Η δεύτερη αξιολόγηση καρκινοβατεί. Η κυβέρνηση αγωνιά. Ευλόγως. Διότι, θα πρέπει τάχιστα να κλείσει, ούτως ώστε να οδηγηθούμε στην απόφαση για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Ίσως και στην ποσοτική χαλάρωση το επόμενο έτος, εάν όλα πάνε καλά. Οι παράμετροι της ελάφρυνσης αυτής έχουν ήδη καθοριστεί από το 2012. Δεν έχουν αλλάξει. Είναι η επιμήκυνση της ωρίμανσης των διαφόρων χρεών, που κατά 80% είναι πλέον διακρατικά, η περίοδος χάριτος και τα επιτόκια. Το ακριβές μείγμα τους είναι αυτό που έχει σημασία.
Η αγωνία στα κυβερνητικά έδρανα είναι απολύτως δικαιολογημένη. Η αναμενόμενη εμπλοκή του ΔΝΤ με νέο Πρόγραμμα συνεπάγεται δυσβάστακτους πολιτικά νέους όρους που θέτουν σοβαρά διλήμματα επιλογών. Διότι, η «βιωσιμότητα» του χρέους επιδεινώθηκε με το 3ο και επαχθέστερο Μνημόνιο κάτω από το οποίο οι αριστεροδεξιά λαϊκιστικική συγκυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της. Για να ακολουθήσουν με «πόνο ψυχής» και κροκοδείλια δάκρυα βαρύτατα νέα μέτρα τα οποία έπληξαν τα πιο αδύναμα στρώματα.
Η κυβέρνηση επιδίδεται εκ προοιμίου σε ανεξήγητους πανηγυρισμούς. Απλώς και μόνο διότι ενδέχεται μετά από 2-3 έτη καταστρεπτικής πολιτικής να ξαναγυρίσουμε εκεί όπου βρισκόμασταν στο τέλος του 2014! Τεράστια, πράγματι, επιτυχία! Ανεπανάληπτη! Θρίαμβος!
Η κυβέρνηση επιδίδεται εκ προοιμίου σε ανεξήγητους πανηγυρισμούς. Απλώς και μόνο διότι ενδέχεται μετά από 2-3 έτη άφρονης και καταστρεπτικής πολιτικής να ξαναγυρίσουμε εκεί όπου βρισκόμασταν στο τέλος του 2014! Τεράστια, πράγματι, επιτυχία! Ανεπανάληπτη! Θρίαμβος! Με την κοινωνία ρημαγμένη, με τα νέα λουκέτα και την ανεργία στα ύψη, με τον ανθό της νέας γενιάς να αποστρέφει τα όμματά της και να εγκαταλείπει τη χώρα, αναζητώντας την τύχη της σε άλλες «επάρατες» και «νεοφιλελεύθερες» χώρες. Αναρωτιέται ο καθείς γιατί έπρεπε να χαθούν πάνω από 2 χρόνια, να φορτωθεί η οικονομία με άλλα 86 δις. ευρώ χρέους, με άλλα 9 δις να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, να γονατίσουν κι άλλο οι ελεύθεροι επαγγελματίες και τα μικρο-μεσαία στρώματα.
Δυστυχώς δεν έχουν αίσθηση της σοβαρότητας της κατάστασης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία. Να τα προσαρμόσουν όλα στον πολιτικό τους κύκλο. Να αποφύγουν ακόμα πιο πικρά ποτήρια. Το δηλητήριο του Μνημονίου φαίνεται πως γεννά παραισθήσεις.
Η πολιτική, όμως, απάτη έχεις πλήρως αποκαλυφτεί.
Διότι, έχουν καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος όλα τα «αφηγήματά» της κυβέρνησης που αφειδώς και κατά περίπτωση εξαπέλυε, δηλαδή όλοι οι μύθοι πάνω στους οποίους στήριξε την εξαπάτηση των πολιτών. Το σκίσιμο των Μνημονίων, οι παροχές του προγράμματος-φάντασμα της Θεσσαλονίκης, η «σκληρή διαπραγμάτευση», οι «κόκκινες γραμμές» και προσφάτως η «διαπλοκή». Άκρατη κομματοκρατία. Παλαιοκομματικές μέθοδοι. Πελατειακή, καθεστωτική, ολοκληρωτική και αντι-θεσμική συμπεριφορά.
Δεν έχει τίποτα απομείνει. Ούτε καν το διαβόητο, καταρρακωμένο «ηθικό πλεονέκτημα». Γι’ αυτό η κυβέρνηση δεν ορρωδεί προ ουδενός. Γι’ αυτό ποντάρει τα ρέστα της στην υπόθεση του χρέους για την έλευση της πολυπόθητης ανάπτυξης. Όλες οι τελευταίες εξελίξεις όμως πείθουν ότι και αυτή η προσδοκία εμφανίζεται από χλωμή έως αόρατη.
Η κυβέρνηση έχει σκάψει η ίδια το λάκκο της με το 3ο Μνημόνιο και δυστυχώς το λάκκο της χώρας, μιας χώρας βυθισμένης σε τέλμα και παρακμή
Αντί η κυβέρνηση να πει την αλήθεια στους πολίτες καλλιεργεί μία νέα παραμυθία. Ότι, δηλαδή, θα παίρνει τα λεφτά από τους πλούσιους και θα τα μοιράζει στους φτωχούς. Αυτός είναι ο νέος λωτός της «δίκαιης ανάπτυξης». Θα εξισώνει δηλαδή τη φτώχεια και την εξαθλίωση αντί να φροντίσει να μεγαλώσει την πίτα. Διότι μόνο τότε υπάρχει δυνατότητα και διανομής του πλεονάσματος και χρηματοδότησης του κοινωνικού κράτους. Όλοι γνωρίζουμε ότι μας χρειάζονται 100 δισ. νέες επενδύσεις την προσεχή πενταετία και δημιουργία 50.00-100.000 νέων θέσεων εργασίας, μόνιμων και καλά αμειβόμενων για να βγούμε από την κρίση και να περιορίσουμε την ανεργία, πηγή όλων των κοινωνικών δεινών, να αλλάξουμε με Σχέδιο το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας μας. Να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στις νέες γενιές. Να τις κρατήσουμε στη χώρα μας, να δημιουργήσουν και να προοδεύσουν. Αντ’ αυτού μοιράζει ασύστολα υποσχετικές «κοινωνικού μερίσματος». Στα δεινοπαθούντα στρώματα υπόσχεται τονωτική ένεση από το ίδιο τους το αίμα.
Η κυβέρνηση έχει σκάψει η ίδια το λάκκο της με το 3ο Μνημόνιο και δυστυχώς το λάκκο της χώρας, μιας χώρας βυθισμένης σε τέλμα και παρακμή.
Οι λαοί προοδεύουν και ευημερούν με καλές και ικανές κυβερνήσεις, με ισχυρούς, σεβαστούς θεσμούς. Δεν υπάρχει προοπτική σε μια κοινωνία χωρίς μεγάλες τομές αλλά οι μεγάλες τομές χρειάζονται τολμηρές πολιτικές.
Σε μια χώρα όμως με βαθιά κρίση, όπως η χώρα μας, οι τολμηρές πολιτικές δεν παράγονται σε συνθήκες σκληρής κομματικής σύγκρουσης και ισοπεδωτικού διπολισμού.
Γι’ αυτό δεν έπαψα και δε θα πάψω να υποστηρίζω με επιμονή ότι η δημιουργία ισχυρής Κεντροαριστεράς, μια νέας ενιαίας ισχυρής Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης αποτελεί σήμερα επιτακτική εθνική ανάγκη. Για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος και την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Ως φορέας της αναγκαίας αυτογνωσίας και κριτικής αποτίμησης που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία για να πάει μπροστά. Ως μαχητική πρωτοπορία για μια νέα ελπιδοφόρα και αισιόδοξη προοπτική για τη χώρα. Με σαφή ιδεολογία και πολιτική ταυτότητα. Με Σχέδιο και ορίζοντα. Θα επιμείνω με όλες μου τις δυνάμεις. Ας αναλάβουν επί τέλους όλοι τις ευθύνες τους γιατί το μέλλον θα αποδώσει άλλες ευθύνες σε όσους σήμερα ολιγωρούν.
Οι πολίτες δεν βλέπουν φως. Η κίβδηλη εθνολαϊκιστική επαγγελία έχει παταγωδώς διαψεύσει τις προσδοκίες τους. Γι’ αυτό απέχουν. Αποστασιοποιούνται απογοητευμένοι. Εσωτερικεύουν την οργή και το θυμό τους που είναι άγνωστο πού θα ξεσπάσουν.
- Τη στιγμή που η εκλογή νέου προέδρου στην Αμερική, οι κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις το 2017 σε καίριες χώρες για την προοπτική της ΕΕ δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό αβεβαιότητας.
- Τη στιγμή που το κυπριακό βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.
- Τη στιγμή που ισχυρές αλλά φευ και ανίσχυρες γειτονικές χώρες αναθεωρούν, αυθαδιάζουν και διεκδικούν από μια χώρα γονατισμένη, αδύναμη, εξασθενημένη, με μια κυβέρνηση διχαστική και ανίκανη που έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να υπάρξουν χειρότερα κι απ’ το χειρότερο. Καιρός να αλλάξουμε πορεία για να σηκώσουμε τη χώρα.
* Ο Σπύρος Λυκούδης είναι επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς», Ζ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Α’ Αθηνών με ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
