένα περιβάλλον διεθνών αναταράξεων.

Η ελληνική κοινωνία έχει αποδείξει πως εθίζεται εύκολα στις όλο και μεγαλύτερες δόσεις χρέους τις οποίες στη συνέχεια δυσκολεύεται να αποχωριστεί δημιουργώντας δραματικές καταστάσεις κατά την περίοδο απεξάρτησης.

Η στήλη θα συνιστούσε σε όσους θέλουν να παρατηρούν τις εξελίξεις που δρομολογούνται αντί της ασφάλειας που εκπέμπει η "θερμοκοιτίδα" του ελληνικού χρέους να έχουν την προσοχή τους στραμμένη προς την Ιταλία και την Τουρκία (και εν συνεχεία και τις άλλες χώρες της Ε.Ε.) των οποίων το χρέος δεν βρίσκεται σε "θερμοκοιτίδα".

Η άνοδος των επιτοκίων διεθνώς μπορεί να δρομολογήσει ραγδαίες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις σε αυτές τις χώρες, κάτι που θα έχει συνέπειες σε ολόκληρη τη Ε.Ε.

Κατά τα λοιπά η έκθεση του διεθνούς οίκου για το ελληνικό χρέος, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, μου θύμισε αυτό που μου έλεγε το ’99 ένας συνοικιακός κερδοσκόπος κατά την περίοδο της "φούσκας" για μια εταιρεία "σαπάκι" χωρίς δραστηριότητες. "Κοίτα τον ισολογισμό, μηδέν ενεργητικό, μηδέν παθητικό, μηδέν έσοδα, μηδέν κέρδη. Η μοναδική εταιρεία που δεν κινδυνεύει να υποστεί απώλειες από μια κρίση...".

2) Η συχνότητα των κρίσεων...
Μετά τον τελευταίο πόλεμο οι οικονομικές υφέσεις είναι όλο και πιο σπάνιες. Για την ακρίβεια όπως αναφέρει ο Morgan Housel στο βιβλίο "The Psychology of Money" μετά το κραχ οι υφέσεις στην οικονομία των ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν μόνο το 14% του χρόνου έναντι 46% πριν το 1930.

Τούτο συμβαίνει γιατί με την άσκηση αντικυκλικής πολιτικής η Fed κατάφερε την επιμήκυνση των επιχειρηματικών κύκλων και της συντόμευση των υφέσεων.

Οι πολιτικές αυτές όμως σημαίνουν αύξηση του χρέους. Όταν η οικονομία αναπτύσσεται ταχύτερα από το χρέος, όπως συνέβη τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο και για δημογραφικούς λόγους δεν υπάρχει πρόβλημα.

Τα προβλήματα συσσωρεύονται όταν το χρέος αυξάνεται ταχύτερα από την οικονομία και η κοινωνία γερνά δημογραφικά που σημαίνει πως αυτοί που έχουν να λάβουν αυξάνονται σε σχέση με αυτούς που συνεισφέρουν.

Την κατάληξη του μεταπολεμικού πειράματος την έχει περιγράψει με σαφή τρόπο ο Ludwig von Mises:

"Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να αποφευχθεί η τελική κατάρρευση μιας έκρηξης που προκαλείται από την πιστωτική επέκταση. Η εναλλακτική επιλογή είναι μόνο αν η κρίση πρέπει να έρθει νωρίτερα ως αποτέλεσμα της οικειοθελούς εγκατάλειψης της περαιτέρω πιστωτικής επέκτασης ή αργότερα ως τελικής και ολοκληρωτικής καταστροφής του εμπλεκόμενου νομισματικού συστήματος"...

Πηγη: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr