Κεντροαριστερά: Μετά τις εκλογές τι;

Ας βάλουμε κάτω τα αριθμητικά δεδομένα και ας επιχειρήσουμε μια πρόχειρη σύγκριση. Στις εκλογές της κεντροαριστεράς ψήφισαν περίπου 210 χιλιάδες πολίτες. Κάτι παραπάνω δηλαδή από το 50% όσων είχαν ψηφίσει στις εσωκομματικές της ΝΔ προ διετίας. Στον δε β’ γύρο η αποχή κυμάνθηκε σε χαμηλότερα επίπεδα από ό,τι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αν αναλογιστούμε ότι η ΝΔ αποτελούσε την εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, ενώ η ΔΗΣΥ με το Ποτάμι αθροιστικά συγκέντρωναν ποσοστά χαμηλότερα του 10%, μπορούμε να συμπεράνουμε τα εξής: πρώτον, πως υπάρχει μια σημαντική μερίδα κόσμου που παρά τον κατακερματισμό και τις ατελέσφορες διεργασίες των τελευταίων χρόνων, παρά τις αστοχίες του παρόντος και τις αμαρτίες του παρελθόντος εξακολουθεί να τοποθετείται ή έστω να ενδιαφέρεται έντονα για τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Το αφήγημα, συνεπώς, ότι η βάση της Δημοκρατικής Παράταξης έχει μετακομίσει οριστικά κατά κύριο λόγο στον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως στη ΝΔ καταρρέει. Και δεύτερον, πως ένας πολιτικός φορέας που επιτυγχάνει τέτοια μαζικότητα σε μια εσωτερική διαδικασία δεν μπορεί να έχει ως στόχο απλώς την κατάκτηση της τρίτης θέσης.

Προτού αναφέρουμε οτιδήποτε άλλο ας αναρωτηθούμε: εάν το κυβερνόν κόμμα διεξήγαγε εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας θα ψήφιζε τόσος κόσμος; Αμφίβολο. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Ένας χώρος που παραδοσιακά κυριαρχούσε στην ελληνική πολιτική σκήνη και επιτέλους αποφάσισε να ενώσει τις δυνάμεις του, ένας χώρος με πληθώρα στελεχών ανά τη χώρα και ισχυρά οργανωτικά ερείσματα, οφείλει να ασκεί «πρωταθλητισμό». Ιδίως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ φθείρεται ραγδαία και η ΝΔ αδυνατεί να διεμβολίσει αποτελεσματικά τον μεσαίο χώρο λόγω συντηρητικών εμμονών και βαριδίων του χθες.

Βεβαίως, όσο ευοίωνη κι αν φαντάζει η σημερινή πολιτική πραγματικότητα για την κεντροαριστερά, υπάρχουν κι ορισμένοι αστερίσκοι: αρχικά, είναι αναγκαία μια ολοκληρωμένη, ρεαλιστική προγραμματική πλατφόρμα που θα δίνει ανάσες στη μεσαία τάξη και στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, η οποία ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί –τουλάχιστον πλήρως. Εκτός αυτού όμως, χρειάζονται και άτομα ικανά και άφθαρτα που θα επικοινωνήσουν τις θέσεις του νέου φορέα, ώστε να περιορισθεί το έλλειμμα εμπιστοσύνης που υπάρχει στον κόσμο. Και για να είμαστε ειλικρινείς, η προσπάθεια να βγουν στο προσκήνιο φρέσκα πρόσωπα συχνά υπονομεύεται από τις επιλογές ορισμένων παλαιών πρωταγωνιστών που αντιμετωπίζουν δυστυχώς την ανανέωση ως «χαρτί αποστρατείας» και όχι ως μονόδρομο για να ξαναμεγαλώσει η παράταξη, γεγονός που θα διευκολύνει και τη δική τους ιστορική και πολιτική δικαίωση.

Το συμπέρασμα; Η υπόθεση της μεγάλης Κεντροαριστεράς μόλις τώρα ξεκίνησε. Είναι σίγουρα θετικό πως έπειτα από πολλά χρόνια η παράταξη έχει απτή προοπτική ουσιαστικής διεύρυνσης. Ωστόσο, απομένουν πολλά τολμηρά βήματα, προκειμένου ο χώρος να πρωταγωνιστήσει ξανά.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr