Μετά Χριστόν προφήτες

Έχουν μεγάλη πλάκα όσοι δράττονται από την αδιανόητη κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων για να αντλήσουν γενικά και ασφαλή συμπεράσματα αναφορικά με το μέλλον της ανθρωπότητας.

Κι ακόμα μεγαλύτερη -μαύρη έστω- πλάκα έχουν όσοι χρησιμοποιούν τον κορονοϊό για να αισθανθούν δικαιωμένοι σχετικά με τα πιστεύω τους. Όσοι γίνονται μες στον ζόφο "σταλεγάκηδες". ("Εγώ σάς τα’λεγα!"). Από τον τρελαμένο Χριστιανό που επιχαίρει επειδή "κλείσανε όλα τα νυχτερινά κέντρα, μπαρ, οίκοι ανοχής, στριπτιζάδικα... Οι άπιστοι άνδρες είναι με τις συζύγους τους, οι άπιστες γυναίκες με τους συζύγους τους... Θα μηδενιστούν τα τραγικά δυστυχήματα, πιο λίγες ζωές θα πάρει ο κορονοϊός παρά η άσφαλτος...". Μέχρι εκείνους που θριαμβολογούν για την άφιξη μιας ομάδας Κουβανών γιατρών στην Ιταλία και εκστασιάζονται με τη σοσιαλιστική δήθεν γενναιοδωρία. Δεν ξέρουν -ή δεν θέλουν να ξέρουν- πως η Κούβα στέλνει ιατρικές ομάδες όπου θερίζει κάποια ασθένεια όχι από ανθρωπισμό αλλά επί χρήμασι. Ότι τις αδρές αμοιβές τους τις εισπράττει η κυβέρνηση και τους δίνει ένα μικρό ποσοστό. Πως αρκετοί γιατροί έχουν κατά καιρούς αυτομολήσει στις χειμαζόμενες χώρες, προτιμώντας να συνεχίσουν να παλεύουν στα ξένα με τον θάνατο παρά να επιστρέψουν στον παράδεισο που οικοδόμησε στην πατρίδα τους ο Φιντέλ Κάστρο.

Εκεί όπου όλοι συμφωνούμε είναι ότι ο ρόλος του κράτους προδιαγράφεται ιδιαίτερα ενισχυμένος. Διόλου παράξενο. Όπως σε έναν πόλεμο ο -κρατικός- στρατός δεσπόζει, αναδεικνύει ήρωες και επιβάλλει την ιδεολογία του στην κοινωνία, έτσι και σε μια κρίση σαν αυτή που ζούμε, οι κρατικές δομές υγείας αποκτούν τον πρώτο λόγο. Κι όπως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέλεξαν Πρόεδρο τους τον στρατηγό Αϊζενχάουερ κι εμείς τον στρατάρχη Παπάγο, έτσι σήμερα αρκετοί προτείνουν ως διάδοχο της κυρίας Σακελλαροπούλου τον καθηγητή Τσιόδρα.

Αλλού έγκειται το ουσιαστικό ζήτημα. Το κράτος, σε όλα τα πολιτικά συστήματα, έχει λειτουργία διττή.

Από τη μία αναλαμβάνει τον χειρισμό των μεγάλων κρίσεων συντονίζοντας και συνετίζοντας -με το καλό ή με το άγριο- τους πολίτες. Από την άλλη -συντηρούμενο το ίδιο από τη δημόσια περιουσία και από την είσπραξη των φόρων- αναδιανέμει τον πλούτο. Σε μείζονα ή σε ελάσσονα βαθμό.

Υπάρχουν κυβερνήσεις που στηρίζουν τούς οικονομικά αδύναμους υπερφορολογώντας τους πιο εύπορους. Κι άλλες που ευνοούν τη μεγέθυνση των ιδιωτικών περιουσιών. Και υπάρχουν κράτη που προτιμούν για τον εαυτό τους τον ρόλο του διαιτητή. Τα οποία εγγυώνται την -κατά το δυνατόν- δίκαιη διεξαγωγή του κοινωνικοοικονομικού παιχνιδιού φροντίζοντας οι κανόνες να ισχύουν για όλους και κανείς να μη βγαίνει εκτός γηπέδου.

Υπάρχουν και κράτη υδροκέφαλα, διεφθαρμένα, διαπλεκόμενα. Κράτη που διαπλέκονται με τους πολίτες τους σε επίπεδο ρουσφετιών και σκανδάλων. Που χρηματίζονται, ψηφοθηρούν, εκπορνεύονται. Αυτή ακριβώς στάθηκε η κακοδαιμονία μας στην Ελλάδα, από την πρώτη σχεδόν μέρα της Επανάστασης του 1821. Και εάν σε κάτι μάς προτρέπει ο κορονοϊός δεν είναι να διατρανώσουμε, πόσω δε μάλλον να αποχαλινώσουμε τον δημόσιο τομέα μας. Μα να τον κάνουμε πιο χρηστό, πιο λειτουργικό, ταγμένο στην υπηρεσία των πολιτών.

Πώς αλλιώς μάς επηρεάζει μέχρι σήμερα η πανδημία; Ποιά ίχνη θα αφήσει στις ζωές μας όταν ο κίνδυνος θα έχει παρέλθει; Γράφω με πάσα επιφύλαξη, με συναίσθηση του κινδύνου να χαρακτηρισθώ "μετά Χριστόν προφήτης"…

Φαίνεται ότι ο Covid 19 επιταχύνει ραγδαία την ψηφιοποίηση του κόσμου μας.

Η πιο θεαματική επίδραση στην καθημερινότητα όλων μας είναι η μεταμόρφωση του λιανεμπορίου. Οι ηλεκτρονικές παραγγελίες προϊόντων έχουν ήδη τόσο εκτιναχθεί, ώστε πολλοί επιχειρηματίες αναρωτιούνται εάν έχει νόημα να διατηρούν καταστήματα και να επωμίζονται τα λειτουργικά κόστη τους. Πιθανότατα ένας ελκυστικός διαδικτυακός τόπος, δυό-τρεις μεγάλες αποθήκες σε στρατηγικά σημεία και μια ομάδα μεταφορέων και οχημάτων να υπερεπαρκούν… Εγκωμιάζουμε -και δικαίως- τους υπαλλήλους των σούπερ μάρκετ, τις ηρωίδες ιδίως που κάθονται πίσω από τα ταμεία ρισκάροντας την υγεία τους. Ποιός όμως στον απόηχο του φοβερού ιού δεν θα προτιμούσε να παραλαμβάνει τα ψώνια στο κατώφλι του σπιτιού του; Και πόσοι υπάλληλοι γραφείων δεν θα προέκριναν την τηλε-εργασία, αρκεί η προστασία της και η αμοιβή της να θωρακίζονταν νομικά;

Μεγάλος χαμένος από την επέλαση του Covid 19 φαίνεται ότι θα είναι ο τουρισμός. Ο πλανήτης μας θα παραμείνει μεν παγκόσμιο χωριό - και πώς αλλιώς όταν η πληροφορία πρέπει και μπορεί να μεταφέρεται μέσα σε δευτερόλεπτα; Τα ταξίδια ωστόσο, είτε επαγγελματικά είτε αναψυχής, δείχνει ότι θα περιοριστούν δραματικά στο ορατό μέλλον. Όσα μέτρα υγειονομικού ελέγχου και αν λαμβάνονται στα αεροδρόμια, ο καμμένος στον χυλό θα φυσάει και το γιαούρτι. Οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων θα εκτιναχθούν; Τα θέρετρα θα εξελιχθούν σε κλειστές απολυμασμένες ζώνες; Δεν χωρεί αμφιβολία ότι οι οικονομίες των χωρών που έχουν ρίξει το βάρος στον τουρισμό θα δεινοπαθήσουν.

Η Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν τέτοια περίπτωση. Κάναμε λάθος συνεπώς που επενδύσαμε τόσο σε καταλύματα, ταβέρνες, πλαζ και ρομαντικά ηλιοβασιλέματα; Ποιός όμως θα μπορούσε να προβλέψει μια τόσο απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών; Και τι νόημα έχει το εκ των υστέρων αυτομαστίγωμα; Σήμερα απαιτείται να στύψουμε το μυαλό μας για να αποφύγουμε την ερήμωση και τη φτωχοποίηση. Ίσως η λύση που θα σκαρφιστούμε να μοιάζει με το αβγό του Κολόμβου.

Ακόμα μεγαλύτερη χαμένη θα βγει η ανθρώπινη εγγύτητα, η εμπιστοσύνη που εκ γενετής δείχνουμε στον απέναντι, η αυθόρμητη τάση μας να τον αγγίξουμε, να τον αγκαλιάσουμε, να γίνουμε σωματικά ένα μαζί του. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι πόσες προκαταλήψεις θα πυροδοτήσει ο ιός, πόσες απαγορεύσεις θα επιβάλει. Είχαμε που είχαμε από τη μία τους ρατσιστές να αντιμετωπίζουν τον "ξένο" σαν απειλή κι από την άλλη τους υστερικούς της πολιτικής ορθότητας να απαιτούν ρητή συναίνεση και για το "γεια σου" ακόμα... Τώρα η επιφυλακτικότητα, η αποστασιοποίηση απ’ τον άλλον θα καταντήσει δεύτερη μας φύση από ένστικτο αυτοσυντήρησης. Μπαίνουμε -αλοίμονο- σε μια εποχή πουριτανισμού με βούλα ιατρική. Και όπου κυριαρχεί ο πουριτανισμός, θεριεύουν οι νευρώσεις, ανθεί η υποκρισία...

Ας μην παριστάνω όμως άλλο την Κασσάνδρα. Ένας πολύπειρος φίλος με φώτισε τις προάλλες με μιάν αχτίδα αισιοδοξίας. "Όλη η ανθρώπινη ευφυία και γνώση πολεμάει την πανδημία!" μου είπε. "Μυριάδες εργαστήρια, αναρίθμητοι επιστήμονες -μαζί και η τεχνητή νοημοσύνη- συνδυάζουν απειράριθμα στοιχεία για να τσακίσουν τον κορονοϊό. Είναι μαθηματικώς αδύνατον να μην τα καταφέρουν στην επόμενη στροφή του δρόμου! Σού πάω στοίχημα πως τον Ιούλιο -βία τον Αύγουστο- οι παραλίες θα’ναι γεμάτες! Κι όσο για την οικονομία, θέλεις απότομα, θες σταδιακά θα επανακάμψει. Οι ανάγκες μας δεν ακυρώνονται. Ούτε οι φιλοδοξίες μας..."

Άμποτε.

* Ο κ. Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr