Η Δουνκέρκη και το Brexit

Το «πνεύμα της Δουνκέρκης» αποτελούσε πάντα οξυγόνο του Βρετανικού πατριωτισμού. Ήταν σύμβολο εθνικής ισχύος εν μέσω τεράστιων δυσκολιών. Παραμένει για δεκαετίες η «ιστορική απόδειξη» της δύναμης που έχει η βρετανική ψυχή για να μετατρέπει τις ήττες σε θριάμβους. Η προβολή της ταινίας του Christopher Nolan επιχειρήθηκε να αξιοποιηθεί από αρκετούς στη Βρετανία ως βάλσαμο για τις πληγές που αφήνει η διαδικασία του Brexit. Πληγές που γίνονται μάλιστα αισθητές πριν καν ξεκινήσουν οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Το μήνυμα που επιδιώκεται να περάσει, κυρίως από τον αντιευρωπαϊκό τύπο, είναι «αφού τα καταφέραμε τότε στη Δουνκέρκη, θα επαναλάβουμε την επιτυχία και τώρα στις Βρυξέλλες».

Όμως η απόσταση μεταξύ των δύο πόλεων δεν είναι μόνο 156 χιλιόμετρα, όσο δείχνει ο χάρτης. Είναι πολύ μεγαλύτερη, όπως δείχνει η ιστορία. Η Μεγάλη Βρετανία δεν κέρδισε μόνη της τον πόλεμο ενάντια στους ναζί. Αντίθετα στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συμμαχίας που τώρα δεν φαίνεται εύκολο να σχηματιστεί.

Αν αναζητήσει κάποιος σήμερα το νόημα της Δουνκέρκης δεν θα το βρει στις ιδέες του απομονωτισμού, αλλά της συνεργασίας.

Στην ταινία αναδεικνύονται οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, ακόμα και όταν αμφισβητούνται υπό την πίεση της πραγματικότητας (όπως για παράδειγμα στη σκηνή μέσα στο εγκαταλελειμμένο σκάφος που πρέπει να ελαφρύνει για να σηκωθεί από την παλίρροια).

Όμως αν ψάχνει κάποιος ψάχνει υψηλούς συμβολισμούς δεν μπορεί να αγνοήσει τα τελευταία λόγια του σεναρίου της ταινίας, όπου ο Kenneth Branagh ως Commander Bolton μένει στην αποβάθρα «για τους Γάλλους».

Μια απλή – κινηματογραφική υπενθύμιση του ζόφου του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου θεωρητικά θα αρκούσε για να αγαπήσει κάποιος ακόμα περισσότερο την Ε.Ε., παρά τις αδυναμίες της. Οι διαξιφισμοί στο Ευρωκοινοβούλιο, οι πιέσεις της Επιτροπής και οι συγκρούσεις συμφερόντων στα συμβούλια κορυφής είναι σαφώς προτιμότερες από τις μάχες χαρακωμάτων, όπως και να το δεις.

Ωστόσο, παρά τον σχετικό μύθο, η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι σπανίως είναι διδακτική για τους ανθρώπους. Συνήθως επαναλαμβάνουμε τα λάθη των προηγούμενων, τυφλωμένοι από τη ματαιοδοξία ή το υπέρμετρο εγώ, από τις αδυναμίες της ίδιας της ανθρώπινης φύσης η οποία συχνά μας οδηγεί σε λανθασμένη εκτίμηση των γεγονότων.

Η απαισιόδοξη πρόβλεψη μπορεί να αποτραπεί; Θα το δείξει η ιστορία.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr