Μικρόβια, σκοτάδι και "θόρυβος"...

1) Μικρόβια, σκοτάδι και "θόρυβος"...
"Η άγνοια είναι η πιο ευχάριστη επιστήμη στον κόσμο, διότι αποκτάται χωρίς κόπο και κρατάει το μυαλό μακριά από τη μελαγχολία".

Τζιορντάνο Μπρούνο

Τα μικρόβια, οι ιοί και οι πανδημίες συνοδεύουν το ανθρώπινο είδος από την αρχή της εμφάνισής του στον πλανήτη.

Μόλις πριν δυο αιώνες οι άνθρωποι κατάφεραν να εντοπίσουν, να αναγνωρίσουν και να ταυτοποιήσουν τα παθογόνα με τις ασθένειες και τα συμπτώματα που προκαλούν.

Πριν την ανακάλυψη των παθογόνων τα αίτια των επιδημιών ήταν άγνωστα και αυτές αποδίδονταν μοιρολατρικά στη Θεία Βούληση όλων ανεξαιρέτως των θρησκειών ή τη μαγεία η οποία ήταν μια διαδεδομένη επίσης αφήγηση του τρόπου που "λειτουργεί" ο κόσμος.

Οι ασθένειες και οι επιδημίες θεωρούνταν τιμωρίες από ανώτερες δυνάμεις και οι πρώτοι ιατροί χαρακτηρίζονταν άνθρωποι του διαβόλου και άλλων σκοτεινών δυνάμεων που εμπόδιζαν να πραγματοποιηθεί η Θεία βούληση ή η ειμαρμένη σκοτεινών δυνάμεων.

Σήμερα γνωρίζουμε πολλά για τα παθογόνα και επίσης γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε προκειμένου να συμβιώνουμε μαζί τους χωρίς η δράση τους να βγαίνει εκτός ελέγχου.

Μέχρι πριν 200 χρόνια οι πλέον διαδεδομένες μέθοδοι "θεραπείας" βασίζονταν σε δυο αρχαίες σχολές "ιατρικής". Η μία είχε σαν βασική θεραπεία για τις περισσότερες αρρώστιες τις βδέλλες και η άλλη τις βελόνες. Ο Δυτικός κόσμος στηριζόταν για αιώνες στις θεωρίες του Γαληνού και ο Ανατολικός στον βελονισμό. Αμφότερες οι πρακτικές εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκαν ατελέσφορες...

Μέχρι πριν 100-200 χρόνια οι άνθρωποι στον πλανήτη πέθαιναν σαν τις ψείρες και ο πληθυσμός δεν ξεπερνούσε το 1 δισεκατομμύριο, ενώ το προσδόκιμο ζωής ήταν κοντά στο μισό του σημερινού.

Πριν 100-200 χρόνια οι άνθρωποι προσεύχονταν περισσότερο και ερευνούσαν λιγότερο. Πριν 100-200 χρόνια μια γελοιογραφία σαν αυτή που κοινοποίησε πριν λίγες μέρες ο διακεκριμένος διεθνώς Έλληνας επιστήμονας θα αποτελούσε αιτία για να ρίξουν κάποιον στην πυρά κυριολεκτικά...

Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι και αρκετοί συμπολίτες μας που δεν πιστεύουν πως υπάρχει "κορονοϊός" ακόμη και όταν νοσούν από αυτόν και βρίσκονται λίγες ώρες πριν τον θάνατό τους.

Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως ο "κορονοϊός" είναι κατασκεύασμα σκοτεινών πολιτικών κύκλων προκειμένου να εξουσιάσουν μέσω του φόβου...

Άλλοι πιστεύουν πως είναι κατασκεύασμα οικονομικών κύκλων με σκοπό να πουλάνε εμβόλια και να κερδίζουν.

Κάποιοι πιστεύουν πως η εμφάνιση μιας επιδημίας που εξοντώνει τους ασθενικούς και τους ανθρώπους άνω των 60-70 αποτελεί θεόσταλτο δώρο για τους κυβερνώντες χωρών με γερασμένους πληθυσμούς και ευάλωτα συνταξιοδοτικά συστήματα...

Όλα αυτά δεν αποτελούν παρά "θόρυβο"...

Υπό το πρίσμα αυτό εύλογα κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει πως η πανδημία αποτελεί κάτι σαν "οικολογικό βρόχο" του πλανήτη προκειμένου να μειώσει τον πληθυσμό ενός είδους που ανατρέπει τις περιβαλλοντικές ισορροπίες.

Μέχρι κάποιοι επιστήμονες να καταφέρουν να τεκμηριώσουν μια τέτοια υπόθεση δεν μπορούμε να την αποδεχτούμε. Ακριβώς, στο σημείο αυτό έγκειται η διαφορά του "φωτός" από το "σκοτάδι".

Η πικρότερη αλήθεια είναι πως με απλές μαθηματικές συναρτήσεις και λογικές επαγωγές μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε πως ο κόσμος που θα αφήσει πίσω η πανδημία του "κορονοϊού" μετά και από μια όχι απίθανη μετάλλαξη "Ωμέγα", θα είναι ένας κόσμος στον οποίο θα προκύπτει τεράστιο οικονομικό όφελος για τους νέους και τεράστια οικονομική ζημιά για τις φαρμακοβιομηχανίες και τους μετόχους τους.

Ένας κόσμος με δεκάδες εκατομμύρια λιγότερους φιλάσθενους και γέρους στις γηράσκουσες δυτικές κοινωνίες θα είναι ένας κόσμος που θα χρειάζεται λιγότερα φάρμακα και λιγότερες δαπάνες για συντάξεις. Αν κοιτάξει κάποιος τη δημογραφική πυραμίδα των δυτικών κοινωνιών θα διαπιστώσει πως αυτή τείνει προς ένα ανάποδο τρίγωνο.

Τούτο συμβαίνει γιατί οι πληθυσμοί των μεγαλύτερων ηλικιών αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και οι πληθυσμοί των μικρότερων ηλικιών μειώνονται.

Στο "τρίγωνο" που αφορά την Ελλάδα θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τους Έλληνες στις δυναμικές ηλικίες μεταξύ 20-40 που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα λόγω των αρνητικών οικονομικών προοπτικών.

Κανένα ανάποδο τρίγωνο του οποίου η κορυφή είναι μεγαλύτερη από τη βάση δεν παραμένει σταθερό επί μακρόν.

Έχει παρατηρηθεί πως μετά από μια μεγάλη καταστροφή οι άνθρωποι επαναπροσδιορίζουν τις αξίες τους εγκαταλείποντας τις εγωιστικές συνήθειες που δημιουργεί η άκοπη ευημερία.

Στις ιστορικές αυτές καμπές η αύξηση των γεννήσεων αποτελεί έναν δείκτη της αλλαγής του πολιτισμικού υποδείγματος. Μάλλον απέχουμε από το σημείο αυτό της καμπής.

Υ.Γ. 1: Ο Κλαύδιος Γαληνός (Πέργαμος, 129 – Ρώμη, 199) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλληνας ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη και ο τελευταίος χρονικά από όλους τους σημαντικούς ιατρούς του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Δεν μαρτυρείται το ρωμαϊκό του όνομα, αλλά τα δύο αρχικά του Cl. που παραδίδονται, πιθανότατα προέρχονται από το λατινικό Clarissimus = ενδοξότατος και όχι από το Claudius. Δεν υπάρχει σχεδόν ιατρικός κλάδος που να μην απασχόλησε τον Γαληνό. Οι εμπεριστατωμένες μελέτες του αναφέρονται στην ανατομική, τη φυσιολογία, τη χειρουργική, τη φαρμακευτική, την οφθαλμολογία, τη μαιευτική, την παθολογία, τη θεραπευτική, την υγιεινή, την οδοντιατρική και τη φαρμακολογία. Τα πολυσύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματα, που ο ίδιος παρασκεύαζε είναι γνωστά στη βιβλιογραφία ως "γαληνικά" και η αντίστοιχη φαρμακοτεχνία ονομάζεται "γαληνική φαρμακευτική" Σώζονται περί τις εκατό μελέτες του, που προώθησαν σημαντικά την ιατρική επιστήμη. Το βιολογικό του δόγμα, ο "γαληνισμός", επεκράτησε στην ευρωπαϊκή ιατρική επί δεκατέσσερις αιώνες (κατά τον Μεσαίωνα και στον αραβικό κόσμο). Οποιαδήποτε παρατήρηση ερχόταν σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Γαληνού, απορριπτόταν. Μόνο μετά το 1540, ιδίως με τις ανατομικές έρευνες του Βεζάλιου, άρχισε να αντικαθίσταται ο γαληνισμός, ενώ η βαθμονόμηση της δραστικότητας των φαρμάκων απολάμβανε καθολική αποδοχή για περισσότερο από 1600 χρόνια και μόλις στα μέσα του 19ου η φαρμακολογία εγκατέλειψε το σύστημα των ποιοτήτων και των βαθμών έντασης των φαρμάκων που εισήγαγε…

… Επεκτείνοντας το έργου του Ιπποκράτη ακολούθησε την αρχή, ότι ένα πείραμα δεν αξίζει τίποτα, εφόσον η εκτέλεσή του δε στηρίζεται σε κάποια θεμελιωμένη συλλογιστική.

Οι τέσσερις χυμοί του Ιπποκράτη αντιστοιχούν, όπως υποστήριζε, σε 4 χαρακτηριστικούς ανθρώπινους τύπους: στον αιματώδη τύπο (το αίμα), στον φλεγματικό τύπο (το φλέγμα), στον χολερικό τύπο (η κίτρινη χολή) και στον μελαγχολικό τύπο (η μαύρη χολή) που, κατά την άποψή του, προδιαθέτει στην ανάπτυξη καρκίνου "και μάλισθ΄ο καρκίνος υπό μελαγχολικού γίνεται χυμού" ή "όσα μέν γάρ υπό μελαγχολικού σκιρρούται (σκληραίνει, στοκάρει) χυλού καρκινώδη τε πάντα έστιν".

"Ειδικότερα ισχυρίστηκε ότι το πνεύμα διακρίνεται σε "ψυχικό" με έδρα τον εγκέφαλο, σε "ζωτικό" με έδρα την καρδιά και σε "φυσικό" με έδρα το ήπαρ. Γνώριζε την άδηλη αναπνοή που οι αναπνευστικές κινήσεις γίνονται με τη βοήθεια των θωρακικών και μεσοπλεύριων μυών και του διαφράγματος και μεταξύ πολλών άλλων (άσθμα, αφωνία, πνευμονία, πλευρίτιδα) χαρακτήρισε την πνευμονική φυματίωση σαν μια νόσο μεταδοτική για τη θεραπεία της οποίας συνιστούσε διαιτητική αγωγή και αλλαγή κλίματος.."

Υ.Γ:2 Τζορντάνο Μπρούνο: Γεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας. Το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών. Το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Εκεί κατά τον Μάιο του 1592 κατόπιν προδοσίας από τον προσποιούμενο ως μαθητή του, Τζοβάνι Μοτσενίγκο, συνελήφθη και παραδόθηκε στην Ιερά Εξέταση.

Από το 1584 (στο La Cena de le Ceneri), ο Μπρούνο εγκαταλείπει την κοσμολογία του Αριστοτέλη, για αυτήν του Κοπέρνικου (1543), στην οποία οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον άξονά τους καθώς και γύρω από τον Ήλιο. Ο Μπρούνο μάλιστα πηγαίνει τη θεωρία παραπέρα, εγκαταλείποντας την ιδέα του κέντρου. "Δεν υπάρχει κανένα άστρο στο κέντρο του σύμπαντος, διότι το σύμπαν εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις με τον ίδιο τρόπο. Κάθε αστέρι είναι ένας ήλιος σαν το δικό μας, και γύρω από το καθένα από αυτά τα αστέρια περιστρέφονται άλλοι πλανήτες, αόρατοι στα μάτια μας, αλλά υπάρχουν."

"Συνεπώς, υπάρχουν αναρίθμητοι ήλιοι και άπειρος αριθμός Γαιών που περιστρέφονται γύρω από αυτούς τους ήλιους, σαν τις επτά Γαίες, η Γη, η Σελήνη, και οι πέντε τότε γνωστοί πλανήτες: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος που βλέπουμε να περιστρέφονται γύρω από τον κοντινό μας ήλιο." (Giordano Bruno, De l'infinito universo et Mondi, 1584).

Καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση, ικανοποιώντας έτσι την εκκλησιαστική άποψη που επιθυμούσε τη συνέχεια του γεωκεντρικού κοσμολογικού μοντέλου. Η καταδικαστική απόφαση, η οποία οδήγησε τον Τζορντάνο Μπρούνο στην πυρά, εκδόθηκε από τον καρδινάλιο Ρομπέρτο Μπελλαρμίνο (Roberto Bellarmino) (1542-1621) το 1600.

Πηγή: Wikipedia

2) Η αρχή του κύματος
Καλημέρα κύριε Στούπα, αν θέλετε προωθήσατε το email μου στον αναγνώστη

Γιώργο Π. Μπορώ να τον κατατοπίσω σχετικά με τα "κύματα" και πιθανόν να τον συνδράμω στο "να πάρει μέρος των χαμένων πίσω". Με εκτίμηση, ο καθημερινός αναγνώστης

Α. Μανωλκίδης (manar@ath.forthnet.gr).

Απάντηση: Συ είπας…

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr