Η χαμένη τιμή του Φεστιβάλ Αθηνών

«Για το μέλλον του Φεστιβάλ Αθηνών και το καλό του τόπου, πρέπει να υπάρξει ειρήνη» είχε πει η Λυδία Κονιόρδου στη συνάντησή της με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους στο περιθώριο παρουσίασης της Ελευσίνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2021 αναφερόμενη στη δημόσια σύγκρουση του καλλιτεχνικού διευθυντή, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με τα μέλη του δ.σ.

Παρ’ όλα αυτά, η κυρία Κονιόρδου έκανε «πρεμιέρα» στο νέο της πόστο με μια κίνηση που θα μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί σε μια γκάμα χαρακτηρισμών από «δυναμική» ως «επιθετική»: Ξήλωσε σύσσωμο το παλιό διοικητικό συμβούλιο κι όρισε καινούργιο. Η τακτική του «πονάει κεφάλι – κόβει κεφάλι» δεν είναι μόνο της κυρίας Κονιόρδου. Οι προκάτοχοί της στο ίδιο πόστο την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης και Αριστείδης Μπαλτάς, το ίδιο σύστημα εφάρμοσαν. Να θυμίσουμε, μεταξύ άλλων, τις περιπτώσεις Χατζάκη, Λούκου, αλλά και ολόκληρων δ.σ. όπως του Κέντρου Κινηματογράφου αλλά και αυτού του ίδιου του δ.σ. του Φεστιβάλ Αθηνών, πέντε από τα επτά μέλη του οποίου έμαθαν τον Μάιο του 2015 (επί υπουργίας Νίκου Ξυδάκη στο ΥΠΠΟΑ) ότι ξηλώνονται από τα ... media.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανθρωπογεωγραφία του νέου δ.σ. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν ένα - πολυσυζητημένο, βεβαίως βεβαίως - πρόσωπο έκπληξη, εκείνο του πρώην υπευθύνου του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα δραστήριου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Γιάννη Μηλιού που – όπως αποκάλυψε γνωστή εφημερίδα – είναι δεύτερος ξάδερφος της συζύγου του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Υπάρχει, επίσης, έντονο άρωμα της κίνησης «Διάζωμα» του πρώην υπουργού Πολιτισμού επί ΠΑΣΟΚ, Σταύρου Μπένου, ο οποίος, ωστόσο, φέρεται να δηλώνει σε φιλικούς κύκλους ότι πολιτικά έχει μετατοπισθεί από τον προοδευτικό στον φιλελεύθερο χώρο. Τόσο το καλύτερο αν όντως ισχύει: Οι επιλογές δεν νέας υπουργού δεν έχουν κομματικά κριτήρια. Το νέο δ.σ. στελεχώνουν, ωστόσο, πρόσωπα φίλα προσκείμενα στη νέα υπουργό αλλά και τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο οι οποίοι με κοινούς θεατρικούς δεσμούς διατηρούν πολύ καλές σχέσεις.

Και να που έγινε η πρώτη συνεδρίαση του νέου δ.σ. με «αναγνωριστικό», όπως μαθαίνουμε χαρακτήρα. Τι θα πρέπει, ωστόσο, να περιμένουμε από εδώ και μπρος; Να σηκώσουν τα μανίκια και να πιάσουν δουλειά. Η αγαστή συνεργασία με τον καλλιτεχνικό διευθυντή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Ζητούμενο, λοιπόν, είναι τώρα που – με σωστό ή λάθος τρόπο, αυτό θα το δείξει η ιστορία – άλλαξαν οι άνθρωποι του δ.σ., να αποκτήσουμε ένα ένα Φεστιβάλ που να μας αξίζει.

Πέρσι ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ήρθε «πυροσβεστικά» μετά το φιάσκο Φαμπρ για να υλοποιήσει έναν αληθινό άθλο: Να πραγματοποιήσει το Φεστιβάλ έστω και την τελευταία στιγμή. Τώρα και μετά από άλλες τρικυμίες, ο άνεμος πνέει, πλέον, ούριος. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής δεν θα έχει ένα δ.σ. που να τον αντιπαλεύεται, ενώ ο χρόνος έχει υπάρξει ήδη με το μέρος του. Τι κι αν πέρσι το Φεστιβάλ δημιουργήθηκε σε χρόνο – ρεκόρ; Φέτος περιμένουμε να δώσει ένα ισχυρό στίγμα. Ας αποκατασταθεί η χαμένη τιμή του Φεστιβάλ που δέχτηκε τόσα πλήγματα τελευταία. Τώρα είναι η ώρα και καμία δικαιολογία, πλέον, δεν θα μπορούσε να ευσταθεί.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr