Κρίση. Μια δύσκολη, συνήθως έκτακτη ή/και επείγουσα, κατάσταση. Σε συνθήκες κρίσης, απαιτείται η λήψη άμεσων μέτρων για τη διαχείρισή της. Κρίση, όμως, είναι και η κριτική ικανότητα.
Η δυνατότητα του καθενός να αναλύει, να αξιολογεί, να εκτιμά και – τελικώς – να διαβλέπει. Σε έναν κόσμο που οι εξελίξεις είναι ασταμάτητες, η κριτική ικανότητα είναι ίσως το σημαντικότερο εφόδιο που διαθέτουμε.
Η αλήθεια είναι ότι η οικονομική κρίση που βιώνουμε εδώ και μια δεκαετία μας έχει σημαδέψει. Μας αιφνιδίασε απόλυτα. Μας βρήκε εντελώς απροετοίμαστους. Κατεδάφισε απότομα όσα για χρόνια χτίζαμε. Με κόπο. Με ιδρώτα. Με θυσίες. Η κρίση δεν έδειξε έλεος. Ήρθε σαν χείμαρρος και μας παρέσυρε. Αυτή ήταν και είναι η φύση της.
Η αναζήτηση των αιτιών της κρίσης, η εμπέδωση στη συλλογική μνήμη των λαθών που οδήγησαν σε αυτή είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη. Απαιτεί γενναίες παραδοχές, ευσυνειδησία και καθαρή σκέψη. Όμως, η ουσία δεν βρίσκεται – σχεδόν ποτέ – στο παρελθόν. Το μέλλον είναι εκείνο που ποτέ δεν περιμένει. Και για να σχεδιάσεις το αύριο απαιτείται κρίση, ατομική αλλά και κοινωνική. Κριτική ικανότητα να αναγνωρίσεις ποιο δρόμο πρέπει να διαλέξεις για να φτάσεις το συντομότερο δυνατό στον επιθυμητό προορισμό.
Με δεδομένο ότι η οικονομική κρίση μας γονάτισε, η κοινωνική ευημερία, η ανάπτυξη και οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των πολλών είναι ο κοινός μας στόχος. Έως τώρα, δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία έχει αποτύχει παταγωδώς στο να επιδείξει ψυχραιμία και ορθή κρίση στα δύσκολα. Όχι μόνο τα τελευταία πολύ δύσκολα δέκα χρόνια. Διαχρονικά, στις εθνικές κρίσεις, η κρίση του σοφού λαού υπήρξε πολύ συχνά λανθασμένη.
Είναι αναγκαιότητα να αξιολογήσουμε, με τρόπο δίκαιο, αντικειμενικό, μακριά από μικροπολιτικά και συντεχνιακά συμφέροντα τι έφταιξε και φτάσαμε στον πάτο. Εξίσου κρίσιμο είναι να προτείνουμε λύσεις. Εφαρμόσιμες. Λειτουργικές. Κοστολογημένες. Πραγματικές. Οι φτηνές λαϊκίστικες δοξασίες που ούτε ιθαγενείς στον Αμαζόνιο δεν πείθουν δεν μας έβγαλαν από το φαύλο κύκλο της μιζέριας. Απλώς, παρέτειναν την κρίση. Στην πράξη, αποδείχθηκε ότι η οικονομική κρίση μας κατεδάφισε γιατί τα θεμέλια της κριτικής μας ικανότητας είχαν σκουριάσει.
Ως κοινωνία πληρώσαμε και πληρώνουμε πολύ ακριβό τίμημα. Υπήρξαμε άτολμοι. Ανήμποροι να συνέλθουμε από την κοινωνική κατάρρευση που έφερε η κρίση. Να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Όσα, όμως, κι αν χάσαμε μπορούμε να τα ανακτήσουμε. Αρκεί να εμπιστευτούμε την κρίση μας. Είναι χρέος μας απέναντι στους αγέννητους. Είναι χρέος απέναντι στους νεκρούς μας.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
