Follow us

Η μαγεία του καφενείου

Αυτές τις μέρες, στο Πήλιο, ανακαλύπτω ξανά τη μαγεία του καφενείου. Κάνω, ας πούμε, ένα μεταπτυχιακό, αναστάσιμο, σεμινάριο.

THETOC TEAM
ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΧΩΜΕΝΙΔΗς
Χρηστος Χωμενιδης

Μεγάλη Παρασκευή πρωί κάθισα στην πλατεία του πηλιορείτικου χωριού. Σούρουπο Δευτέρας του Πάσχα, σχεδόν τριάμισι εικοσιτετράωρα αργότερα, δεν έχω ακόμα σηκωθεί. Εντάξει, εξαιρώ τις ώρες του ύπνου, τις επισκέψεις στα πέριξ για θαλασσομεζέδες, την ιεροτελεστία του οβελία – ηλεκτροκίνητη πλέον η σούβλα, καταργεί εν πολλοίς την τέχνη του ψήστη, τον προφυλάσσει όμως κι από τενοντίτιδα. Αν πεις για τα θρησκευτικά καθήκοντα των ημερών, τα εκτελείς -πλημμελώς έστω- κι από το καφενείο. Η πομπή του Επιταφίου περνάει στα δέκα μέτρα από το τραπέζι σου – σήκω, προσκύνα. Το "Χριστός Ανέστη" αναγγέλλεται στο κατώφλι του Άη Γιώργη, φάτσα μπροστά σου. Μπορεί ο εγερθείς Ιησούς, εν ετέρα έστω μορφή, να τινάξει από πάνω του τον θάνατο και να πιεί ένα τσίπουρο με μεζέ. Να γίνει μέλος της παρέας. Της συντροφιάς που, όπως σε όποιο καφενείο σέβεται τον εαυτό του, περιλαμβάνει κάθε καρυδιάς καρύδι. Πέτρους, Μαγδαληνές, Θωμάδες, ακόμα και Ιούδες υπό την προϋπόθεση της ειλικρινούς μεταμέλειας.

Κατά την παιδική μου ηλικία, το καφενείο ήταν σχεδόν λέξη ταμπού. "Εγώ δεν σκοτώνω την ώρα μου με ταβλαδόρους, πρεφαδόρους, μυγοχάφτες" καμάρωνε ο μπαμπάς μου και μού τους έδειχνε -περιφρονητικά σχεδόν- να βαράνε τα πούλια, να φτύνουν τη χούφτα τους προτού ρίξουν τα ζάρια. Παρέλειπε βεβαίως να μου πει ότι από την εφηβεία του κιόλας ξημερωνόταν τα καλοκαίρια στη Φωκίωνος Νέγρη κουβεντιάζοντας επί παντός του επιστητού. Για παραστάσεις και ταινίες με πάθος, για τα πολιτικά με υπονοούμενα, μετεμφυλιακοί γαρ οι καιροί. Εάν άντεχε η τσέπη σου, προβιβαζόσουν από το καφενείο στο ζαχαροπλαστείο. Μπορούσες εκεί να απολαύσεις καμιά πάστα -ποντικάκι, σεράνο-, ένα βερμούτ ή ένα "ταμτάμ", ημεδαπό υποκατάστατο της κόκα-κόλας.

Το καφενείο εγώ το ανακάλυψα μόνος μου, ως πρωτοετής φοιτητής. Είχε προηγηθεί μια μακρά, από το γυμνάσιο κιόλας, θητεία στα "μπιμπλίκια" -οι μεγάλοι τα έλεγαν σφαιριστήρια-, όπου ταϊζαμε με τάληρα κι έπειτα με δεκάρικα τα φλίπερ και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τη "μις Πάκμαν", το "Τέτρις". Οι κοπέλες όμως τα σνόμπαραν τα μπιμπλίκια. Για χάρη τους πρωτοκάτσαμε στις καφετέριες πέριξ της Νομικής.

Στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’80, υπήρχαν "πράσινα" και "γαλάζια" καφενεία, πασοκτζήδες και νεοδημοκράτες αρνούνταν να συγχρωτιστούν. Τα φοιτητικά στέκια είχαν πολύ μεγαλύτερη ποικιλία. Αλλού σύχναζαν οι Δαπίτες αλλού οι Πανσπουδαστικάριοι (που οι εχθροί τους τούς αποκαλούσαν και ΚΝΑΤ), αλλού τα μέλη της ΠΑΣΠ και των Αριστερών Συσπειρώσεων. Εγώ και οι κολλητοί μου φίλοι καμιά διάθεση δεν είχαμε να ενταχθούμε σε κομματική νεολαία. Τις βρίσκαμε όλες απωθητικές, την καθεμιά με τον δικό της τρόπο. Είχαμε εξάλλου γίνει κοινωνοί, μέσα από διαβάσματα, της μυθολογίας των αθηναϊκών καφενείων στα ‘60ς, στη "Χαμένη Άνοιξη". Το Βυζάντιο, στην πλατεία Κολωνακίου, είχε δώσει τον τίτλο σε μια ποιητική συλλογή του Κώστα Ταχτσή. Το Μπραζίλιαν σε άλλη μία. Εκεί ονειροπολούσαν -λέει- ο Γκάτσος και ο Χατζιδάκις. Εκεί συνάντησε ο Ελύτης τον Θεοδωράκη και του έδωσε το "Άξιον Εστί" για να το μελοποιήσει. Εκεί έφτιαχνε ο ζωγράφος Αλέξης Ακριθάκης τα περίφημα τσίκι-τσίκι του, ακούγοντας τον προφορικό "φιλόσοφο" Γιώργο Μακρή να ακροβατεί επί παντός του επιστητού. Εκεί σχεδίαζαν οι καθ’ημάς μπίτνικς τα τεύχη του περιοδικού "Πάλι".

Ανακαλύψαμε τη συνέχεια -ή το υποκατάστατο- των θρυλικών εκείνων τόπων στο ζαχαροπλαστείο "Ντόλτσε". Γωνία Σκουφά και Λυκαβηττού. Μπορεί η παλιά φρουρά της τέχνης και της διανόησης να είχε εκλείψει ή αποσυρθεί, βρήκαμε ωστόσο εκεί, εν πλήρη ακμή, τους επιγόνους τους. Τον Γιάννη Βαρβέρη και τον Χρήστο Βακαλόπουλο. Τον άνθρωπο-υπερθέαμα Κωνσταντίνο Τζούμα, ο οποίος μεταμόρφωνε κάθε γωνία της πόλης σε σκηνή θεάτρου. Τους φίλους του ηθοποιούς Γιώργο Κοτανίδη και Άλκη Παναγιωτίδη. Τον Βασίλη Αλεξάκη που πηγαινοερχόταν μεταξύ Παρισιού και Αθήνας και σου έκανε, άμα σε συμπαθούσε, την τιμή να σε καλέσει στο ημιυπόγειό του, στην οδό Αναγνωστοπούλου, για μια παρτίδα πινγκ-πονγκ. Εκεί γνώρισα τους δύο μέντορές μου. Τον Βασίλη Βασιλικό, πηγή αστείρευτη καταπληκτικών ιστοριών. Και τον Τάσσο Φαληρέα, ιδιοκτήτη του δισκάδικου "Ποπ 11", τον μεγαλύτερο εμψυχωτή νέων ταλέντων που αξιώθηκε η μεταδικτατορική Ελλάδα. Στον Φαληρέα οφείλουν -και το αναγνωρίζουν- ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Χρήστος Κυριαζής, ο Φοίβος Δεληβοριάς… Βεβαίως και εγώ. "Ακολούθα την κλίση σου και θα χτυπήσεις φλέβα!" μού είχε πει ένα απόγευμα του 1986, ανάβοντας το ένα τσιγάρο Dunhil με το προηγούμενο. "Σιγά τη συμβουλή!" ίσως να σκεφθείτε. Κι όμως, για έναν εικοσάχρονο που κολυμπάει σε ένα πέλαγος από αμφιβολίες, λειτούργησε ως ένεση αυτοπεποίθησης.

Και τα κορίτσια; Όλα για τα κορίτσια γίνονταν! Για τις φοιτήτριες και τις χορεύτριες, που η σχολή τους λειτουργούσε εκεί παραδίπλα. Για τις εκκολαπτόμενες ηθοποιούς που κράτησαν τις κορδέλες των στεφανιών στην κηδεία του Κάρολου Κουν και συνόδεψαν, κάποια χρόνια αργότερα, την πρωθιέρειά τους Μελίνα Μερκούρη. Τα κορίτσια μάς κινητοποιούσαν. Μάς υπαγόρευαν μυστικά ό,τι κάναμε κι ό,τι φτιάχναμε. "Αρκούνταν δηλαδή να είναι μούσες;" θα αγανακτήσει σήμερα μια εκπρόσωπος της Gen-Z. Εμείς -ομολογώ την αμαρτία μας- έτσι τις βλέπαμε. Έτσι είχαμε διαπλαστεί να τις βλέπουμε. Όποιες διεκδικούσαν όχι απλώς να εμπνέουν μα και να δημιουργούν μάς εξέπλητταν. Ευχάριστα. Προετοιμαζόταν ήδη από τότε ο 21ος αιώνας ως εποχή των γυναικών.

Το καφενείο έχει κανόνες. Οφείλεις, πρώτον, να είσαι σεβαστικός. Να σιωπάς, να ακούς όταν μιλούν οι μεγαλύτεροι - έτσι και αυθαδιάζεις, θα σε πάρουν στο ψιλό. Να παραγγέλνεις κάθε τόσο και κάτι ακόμα, αλίμονο αν κατσικώνεσαι επί ώρες με μια γκαζόζα ξεροσφύρι. Να αφήνεις, εκ του υστερήματος έστω, αξιοπρεπές πουρμπουάρ. Οι σερβιτόροι δεν ιδρώνουν κουβαλώντας δίσκους για την ψυχή της μάνας τους. Ούτε για τον γλίσχρο μισθό. Στο καφενείο κερδίζεις τη θέση σου αποδεικνύοντας καθημερινά την αξία σου. Πρόκειται για σχολείο που οι δάσκαλοί του δεν χαρίζονται σε κανέναν.

Αποφοίτησα από τα καφενεία στα μέσα της δεκαετίας του 2000. ΄Επαψε αίφνης να με γοητεύει η ατμόσφαιρά τους. Το έβρισκα πια χάσιμο χρόνου να αράζω καθημερινά συζητώντας περί ανέμων και υδάτων, είχα άλλες ανάγκες κι άλλες υποχρεώσεις. Κι άλλες τότε πληγές, που δεν ανακουφίζονταν με έπεα πτερόεντα…

Λίγο αργότερα πλασαρίστηκαν σαν μεταμοντέρνα καφενεία τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο καθείς πληκτρολογεί την παρόλα του, εκτονώνει τον φανατισμό ή τον ναρκισσισμό του. Μπούρδες. Άμα δεν νιώθεις το χνώτο του πλαϊνού σου, αν δεν σε αγγίζει το επιδοκιμαστικό ή το ειρωνικό του βλέμμα, η επικοινωνία είναι ελλιπής. Συχνά και θλιβερή.

Αυτές τις μέρες, στο Πήλιο, ανακαλύπτω ξανά τη μαγεία του καφενείου. Κάνω, ας πούμε, ένα μεταπτυχιακό, αναστάσιμο, σεμινάριο.-

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr

Στη Νέα Ερυθραία για μια από τις ομορφότερες αυλές των βορείων προαστίων

Το all-day στέκι με κοσμοπολίτικο αέρα και ανεμελιά έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και συνεχίζει να το κάνει και το φθινόπωρο.

18 Αυγ 2025 | 07:52

59

Πριν από δυό εβδομάδες, έκλεισα τα πενηνταεννιά. Ήταν τα πρώτα γενέθλια της ζωής μου που η χαρά πήγαινε αντάμα με μια δυσφορία.

11 Αυγ 2025 | 11:36

Μια καλλονή και δύο Γκουαγιαβέρες

Η Καρταχένα καμαρώνει για τους συγγραφείς της. Για τον παραμυθά της βασικά, τον μεγαλύτερο παραμυθά στα ισπανικά μετά από τον Θερβάντες.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ 01 Σεπ 2025 | 07:23

Χειμερία νάρκη ή γεμιστά της επόμενης μέρας;

Οι αρκούδες. Τα ερπετά. Οι νυχτερίδες και οι σκίουροι. Και ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, ιδίως εάν έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί.

25 Αυγ 2025 | 07:11

GET A LIFE

Η περιπέτεια του Γιώργου Μαζωνάκη δεν επηρέασε κανέναν πλην του ιδίου και των στενών συγγενών του. Δεν ήταν συνεπώς είδηση. Κακώς τα ΜΜΕ τη μετέδωσαν, την πρόβαλαν με πηχυαίους μάλιστα τίτλους. Γιατί το έκαναν;

18 Αυγ 2025 | 07:52

59

Πριν από δυό εβδομάδες, έκλεισα τα πενηνταεννιά. Ήταν τα πρώτα γενέθλια της ζωής μου που η χαρά πήγαινε αντάμα με μια δυσφορία.

11 Αυγ 2025 | 11:36

Μια καλλονή και δύο Γκουαγιαβέρες

Η Καρταχένα καμαρώνει για τους συγγραφείς της. Για τον παραμυθά της βασικά, τον μεγαλύτερο παραμυθά στα ισπανικά μετά από τον Θερβάντες.

03 Σεπ 2025 | 07:15

Στην Αξιώτισσα στη Νάξο

Όποτε βλέπω σε ταβέρνα ή εστιατόριο, πανό, αφίσες και λοιπά πολιτικά μηνύματα, τα οποία "μοστράρει" ο ιδιοκτήτης πιστεύοντας προφανώς ότι με τον τρόπο αυτό επηρεάζει πεινασμένες συνειδήσεις, απλώς αποχωρώ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ 01 Σεπ 2025 | 07:23

Χειμερία νάρκη ή γεμιστά της επόμενης μέρας;

Οι αρκούδες. Τα ερπετά. Οι νυχτερίδες και οι σκίουροι. Και ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, ιδίως εάν έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί.

01 Σεπ 2025 | 07:21

Εκλογολογίες και κομματικοί σχεδιασμοί

Ακόμα και η αναμενόμενη εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ με τις γνωστές παροχές του Σεπτεμβρίου εντάσσεται πάντως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σε μια εκλογική στρατηγική.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 01 Σεπ 2025 | 06:10

Η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής

Ζούμε σε οργουελικούς καιρούς. Ο Τζορτζ Όργουελ, αυτός ο σκοτεινός προφήτης του εικοστού αιώνα, μπορεί να μην έπεσε σε όλα μέσα (συμπεριλαμβάνονται και ηχηρές αστοχίες στις προβλέψεις του), αλλά σίγουρα πέτυχε διάνα το κυριότερο.

27 Αυγ 2025 | 07:28

Διαβάζοντας Τσίπρα μαζί με το croissant

Πώς να το κάνουμε, σου δίνει ένα prestige μια συνέντευξη στην Monde. (Επίτηδες βάζω συνέχεια ξένες λέξεις στο κείμενο, αν τυχόν το διαβάσει ο ίδιος, να ταλαιπωρηθεί να τις ψάχνει στο λεξικό. Μια αθώα εκδίκηση, θα μου τη συγχωρέσετε.)

25 Αυγ 2025 | 07:11

GET A LIFE

Η περιπέτεια του Γιώργου Μαζωνάκη δεν επηρέασε κανέναν πλην του ιδίου και των στενών συγγενών του. Δεν ήταν συνεπώς είδηση. Κακώς τα ΜΜΕ τη μετέδωσαν, την πρόβαλαν με πηχυαίους μάλιστα τίτλους. Γιατί το έκαναν;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 25 Αυγ 2025 | 06:15

Η κόπωση των διακοπών

Όσο και αν ακουστεί αλλόκοτο, φαίνεται πως η κόπωση δεν επέρχεται ως συνέπεια των διακοπών, αλλά την κουβαλάμε μαζί μας και την μεταφέρουμε από τόπο σε τόπο.

23 Αυγ 2025 | 12:02

Η αφιέρωση της Μαρίας Φαραντούρη στη Λίνα Μενδώνη

Διάφοροι κοινωνικοί αγωνιστές του πληκτρολογίου, εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για το γεγονός ότι η τραγουδίστρια – σύμβολο της αντίστασης – συμβιβάστηκε με την εξουσία.

20 Αυγ 2025 | 07:50

Τα χαρτιά της Ελλάδας και ο Τραμπ

Τι θα συνέβαινε αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ καλούνταν να μεσολαβήσει στη διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία;

18 Αυγ 2025 | 07:52

59

Πριν από δυό εβδομάδες, έκλεισα τα πενηνταεννιά. Ήταν τα πρώτα γενέθλια της ζωής μου που η χαρά πήγαινε αντάμα με μια δυσφορία.

18 Αυγ 2025 | 07:50

Τα γαλλικά για τη Βούλτεψη

Υποθέτω μπορείς, σαν τη Βούλτεψη, να αποφανθείς ότι για τις πυρκαγιές και την ευαλωτότητά μας, δεν φταίει άλλος, αλλά φταίει το ότι δεν έχουμε αρκετούς εθελοντές. Πώς δεν το είχαμε σκεφτεί τόσα χρόνια βρε αδελφέ;

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 18 Αυγ 2025 | 06:33

Ούτε Μόναχο, ούτε Γιάλτα

Ακόμη και όσοι τσαλαβουτούν στα ρηχά της ιστορικής έρευνας, όλο και κάτι έχουν ακούσει για τη Συμφωνία του Μονάχου και τη Διάσκεψη της Γιάλτας.

13 Αυγ 2025 | 09:01

Εγκώμιον της ξαπλώστρας

Και μπορεί στις καλοκαιρινές διακοπές και στις συνθήκες καύσωνα, οι πρωινοί περίπατοι να προσαρμόζονται στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής, αλλά στην επιλογή της παραλίας, η θεωρία μου ισχύει στο ακέραιο.

11 Αυγ 2025 | 11:36

Μια καλλονή και δύο Γκουαγιαβέρες

Η Καρταχένα καμαρώνει για τους συγγραφείς της. Για τον παραμυθά της βασικά, τον μεγαλύτερο παραμυθά στα ισπανικά μετά από τον Θερβάντες.

11 Αυγ 2025 | 10:48

Το θαύμα της απάτης

Η εμμονή μου τα τελευταία χρόνια να αποκαλύπτω τις απάτες πίσω από τη συντριπτική πλειονότητα των υποτιθέμενων θαυμάτων δίνει την εσφαλμένη εντύπωση ότι δεν πιστεύω στα θαύματα συνολικά.