Ο ναρκισσισμός των απολιθωμάτων

Σταυρώνοντας τα δάχτυλα, δαγκώνοντας τη γλώσσα μας για το ενδεχόμενο ενός τέταρτου κύματος εξαιτίας των μεταλλάξεων και της αντιεμβολιαστικής δυστροπίας, νιώθουμε πάντως βαθιά ανακουφισμένοι.

Η επιστήμη -ο άνθρωπος δηλαδή στην καλύτερή του εκδοχή- έβαλε κάτω τον κορονοϊό.

Απέδειξε θριαμβευτικά ότι η πρόοδος συμβαίνει πλέον ραγδαία. Εμπόδια -που παλιότερα θα χρειαζόμασταν δεκαετίες ή αιώνες για να τα υπερπηδήσουμε- ξεπερνιούνται σήμερα εν ριπή σχεδόν οφθαλμού. Η ήδη συσσωρευμένη γνώση μας αξιοποιείται για την επίλυση καινούργιων προβλημάτων, η οποία επίλυση μάς δίνει παραπάνω γνώση. Οι εφευρέτες των ρηξικέλευθων mRNA εμβολίων εικάζουν ότι η ίδια τεχνική θα καταγάγει αποφασιστικό χτύπημα στον καρκίνο.

Βγαίνοντας από τα λοκ ντάουν, ο "ανεπτυγμένος κόσμος" διακατέχεται από αισιοδοξία. Οι άνεμοι αναμένεται να πνεύσουν ούριοι. Το έδαφος που χάθηκε εξαιτίας της πανδημίας θα υπερκερδηθεί. Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν για την αναγκαιότητα ενός κράτους το οποίο θα στηρίζει την κοινωνία και θα μοχλεύει την οικονομία αποτυπώνονται στις πολιτικές του προέδρου Μπάιντεν. Ανάλογες πολιτικές -καταπώς φαίνεται- θα εφαρμόσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση, παραμερίζοντας δόγματα και αγκυλώσεις του πρόσφατου μόλις παρελθόντος. Οι εικόνες από τη συνάντηση των G7, με τον Τζόνσον να κοιτάει στα μάτια τον Μπάιντεν και τον Μακρόν να τον αγκαλιάζει με υική στοργή δίνουν το μήνυμα μιάς αντεπίθεσης των φιλελεύθερων δημοκρατιών εναντίον δεσποτειών όπως η Ρωσία, η Τουρκία, μακάρι και η Κίνα. Ο γέρο-Τζο, υπεράνω πάσης προσδοκίας, αναδεικνύεται σε ηγέτη της Δύσης.

Στην Ελλάδα το μέλλον προοιωνίζεται μάλλον αίσιο. Μοιάζει τη χαμένη δεκαετία της χρεοκοπίας και των μνημονίων, του άκρατου λαϊκισμού και των χωρίς αντίκρυσμα λεονταρισμών, που ουρά της στάθηκε η πανδημία, να διαδέχεται μια καλή εποχή. Μοιάζει να ανοίγει ένας "ενάρετος κύκλος". Μια φάση όπου η χώρα μας δεν θα είναι ουραγός αλλά ισότιμος εταίρος της Ευρώπης. Αν όχι και πρωτοπόρος σε συγκεκριμένα πεδία.

Είναι ακριβώς έτσι; Προφανώς το νόμισμα δεν έχει μόνο μία, τη λαμπρή του όψη.

Για να το διαπιστώσει και να μετριάσει τον ενθουσιασμό του δεν χρειάζεται κανείς να κοιτάξει κατά τον πάλαι ποτέ "τρίτο κόσμο", όπου οι εμβολιασμοί καθυστερούν τρομακτικά, όπου συμβαίνουν υγειονομικοί αρμαγεδδώνες σαν της Ινδίας. Αρκεί να έχει τα μάτια του ανοιχτά όταν περπατάει στον δρόμο.

Να βλέπει τα στενά μπαλκόνια στους χαμηλούς ορόφους στις πολυκατοικίες της Κυψέλης και του Παγκρατίου – δεν μιλάω καν για τις υποβαθμισμένες γειτονιές της δυτικής Αθήνας. Να ακούει τι συζητούν οι άνθρωποι στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή στις πλατείες, πάνω απ’ τον καφέ τους. Να έχει την ελάχιστη ευαισθησία ώστε να μπει στη θέση εκείνου που την έβγαλε επί μήνες σε αναστολή εργασίας, με το γλίσχρο κρατικό επίδομα. Εκείνου που μεσήλικας οδηγεί μέρα-νύχτα μηχανάκι και κάνει διανομές. Τού ψηφιακά αναλφάβητου εξηντάρη που η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η μέσω ίντερνετ έκδοση πιστοποιητικών, ό,τι για εμάς αποτελεί καινοτομία στα όρια της επανάστασης, για εκείνον φαντάζει μπλέξιμο. Βουνό. Και απευθύνεται στον φαρμακοποιό για να τού κλείσει ραντεβού για εμβολιασμό και ο φαρμακοποιός δυσανασχετεί, καθότι -σύμφωνα με τη συνδικαλιστική του αρχή- έχει φορτωθεί ασύμμετρο βάρος, το να μοιράζει δωρεάν τα σελφ τεστ...

Είναι πολλοί οι βραδυπορούντες, οι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης, της τεχνολογικής κυρίως επανάστασης, η οποία ήδη βρίσκεται εντός των πυλών; Πάρα πολλοί. Κι όσο περνάνε τα χρόνια θα αυξάνονται. Αναλογιστείτε απλώς πόσα επαγγέλματα -διεκπεραιωτικά κυρίως και μετριότατα αμειβόμενα αλλά και κάποια που απαιτούν επιστημονικές περγαμηνές- θα χαθούν μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία. Από τις ταμίες των σούπερ μάρκετ, όπου θα πληρώνεις δείχνοντας απλώς την κάρτα σου σε ένα ηλεκτρονικό μάτι... Μέχρι τους κατώτερους γραφειοκράτες που εξυπηρετούσαν -όπως εξυπηρετούσαν- το κοινό και οι διαδικυακές πλατφόρμες τούς βγάζουν ταχύτατα εκτός παιδιάς. Έχω βαρεθεί να μετράω λουκέτα σε καταστήματα τραπεζών...

Φαινόταν από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Μου το΄χε πρωτοπεί -ποιος νομίζετε;- ο Γεράσιμος Αρσένης, σε μια συνέντευξη που του είχα πάρει επ’αφορμή της εκπαιδευτικής του μεταρρύθμισης με την τόσο άδοξη κατάληξη. "Οι άνθρωποι, στον 21ο αιώνα, θα αλλάζουν αρκετά επαγγέλματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους...".

Θα διαθέτουν την ευελιξία; Την προσαρμοστικότητα; Την ικανότητα να είναι παντός καιρού; Θα λειτουργούν δομές διαρκούς επανεκπαίδευσης, υποστηρικτικές της επαγγελματικής κινητικότητας; Ή όσοι θα καθίστανται μη απαραίτητοι, θα αφήνονται στη μοίρα τους; Θα καταδικάζονται σε επ’αόριστον ανεργία; Θα μπαίνουν στο περιθώριο, κοινωνικοί παρίες, ιδεώδη ακροατήρια για τους πιο εμπρηστικούς, τούς πιο επικίνδυνους δημαγωγούς; Από αντιεμβολιαστές μέχρι νεοναζιστές...

Μια αντιπολίτευση -όταν μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή- αυτών των ανθρώπων τα συμφέροντα θα όφειλε να περιφρουρήσει. Να τους προστατεύσει, να τους προετοιμάσει για μια όσο το δυνατόν πιο ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή.

Τι κάνει η δική μας μείζων αντιπολίτευση, ου μην αλλά και το Κινάλ της κυρίας Γεννηματά και ασφαλώς ο Γιάνης "Γουάου" Βαρουφάκης και το ΚΚΕ; Ό,τι ακριβώς και τα παλιά γραμμόφωνα όποτε κολλούσε η βελόνα τους.

Οδύρονται για την κατάργηση κάποιων τριτοβάθμιων σχολών που τα πτυχία τους στην αγορά εργασίας είχαν μικρό ή μηδενικό αντίκρυσμα. Ξιφουλκούν εναντίον του εργασιακού νομοσχεδίου σάμπως την ευελιξία στο ωράριο να την επιβάλλει η κυβέρνηση και όχι η αντικειμενική πραγματικότητα. Σάμπως το φετίχ της Κυριακής αργίας να μην έχει καταργηθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Σάμπως ο δημόσιος τομέας να εξακολουθεί να είναι ένας αστείρευτος μαστός για να τον βυζαίνουν οι διορισμένοι. Σάμπως οι εργατικοί αγώνες να διεξάγονται με όρους του 1930, με συλλαλητήρια και με πορείες…

Προβληματίσθηκε άραγε το ΚΚΕ από το πρόσφατο περιστατικό στον Πειραιά, όταν οι επιβάτες των πλοίων διαπόμπευσαν και έδιωξαν τους συνήθεις εργατοπατέρες; Φοβάμαι ουδόλως. Ο ναρκισισμός αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των απολιθωμάτων.

Δεν λείπουν από την παρούσα κυβέρνηση ούτε οι στραβοτιμονιές ούτε οι αμετροέπειες, ούτε τα ολισθήματα, που ενίοτε έχει τα αντανακλαστικά να τα διορθώνει. Σε ένα κυρίως υπερτερεί ωστόσο η κυβέρνηση. Είναι εντός θέματος. Ενώ η αντιπολίτευση όχι. Κι αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στα δημοσκοπικά ποσοστά.

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr