Η Ευρώπη απλώς κέρδισε χρόνο

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών επέτρεψε στην Ευρώπη να πέσει για ύπνο δίχως να στριφογυρίζει ανήσυχη στο κρεβάτι της. Ο φιλελεύθερος σοσιαλιστής και σθεναρός ευρωπαϊστης Εμ.Μακρόν, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας.

Οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, μια νίκη των οποίων θα τίναζε στον αέρα την ΕΕ, δεν κατάφεραν να βρεθούν στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Για πρώτη φορά υστερα από μια 10ετία ευρωσκεπτικιστικής πλημμυρίδας, η ήττα των “παραδοσιακών” δυνάμεων (δεξιάς-σοσιαλιστών) δεν οδήγησε στη νίκη ακραίων φωνών αλλά στην ενίσχυση μιας σύγχρονης φιλοευρωπαϊκής δύναμης. Αν αυτή η τάση επιβεβαιωθεί και σε άλλες χώρες, ίσως δούμε την αντιστροφή της τάσης που κυριάρχησε στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία με την άνοδο ακραίων δυνάμεων. Αλλά είναι νωρίς να το πούμε.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα έχει να αντιμετωπίσει μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Περίπου οι μισοί ψηφοφόροι ψήφισαν ευρωσκεπτικιστικές (21,53% η Λεπέν, 19,64% Μελανσόν, Ντυπον-Ενιάν 4.73%). Ο ευρωσκεπτικισμός στη Γαλλία δεν είναι νέο φαινόμενο. Εχει τις ρίζες του στη γκωλική παράδοση. Η Γαλλία παρότι πρωτοστάτησε στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και κυριαρχούσε στα κοινοτικά όργανα στα πρώτα χρόνια, ήταν εκείνη που έβαζε φρένο κάθε φορά που η συζήτηση έφθανε στο ζήτημα της πολιτικής ενοποίησης και συζητούνταν θέματα που άπτονταν του “σκληρού πυρήνα” της εθνικής κυριαρχίας. Η Γαλλία είπε όχι στο “σχέδιο Πλεβέν” που η ίδια είχε εκπονήσει για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα στις αρχές της δεκαετίας του '50 (απορρίφθηκε από το Γαλλικό Κοινοβούλιο το 1954), ο ΝτεΓκολ απέσυρε τους εκπροσώπους της Γαλλίας από όλα τα κοινοτικά όργανα όταν συζητιόταν η μεταφορά εξουσιών στην Ενωση το 1965 (“κρίση της άδειας καρέκλας”), η Γαλλία απέρριψε το Ευρωσύνταγμα, στη σύνταξη του οποίου πρωταγωνίστησε ένας Γάλλος (ο Ζισκαρ ντ Εστέν).

O νέος πρόεδρος λοιπόν έχει να αντιμετωπίσει την αντίληψη (ισχυρή σε μεγάλο τμήμα της Ευρώπης) ότι “μόνοι μας μπορούμε καλύτερα”. Αυτό το κλίμα εκφράζει η Λεπέν, αυτό εκφράζει (με διαφορές) ο Μελανσόν. Καταφέρονται κατα της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης και ποντάρουν στον γαλλικό εθνικισμό. Παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα της γαλλικής οικονομίας, η οποία χρειάζεται επίπονες μεταρρυθμίσεις.

Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, πρέπει να διαβαστεί σωστά από τις φιλευρωπαϊκες δυνάμεις σε κάθε χώρα. Η ΕΕ δεν μπορεί να συνεχίσει αν δεν έχει έναν καθαρό πολιτικό στόχο κι αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την πολιτική ενοποίηση. Οσο παραμένει μια διακρατική ένωση στην οποία συνεχίζονται οι εθνικοί ανταγωνισμοί, τόσο θα δίνεται έδαφος στις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις. Οι λαοί της Ευρώπης δεν εμπνέονται από τα ποσοοστά ΦΠΑ, τους φορολογικούς δείκτες και τους εμπορικούς κανονισμούς. Θα μπορούσαν να εμπνευσθούν από ένα καθαρό σχέδιο. Αλλά αυτό λείπει. Θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εκπόνησή του νέες δυνάμεις που μπορούν να αναδειχθούν σε κάθε χώρα, σε συνεργασία με παραδοσιακές φιλευρωπαϊκές δυνάμεις.

Είναι σαφές ότι δίχως τη Γαλλία δεν μπορεί να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη δύναμη στην Ευρώπη αλλά γερμανική Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει, όσο κι αν το επιθυμούν κάποιοι στο Βερολίνο. Η Ευρώπη μπορεί να προχωρήσει μόνο μέσω μιας νέας συμμαχίας Γαλλίας-Γερμανίας και με ένα σχέδιο το οποίο θα εμπνέει τους λαούς της Ευρώπης. Οι γαλλικές εκλογές έδωσαν τον χρόνο που χρειάζεται. Αν σπαταληθεί ξανά κι επικρατήσουν οι εθνικοί ανταγωνισμοί, οι πανηγυρισμοί για τη νίκη των φιλευρωπαϊκών δυνάμεων στη Γαλλία δεν θα κρατήσουν για πολύ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr