Μέρες του 2021

"Πέρασα, επιστρέφοντας απ’ τη δουλειά, από το Σύνταγμα. Και είδα τα "κουφοντινάκια”. Δεν είναι μπάχαλα κατά κανόνα! Φλωράκια είναι. Επιστρέφουν μετά τα συλλαλητήρια στο σπίτι και τρώνε το ζεστό φαΐ της μαμάς τους...".

"Καθένας κάπως ξεπορτίζει. Εκείνοι διαδηλώνουν. Πολλοί ανάμεσα τους, το πιστεύω, εμφορούνται από ειλικρινή φλόγα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Άλλο εάν ο Κουφοντίνας τούς πιάνει κότσο… Εμείς πάλι, που έχουμε πιτσιρίκια τού δημοτικού, τα κατεβάζουμε στην πλατεία."

"Τι σμς στείλατε;"

"Το 5 προτιμάω τελευταία. "Μετάβαση διαζευγμένων γονέων για διασφάλιση επικοινωνίας με τέκνα”. Το 6, για σωματική άσκηση, κάηκε από την κατάχρηση."

"Αφού λοιπόν καμάρωσα τα "κουφοντινάκια”, έκανα κι ένα ράπιντ τεστ. Μου’χει γίνει συνήθεια – ελέγχομαι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα..."

"Τι το όφελος; Βγαίνοντας από το εξεταστικό κέντρο, μπορεί να κολλήσεις. Ένας γνωστός μου διατείνεται ότι άρπαξε κόβιντ στο ασανσέρ. Εγώ πάλι υποψιάζομαι πως είχε εξωσυζυγικά νταραβέρια."

"Δεν βαριέστε. Καθένας έχει δικαίωμα στα μυστικά του. Ιδίως στον καιρό των σόσιαλ μίντια, που το’ χουμε πάρει σκοινί-κορδόνι να ξεφτιλίζουμε τους άλλους με την παραμικρή αφορμή! Τι διαστροφή να χαίρεσαι βλέποντας κάποιον να καταστρέφεται!"

"Τιμωρείται για τους κωλοπαιδισμούς του..."

"Δεν βαριέστε. Τα πιο ελεεινά κωλόπαιδα ξέρουν να προφυλάσσονται. Πουλάνε έστω πολύ ακριβά το τομάρι τους."

"Βγήκε λοιπόν εντάξει το ράπιντ τεστ σας;"

"Για ενδέκατη συναπτή φορά. Μέχρι να εμβολιαστώ επιτέλους, θα τις έχω τριανταρήσει."

"Και όταν θα εμβολιαστείτε τι φαντάζεστε; Πως θα βγάλετε τη μάσκα; Οι μπολιασμένοι δεν αρρωσταίνουν σοβαρά οι ίδιοι. Μεταδίδουν όμως τον ιό. Με ετούτα και με εκείνα, με τις μεταλλάξεις και με τις υποτροπές, μάς βλέπω να φοράμε φερετζέ για κάνα-δυό χρονάκια ακόμα..."

"Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο με τη μάσκα; Ότι, μη βλέποντας το μισό πρόσωπο τού άλλου, δεν μπορείς να φλερτάρεις. Δεν ξέρεις αν τού αρέσεις. Εάν σού χαμογελάει τυπικά ή με νόημα... Η έκφραση -το υποστηρίζω πλέον με βεβαιότητα- αποτυπώνεται κυρίως στο στόμα. Δευτερευόντως στα μάτια. Μην με παρεξηγήσετε. Δεν μιλάω για φλερτ που καταλήγει απαραιτήτως στο κρεββάτι. Αλλά πώς να το κάνουμε; Οι άνθρωποι βρίσκουν τη χαρά στο να αλληλοζαχαρώνονται. Ακόμα και οι γέροι..."

"Εμείς δεν είμαστε γέροι."

"Μην και γεράσουμε ώσπου να φύγει ο κόβιντ! Εάν μού έλεγαν πέρυσι τέτοιο καιρό πως τα έκτακτα μέτρα θα διαρκούσαν τόσο, πως θα μάς φλόμωναν στο "άνοιξε-κλείσε”, θα είχα πηδήξει απ’ το παράθυρο! Είχα μόλις χωρίσει. Είχε κατέβει η μάνα μου από τη Θεσσαλονίκη για να με βοηθάει με τον μικρό. Κι ετοιμαζόμουν να απολαύσω την ελευθερία μου. Μια δεύτερη εφηβεία, στα σαράντα και κάτι μου. Κούνια που με κούναγε!"

"Τι δουλειά κάνετε;"

"Τι δουλειά έκανα πριν από τον κόβιντ, ρωτήστε καλύτερα. Γυμνάστρια ήμουν. Είχα δικό μου χώρο, στο Παγκράτι, καμιά πενηνταριά τακτικούς πελάτες. Το γυρίσαμε στο σκάιπ – προπόνηση από απόσταση, αστεία πράγματα! Όλο και λιγοστεύουν οι μαθητές μου, δεν τούς περισσεύουν και λεφτά..."

"Οι καταθέσεις, πάντως, των Ελλήνων στις τράπεζες έχουν εκτιναχθεί!"

"Υπάρχουν δυό λογιών Έλληνες. Οι άσπροι και οι μαύροι. Εκείνοι που δηλώνουν τα έσοδα τους και φορολογούνται. Και οι άλλοι, που περνούσαν μια ζωή κάτω από το ραντάρ του κράτους. Οι δεύτεροι την πάτησαν στην πανδημία. Πώς να εισπράξεις ενίσχυση όταν δεν είσαι γραμμένος στα μητρώα;"

"Δίνονται και οριζόντιες ενισχύσεις…"

"Που όχι σπάνια δημιουργούν παραλογισμούς. Αρκετοί, "σε παύση εργασίας”, εισπράττουν από το κράτος ποσά που δεν θα τα έβγαζαν ποτέ κουτσοδουλεύοντας."

"Σε κάθε έκτακτη κατάσταση έχουμε και τους από καραμπόλα κερδισμένους… Τα κρατικά κονδύλια πάντως εξαντλούνται. Διόλου δεν αποκλείεται να ανοίξει τελικά η αγορά όχι για υγειονομικούς αλλά για οικονομικούς λόγους. Όχι όταν θα αποδράμει οριστικά ο ιός. Μα όταν θα στερέψει το χρήμα."

"Και τότε;"

"Εσείς πείτε μου. Πώς λέτε ότι θα είναι ο κόσμος ύστερα από την πανδημία;"

"Τον πρώτο καιρό δήλωνα υπεραισιόδοξη. Φαντασιωνόμουν ότι οι πληθυσμοί θα ξεχύνονταν στους δρόμους, σε μια διονυσιακή γιορτή. Πως θα μάς έπιανε δημιουργική πρεμούρα για να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο… Τώρα πλέον αμφιβάλλω. Βλέπω σειρές και ταινίες που οι ήρωες συγχρωτίζονται, αγκαλιάζονται, και θέλω να τους φωνάξω "κοντά τα χέρια”! Θα μάς μείνουν -φοβάμαι- για χρόνια τα τικ τής κοινωνικής αποστασιοποίησης…"

"Ο ιατρικός πουριτανισμός…"

"Ο οποίος κουμπώνει θαυμάσια με την ντίτζιταλ παντοκρατορία. Τα πάντα σχεδόν να συμβαίνουν στην οθόνη και στο πληκτρολόγιο. Να δουλεύουμε, να ψωνίζουμε, να ερωτευόμαστε από το ίντερνετ…"

"Τρώμε τουλάχιστον κανονικά. Δεν έχουν βγει ψηφιακές τροφές. Πίξελ με βιταμίνες και θερμίδες…"

"Στην πρώτη καραντίνα, πέρυσι, ο κόσμος μαγείρευε, διοχέτευε στην κουζίνα τη δημιουργικότητά του. Τώρα στενάζουν τα ντελίβερι. Από τα λάδια και τα βούτυρά τους έχουμε γίνει σαν βόδια…"

"Εσείς μια χαρά διατηρείστε…"

"Η ζυγαριά μου το ξέρει! Στη διαδικτυακή βέβαια πραγματικότητα, δέκα κιλά άνετα διασκεδάζονται. Τοποθετείς την κάμερα σε σωστή γωνία, ρυθμίζεις και τον φωτισμό…"

"Δεν θα κρατήσει για πάντα! Ακόμα ετούτη η άνοιξη…"

"Ο ιδρυματισμός είναι το πιο ύπουλο. Το πιο εθιστικό. Σε μια δημοσκόπηση όπου όλοι οι συμμετέχοντες θα απαντούσαν ειλικρινά, εάν θέταμε το ερώτημα "προτιμάτε να σάς κλειδώσουν επ’αόριστον στο σπίτι; Ή να σας αποκλείσουν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;", τι αποτέλεσμα λέτε θα είχαμε;"

"Με φοβίζετε!"

"Απλώς σας προειδοποιώ…"

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr