Σύρος. Κυριακή μετά τον 15αύγουστο. Ήσυχο μέρος. Υπερβολικά. Τίποτα δεν δείχνει ικανό να διασαλέψει την ηρεμία. Αράζω με το θηρίο. Πεντάχρονος δεκαθλητής. Παλεύει με κύματα. Πηδάει τις ξαπλώστρες λες και είναι εφημερίδες. Σκάβει την άμμο και χώνεται μέσα στο πι και φι. Δίπλα μου ένας κύριος γύρω στα 60. Διαβάζει εφημερίδα. Ρωτώ. «Σας ενοχλεί μήπως ο μικρός;». Απαντά. «Όχι καλέ». Χαμόγελα διαρκώς. «Από αύριο βγαίνουμε επιτέλους από τα Μνημόνια» μου λέει. Η υπόθεση απαιτεί τσιγάρο, σκέφτομαι. Ανάβω και ακούω.
«Τώρα αρχίζει μια νέα εποχή». «Θα είμαστε και πάλι ελεύθεροι». Πιάνω από το τραπέζι τη μπύρα της γυναίκας μου. Τι καπνίζω τσάμπα αφού μόνο το αλκοόλ βοηθάει άμεσα σε τέτοιες περιπτώσεις, σκέφτομαι.
Το θηρίο βρίσκει το ένα κοχύλι πίσω από το άλλο. Άδεια κελύφη. Όμορφα αλλά κενά. Κι όμως τον τρελαίνουν. Ο συνομιλητής μου έχει δυο παιδιά. Ο γιος είναι άνεργος. Πέντε χρόνια τώρα. Η κόρη είναι στο εξωτερικό. Έκανε πρώτο πτυχίο, μεταπτυχιακό και φέτος τελειώνει τη διατριβή της.
«Ξέρετε» μου λέει. «Τα Μνημόνια μας διέλυσαν». «Ήρθε η ώρα να σταθούμε ξανά στα πόδια μας». Δεν αποκρίθηκα. Τι να του πω; Για το ύψος του χρέους; Για τον απαγορευτικό για χαμόγελα λόγο του χρέους προς το διαρκώς συρρικνούμενο ΑΕΠ μας; Για την εποπτεία κάθε τρίμηνο από εδώ και πέρα για χρόνια; Για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% που έχουν νομοθετηθεί έως το 2022 και «στραγγαλίζουν» την όποια πιθανότητα ανάπτυξης της πατρίδας μας; Για την ελαστική απασχόληση με συνθήκες γαλέρας που κρατά τον 30χρονο γιο του εσώκλειστο να φυτοζωεί με το χαρτζίλικι του συνταξιούχου πατέρα του; Για τις μηδενικές πιθανότητες που έχει να δει την κόρη του να γυρίζει στην πατρίδα της για να εργαστεί ως επιστήμονας και να του χαρίσει κανένα εγγονάκι; Για τον ΕΝΦΙΑ που θα ξεκινήσουμε να πληρώνουμε σε δόσεις πολλών μηνών από 31 Αυγούστου; Για τις μειώσεις συντάξεων που θα υποστεί από 1η Ιανουαρίου 2019; Για τις περικοπές στο αφορολόγητο που αφορούν όλους τους Έλληνες και θα εφαρμοστούν από 1η Ιανουαρίου 2020; Για τη σήψη στην Υγεία; Για την ημιμάθεια στην Παιδεία; Για την τύφλα της Δικαιοσύνης; Δεν είπα κουβέντα.
Η ηρεμία της Σύρου ήταν εκπληκτικά σαγηνευτική για να την διαταράξω. Του χάρισα ένα ωραίο μεγάλο κοχύλι. Εννοείται όταν δεν κοιτούσε το θηρίο. Είπαμε, η ηρεμία είναι πολύτιμη. Και αν με έβλεπε ο γιος μου θα ξεκινούσε ο τρίτος παγκόσμιος. «Ευχαριστώ πολύ» είπε ο κύριος. Ένα κενό κέλυφος του έδινε τόση χαρά. Δεν μπορούσε με τίποτα να δει ότι «αύριο» θα είναι απλώς Δευτέρα.
* Ο Γιάννης-Αλέξανδρος Ιωαννίδης είναι δημοσιογράφος
------
Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
