Είναι πολλοί οι πολίτες που θεωρούν ότι η λύση στα περισσότερα δημοσιονομικά προβλήματα, δίνεται εύκολα και με βάση την κοινή λογική.
Π.χ. εάν θεωρηθεί πως με βάση τις επικρατούσες συνθήκες, ο βασικός μισθός σε μία χώρα δεν επαρκεί για ν’ αγοράσει κάποιος τα στοιχειώδη, η απάντηση που δίνεται συνήθως από το 90% εκείνων που μπαίνουν στον κόπο να σκεφθούν και να δώσουν μία απάντηση στο ερώτημα, είναι: "Ν’ αυξηθεί ο μισθός"!
Αυτή η απάντηση όμως, 99 φορές στις 100, είναι λανθασμένη. Αυτό που έχει ουσιαστική σημασία για την αγοραστική δύναμη των πολιτών μιας χώρας, είναι το επίπεδο των τιμών. Όταν π.χ. υπάρχει τεράστιο, καλοπληρωμένο αλλά μη αντίστοιχα παραγωγικό κράτος, όταν τα καύσιμα επιβαρύνονται με φορολογία πολλαπλάσια της φορολογητέας αξίας τους και όταν οι έμμεσοι φόροι βρίσκονται πολύ επάνω από το επίπεδο στο οποίο θα έπρεπε να βρίσκονται, το αποτέλεσμα είναι οι τιμές να βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη. Ενοίκια, μεταφορές, οι διάφοροι φόροι υπέρ τρίτων (ναι, υπάρχουν ακόμη), ο ΦΠΑ και η κανονική φορολογία επιβαρύνουν υπερβολικά τα κόστη. Μια αύξηση στη μισθοδοσία, το μόνο που επιτυγχάνει πραγματικά είναι, να πυροδοτήσει έναν φαύλο κύκλο συνεχών αυξήσεων των τιμών, με αντίστοιχη αύξηση του κόστους κ.ο.κ.
Με αποτέλεσμα η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων, να πέφτει ραγδαία και κάποια στιγμή η χώρα φτάνει στο... Καστελόριζο!
Όλα αυτά ίσως ακούγονται περίεργα σε πολλούς, οπότε μια σύγκριση απλών αριθμών μοιάζει ν' αποτελεί πολύ καλύτερο μέσο επεξήγησης. Φανταστείτε ότι υπάρχουν δύο χώρες:
Α. μία όπου ο βασικός μισθός βρίσκεται στα €600/μήνα και η τιμή της βενζίνης κυμαίνεται από το €1,50/lt έως τα €1,80/lt και
Β. μία άλλη όπου ο βασικός μισθός φθάνει τα €300/μήνα και η τιμή της βενζίνης κυμαίνεται από €0,30/lt έως €0,50/lt.
Σε ποια από τις δύο θα ζούσατε καλύτερα; Απαντήστε αυτό το ερώτημα ειλικρινά και θα δείτε που όλα θα γίνουν πιο ξεκάθαρα.
Και μην σκεφτεί κανείς π.χ. ότι "εγώ δεν έχω μεταφορικό μέσον, άρα δεν με απασχολεί η τιμή της βενζίνης", διότι τα καύσιμα επηρεάζουν όλες τιμές όλων των αγαθών, ανεξαιρέτως. Από το ψωμί του φούρνου, μέχρι το κόστος της συνδρομητικής τηλεόρασης όπου παρακολουθούμε ποδοσφαιρικούς αγώνες!
Αντίστοιχα λανθασμένη θα πρέπει να θεωρείται και η πρόταση που υπάρχει περί "ενίσχυσης των εισοδημάτων" ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των ημερών, ο πληθωρισμός. Προσωρινές περικοπές φορολογίας, με πολλή προσοχή και στενή παρακολούθηση της πορείας των δημοσιονομικών εσόδων, μπορούν να γίνουν.
"Πάγωμα" τιμών και μερική επιδότηση από τα κρατικά ταμεία, μπορούν επίσης να γίνουν και όσες έχουν εφαρμοστεί ήδη, είναι στη σωστή κατεύθυνση. Αυστηροποίηση των διατάξεων ανταγωνισμού ταυτόχρονα με (προσωρινή;) αύξηση των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επίσης μπορούν να αποτελέσουν μέρος μια αποτελεσματικής αντιμετώπισης του πληθωρισμού. Όταν διασαφηνισθεί η διάρκεια του φαινομένου και έχουν ορθολογικά αποσαφηνισθεί οι αναπτυξιακές δυνατότητες, δυνάμεις και αντοχές τότε, και σε καμία περίπτωση νωρίτερα διότι κινδυνεύει η καρδάρα με απότομο και πολύ επώδυνο χύσιμο, λύση θα αποτελεί και μια ριζική αλλαγή της νομισματικής πολιτικής, με περικοπές της ρευστότητας, αυξήσεις επιτοκίων κ.λπ.
Σε καμία περίπτωση όμως, δεν θα πρέπει να υπάρξει αύξηση εισοδημάτων, χωρίς να έχει διασφαλιστεί προηγουμένως αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας. Για όσους δεν το γνωρίζουν, εξ ορισμού ο πληθωρισμός της μορφής με την οποία βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι, στην αρχή του φαινομένου, υποδηλώνει καθαρά την ύπαρξη αυξημένων εισοδημάτων. Είτε από μισθούς, είτε από "σκίσιμο στρωμάτων", αν μ' εννοείτε...
Οι πληθωριστικές πιέσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία στην παρούσα συγκυρία, οφείλονται κατά κύριο λόγο σε ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης σε δύο κυρίως "κρίκους", της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας:
α) σχεδόν σε όλες τις πρώτες ύλες, όπου η ταχύτατη επαναφορά της ζήτησης αγαθών κοντά στα προ πανδημίας επίπεδα είναι πρακτικά αδύνατον να καλυφθεί από την υπάρχουσα παραγωγική δυναμικότητα και
β) στις μεταφορές. Η έλλειψη αρκετών μεταφορικών πόρων, ικανών να μεταφέρουν ποσότητες ικανοποιητικές για την κάλυψη της υπερβάλλουσας ζήτησης, σε συνδυασμό με τις αυξημένες τιμές καυσίμων οι οποίες οφείλονται στο α), έχουν εκτινάξει τα μεταφορικά κόστη σε πολλαπλάσια επίπεδα από εκείνα προ πανδημίας.
Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι "μητέρα του κακού" είναι η διεθνής υπερβάλλουσα ζήτηση. Η οποία φυσικά, θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο εάν ενισχυθούν τα εισοδήματα. Με αποτέλεσμα και πάλι, ένα φαύλο κύκλο αυξήσεων τιμών και συνεχώς αυξανόμενων πληθωριστικών πιέσεων.
Είναι τόσο απλό! Μπορεί να χρειάζονται οι κατάλληλες γνώσεις και σημαντική εμπειρία για την κατανόηση του φαινομένου, αλλά στην ρίζα του είναι απλό. Πολύ απλό!
Πηγή: Capital.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
