Η συζήτηση για τις μετακινήσεις βουλευτών εν μέσω βουλευτικής περιόδου, εξαντλείται στο ποιός έφυγε, από ποιό κόμμα αποχώρησε και σε ποιά κοινοβουλευτική ομάδα κατέληξε. Ξεχνάμε μερικά πολύ βασικά πράγματα:Το πολίτευμά μας είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Οι πολίτες εκπροσωπούνται στη Βουλή μέσω αντιπροσώπων τους οποίους επιλέγουν από τις λίστες των κομμάτων που κατεβαίνουν στις εκλογές. Το Σύνταγμα στο άρθρο 51 αναφέρει ρητά ότι “οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος”. Ο βουλευτής λοιπόν αναλαμβάνει την υποχρέωση να τους εκπροσωπήσει και οφείλει να λογοδοτεί σ' αυτούς. Αν οι υποσχέσεις που τους έδωσε προκειμένου να τον επιλέξουν, δεν τηρούνται, όπως έγινε με τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ που έταζαν απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο 12.000 ευρώ, 13η σύνταξη κλπ και ψήφισαν νέο μνημόνιο, τότε ο βουλευτής οφείλει να σταθεί συνεπής στις υποσχέσεις του και ή να καταψηφίσει υπακούοντας στην εντολή που έχει λάβει και στη συνείδησή του (όπως έκαναν πολλοί βουλευτές) ή να παραιτηθεί ή να ζητήσει ανανέωση της εντολής με βάση τα νέα δεδομένα.
Ο βουλευτής δεν δικαιούται όμως σε καμμιά περίπτωση εν μέσω της κοινοβουλευτικής περιόδου να αλλάξει κόμμα, κρατώντας την έδρα που του εμπιστεύθηκαν οι ψηφοφόροι άλλου κόμματος. Οταν γίνεται αυτό, έχουμε το φαινόμενο οι ψηφοφόροι πχ του Ποταμιού στην Αχαϊα ή στη Λάρισα, να στέλνουν κάποιον να τους εκπροσωπήσει στη Βουλή και ξαφνικά να μένουν δίχως εκπροσώπηση. Παράλληλα βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός έχει δώσει μια συγκεκριμμένη κοινοβουλευτική δύναμη στη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και η δύναμη αυτή αλλάζει όχι με εκλογές, αλλά με μεταγραφές. Για φαντασθείτε έναν ψηφοφόρο του Ποταμιού στη Λάρισα που είδε την ψήφο του να προσμετράται όχι στο Ποτάμι, αλλά στη Δημοκρατική Συμπαράταξη! Πως αισθάνεται άραγε; Δεν έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει εξαπατημένος κι αγανακτισμένος; Η έδρα δεν είναι ιδιοκτησία του βουλευτή. Του την έχουν εμπιστευθεί οι πολίτες για να τους εκπροσωπεί για τέσσερα χρόνια (εκτός αν η θητεία της Βουλής λήξει νωρίτερα).
Φυσικά οι παραπάνω δεσμεύσεις δεν ισχύουν για τα κομματικά στελέχη. Τα στελέχη δεν έχουν εντολή να εκπροσωπούν ψηφοφόρους. Είναι ελεύθερα να κάνουν τις επιλογές τους. Οπως ακριβώς και οι βουλευτές, όταν έχει τερματιστεί η θητεία τους, άρα έχει λήξει και η εντολή που έχουν λάβει. Τότε μπορούν να ζητήσουν την ψήφο των πολιτών μέσω των συνδυασμών ενός άλλου κόμματος. Είναι δικαίωμά τους. Οι πολίτες κρίνουν τις ενέργειές και τη διαδρομή του συγκεκριμένου υποψήφιου και αποφασίζουν αν επιθυμούν να τους εκπροσωπήσει ή προτιμούν κάποιον άλλο. Μπορεί κάποιος να αλλάξει κόμμα και οι ψηφοφόροι κάλλιστα να τον επιλέξουν ως εκπρόσωπό τους, όπως συμβαίνει πολύ συχνά.
Κάποιοι εθνοπατέρες έχουν ξεχάσει ότι είναι αντιπρόσωποι. Θεωρούν ότι η έδρα ανήκει σε αυτούς και δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Οταν δουν ότι τα πράγματα δυσκολεύουν για κάποιο κόμμα, αφήνουν σύξυλους αυτούς που εκπροσωπούν και φεύγουν για το επόμενο, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μισθό και τα προνόμια της θέσης. Και το εξωφρενικό είναι ότι κάποια κόμματα, που θέλουν να αποκαλούνται μεταρρυθμιστικά ή προοδευτικά, όχι μόνο συναινούν αλλά υποθάλπουν τέτοιες συμπεριφορές και πανηγυρίζουν για τις μεταγραφές.
Οταν οι πολίτες βλέπουν τους πολιτικούς να ενδιαφέρονται μόνο για την πάρτη τους για ποιο λόγο να συμμετέχουν στις εκλογές ή να ασχοληθούν με την πολιτική; Για να χτίζουν τις καριέρες και τα προνόμια των βουλευτών; Οσοι εξακολουθούν να συμμμετέχουν, ας έχουν υπόψιν πάντως ότι όσο εύκολα κάποιοι, αθέτησαν την εντολή που είχαν λάβει από τους ψηφοφόρους του προηγούμενου κόμματος με την ίδια ευκολία θα αθετήσουν και την δική τους εντολή. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν λοιπόν είναι να τους γυρίσουν την πλάτη.
* Ο Δημήτρης Τσιόδρας είναι δημοσιογράφος, εκπρόσωπος Τύπου του Ποταμιού
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
