Κόντρα στη δύναμη της εθνικής αδράνειας

Η ακρόαση φορέων στη συζήτηση νομοσχεδίων είναι συχνά μια βαρετή και πολύ τεχνική διαδικασία που βοηθά στο να βγουν συμπεράσματα για τα επιμέρους θέματα που ρυθμίζει κάθε φορά ο νομοθέτης.

Η αντίστοιχη συζήτηση όμως που πραγματοποιήθηκε προ ημερών για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Μεταφορών, για τα ταξί, τον ΚΟΚ, κλπ., ήταν μια πραγματική αποκάλυψη. Οδήγησε σε ευρύτερα συμπεράσματα, όχι για το νομοσχέδιο -που είναι το λιγότερο- αλλά για δύο διαφορετικούς κόσμους που φαίνεται ότι δεν μπορούν να συναντηθούν. Την Ελλάδα του κομπολογιού και του φραπέ με εκείνη της καινοτομίας.

Από τη μια πλευρά ήταν η συμμαχία του αρμόδιου Υπουργού με τον Πρόεδρο του ΣΑΤΑ, οι οποίοι φάνηκαν να εκπροσωπούν ίσως ό,τι πιο παρωχημένο υπάρχει στη χώρα και από την άλλη η πλευρά του startupper, Νίκου Δρανδάκη (Beat), που εξέφρασε τη φιλοσοφία της σύγχρονης - ρηξικέλευθης επιχειρηματικότητας.

Ο Δρανδάκης δέχτηκε καταιγιστικά πυρά ερωτήσεων. Ερωτήσεις εντελώς άσχετες με το νομοσχέδιο, απαξιωτικές, εμμονικές, αλλά και πλήρους άγνοιας, όπως γιατί οι συναλλαγές με τις πιστωτικές κάρτες δεν εμπίπτουν στους περιορισμούς των capital controls.

Η εξέλιξη της συζήτησης ήταν ένα Βατερλώ της λογικής. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τα πρακτικά που θυμίζουν σενάριο Ιονέσκο, όπως και η συνολική στάση της κυβέρνησης. Διότι κανονικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζει την Beat ως το δικό της successstory και όχι ως αντίπαλο. Αν δεν είχε ιδεολογικές παρωπίδες, θα έπρεπε να έχει τον Δρανδάκη ως «brand ambassador» του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης κατάφερε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις 8 εκατομμυρίων (αν θυμάμαι καλά) και να φτιάξει ένα επενδυτικό πλάνο διετίας επιπλέον δύο εκατομμυρίων προσανατολισμένο στην έρευνα και την καινοτομία.

Ένας άλλος υπουργός, σε μια κανονική χώρα θα είχε τη Βeat ως εμβληματική διαφήμιση για την αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής. Όμως αυτό δεν συνέβη.

Διότι όπως φαίνεται δεν πιστεύουμε (όλοι) ούτε στις ξένες επενδύσεις, ούτε κατανοούμε την ψηφιακή καινοτομία. Αυτό ίσως εξηγεί ότι τόσο καιρό δεν έχει λειτουργήσει το σύστημα του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας.

Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τα ίδια τα πρόσωπα ή τις επιχειρηματικές περιπτώσεις, αλλά με τη συνολική αντίληψη.

Την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο ζουν ήδη την 4η βιομηχανική επανάσταση, της ψηφιακής τεχνολογίας, κάποιοι συνεχίζουν να παίρνουν κατά γράμμα τα λόγια του Λένιν «Κομμουνισμός είναι σοβιετική εξουσία συν εξηλεκτρισμός». Έχει όμως περάσει ένας αιώνας από τότε.

Την ώρα που οι άλλες – κανονικές- χώρες ενθαρρύνουν την καινοτομία, εμείς προσθέτουμε γραφειοκρατικές διαδικασίες περασμένων δεκαετιών. Βάζουμε εμπόδια εκεί που έπρεπε να ανοίγουμε δρόμους. Ως αποτέλεσμα, αντί να επιταχύνουμε για να καλύψουμε το κενό που μας χωρίζει, η χώρα μας επιμένει να φρενάρει θεσμικά. Σα να κυριαρχεί μια δύναμη αυτάρεσκης εθνικής αδράνειας.

Δεν το λες και πολύ ελπιδοφόρο αυτό.

------------------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr