Ο πιο ωραίος τύπος

Πριν από λίγα χρόνια, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος απέδειξε με το βιβλίο του "Λύτρωση-Περί του Αγίου Φωτός" ότι στα άδυτα του Παναγίου Τάφου δεν συμβαίνει θαύμα. Πως η λαμπάδα του Πατριάρχη προτού ψαλεί το "Χριστός Ανέστη" δεν ανάβει εξ ουρανού αλλά με σπίρτα ή με αναπτήρα ή έστω από το καντήλι. Κάποιοι θερμοκέφαλοι πήγαν τον Αλικάκο σε δίκη. Αθωώθηκε παμψηφεί, πανηγυρικά. Καιρός είναι η ελληνική κυβέρνηση να καταργήσει την υποδοχή του Αγίου Φωτός κάθε Μεγάλο Σάββατο με τιμές αρχηγού κράτους. Πρόκειται για τραγέλαφο που προσβάλλει την ίδια την πίστη. Η πίστη είναι το αληθινό θαύμα. Το γεγονός ότι γενεές γενεών λατρεύουν, συμπάσχουν, προσεύχονται σε ένα πρόσωπο: στον Ιησού Χριστό.

Πώς εξηγείται με ένα σύντομο - μόλις τριαντατρία έτη - πέρασμα από τη γη, κάποιος να αφήσει τόσο βαθύ, το βαθύτερο, ίχνος; Να γίνει και να παραμείνει σημείο αναφοράς για δισεκατομμύρια ανθρώπους; Έχουμε - θα μού πείτε - και την περίπτωση του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος ωστόσο ηγήθηκε στην πιο μεγάλη εκστρατεία, τη νικηφόρα, την περίλαμπρη, τη δοξασμένη, από την οποίαν βγήκε ελληνικός καινούργιος κόσμος μέγας, όπως δικαίως καμαρώνει ο Καβάφης. Ο Αλέξανδρος διαμόρφωσε με την πολεμική του δράση την Ιστορία. Ενώ ο Ιησούς;

Ο Ιησούς απλώς περπάτησε σε μια στενή λωρίδα που βρέχεται από τη Μεσόγειο. Μάζεψε γύρω Του κάποιους - όχι πάρα πολλούς - οι οποίοι άκουσαν τις διδαχές και τις παραβολές Του. Που είδαν τα θαύματά Του. Που Τον συνόδεψαν στην επί πώλου όνου είσοδο στα Ιεροσόλυμα. Που όταν Τον συνέλαβαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες, σκόρπισαν. Ελάχιστοι Τον ακολούθησαν στον Γολγοθά, συμπαραστάθηκαν στην κορύφωση των παθών. Η δε Ανάσταση εκ νεκρών συγκλόνισε τους μετρημένους πρώτους χριστιανούς. Οι μεγάλες μάζες δεν πήραν τότε χαμπάρι.

Ποιες είναι οι πρωταρχικές πηγές για τον Χριστό; Τα Ευαγγέλια που έχουμε στη διάθεσή μας. Υπογράφονται από τέσσερις μαθητές Του, γράφτηκαν όμως - ισχυρίζονται οι ειδικοί - αφότου είχαν όλοι τους πεθάνει. Θεμελιωτής της θρησκείας, προσθέτουν, δεν είναι ο Ιησούς. Αλλά ο Παύλος, ο δαιμόνιος Απόστολος των Εθνών, που διαμόρφωσε και διέδωσε τα βασικά της δόγματα. Εάν δεν υπήρχε ο Παύλος, η φλόγα θα είχε πιθανότατα σβήσει. Και εάν ο Μεγάλος Κωνσταντίνος, αιώνες αργότερα, δεν ταύτιζε το πεπρωμένο της ανανεωμένης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με τον Χριστιανισμό, ο δυτικός πολιτισμός δεν θα εξελισσόταν σε διαρκή αναφορά προς το θείο δράμα. Δεν θα υπήρχε Αγιά Σοφιά ούτε Καπέλα Σιξτίνα. Δεν θα είχαν συντεθεί αυτά τα αριστουργήματα του Μπαχ, δεν θα διαβάζαμε αυτόν τον Ντοστογιέφσκι ούτε αυτόν τον Παπαδιαμάντη. Δεν θα’χαμε επίσης τον βίαιο προσυλητισμό των γηγενών της Αμερικής και της Αφρικής κι όλα τα εγκλήματα που συντελέσθηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδας.

Όπως και να’χει, τα πάντα ξεκινούν από τις σχετικά σύντομες αφηγήσεις της ζωής του Χριστού. Τα Ευαγγέλια αποτελούν αριστούργημα. Και μόνο η ιδέα να ειπωθεί η ίδια ιστορία από τέσσερις διαφορετικές οπτικές γωνίες, που άλλοτε συγκλίνουν μεταξύ τους κι άλλοτε αποκλίνουν, είναι απολύτως πρωτοποριακή. Όσο βεβαίως και η δομή της Ιλιάδας, η οποία έχει για κεντρικό της θέμα όχι τον Τρωικό Πόλεμο συνολικά μα την ερωτική μήνι του Αχιλλέα και τα φοβερά της επακόλουθα.

Οι Ευαγγελιστές είναι τεράστιοι μάστορες. Ξέρουν τι ακριβώς να πουν και τι να αποσιωπήσουν. Ποιες πτυχές να φωτίσουν και ποιες να αφήσουν στη σκιά, στη φαντασία του αναγνώστη ή του ακροατή. Πώς να δομήσουν την ιστορία και να συμφιλιώσουν τις εγγενείς αντιφάσεις της. Πώς να αναδείξουν τον κεντρικό ήρωα, τον Ιησού τον Ναζωραίο, ως μια φυσιογνωμία απολύτως στέρεα, αποδεχόμενη συνάμα πολλαπλών ερμηνειών. Ως ένα πρόσωπο - πασπαρτού. Καθένας μπορεί να πλάσει τον δικό του Χριστό δίχως να έρθει σε ρήξη με την ραχοκοκκαλιά των Ευαγγελίων.

Άλλος ο Χριστός του Καζαντζάκη στον "Τελευταίο Πειρασμό", άλλος του Σικελιανού στο εκπληκτικό ποίημα "Άγραφον". Άλλος του Μπουλγκάκωφ στο "Ο Μετρ και η Μαργαρίτα", άλλος του Σαραμάγκου στο "Κατά Ιησού Ευαγγέλιο". Άλλος ο κινηματογραφικός Ιησούς του Παζολίνι στα "Κατά Ματθαίον Πάθη" του και άλλος του Άντριου Λόιντ Βέμπερ στη ροκ όπερα "Jesus Christ Superstar”. Άλλος ο δικός μου Χριστός και άλλος ο δικός σας.

Ο δικός μου Χριστός, που συμπορεύομαι μαζί του από παιδάκι, είναι ηλιοκαμμένος, σγουρομάλλης, όπως οι σημερινοί μεσανατολίτες, καν Εβραίοι καν Άραβες. Γεροδεμένος ως χειρώναξ – είχε δουλέψει γαρ στο ξυλουργείο του μνήστορος Ιωσήφ. Ζεστός, χαρούμενος, ανοιχτός στους πλησίον Του, μια αγκαλιά για όποιον Τον ζύγωνε, ψαρά, τελώνη, πόρνη, πιτσιρίκι. Παλίκαρος, στάθηκε απέναντι στον ηθικολόγο όχλο, "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω!" Δοξαστικός στις υλικές απολαύσεις, μερακλής – στον γάμο της Κανά χόρεψε και όταν το κρασί τελείωσε, έκανε το εναρκτήριο θαύμα Του, μεταμόρφωσε το νερό. Και όταν ο κόσμος στο βουνό πείνασε, πολλαπλασίασε τα ψωμιά και τα ψάρια. Με γλώσσα-μαχαίρι αναθεμάτισε τις διεφθαρμένες εξουσίες, κατέδειξε την ασημαντότητα του υλικού πλούτου, γκρέμισε τις προκαταλήψεις: "Μια εντολή σας δίνω: αγαπάτε αλλήλους!" Δεν έφερε πίσω στη ζωή τον πιο ευλαβή ή τον πιο σοφό παρά τον φίλο Του τον Λάζαρο διότι οι φίλοι ανασταίνουν πάντα ο ένας τον άλλον. Τα πήρε στο κρανίο με το παζάρι που είδε στημένο έξω από τον Ναό κι άρπαξε το φραγγέλιο. Προέβλεπε το μαρτύριο Του, το είχε αποδεχθεί, έβλεπε το πικρότατο ποτήρι να’ρχεται, στον κήπο ωστόσο της Γεσθημανής λιποψύχησε, αμφιταλαντεύθηκε ως άνθρωπος. Στάθηκε αγέρωχος εμπρός στον Πιλάτο. Δέχθηκε ευγνώμων τη βοήθεια του Σίμωνος Κυρηναίου, ο οποίος φορτώθηκε τον σταυρό και τον κουβάλησε στον Γολγοθά. Συγχώρεσε τον Πέτρο κι όλους τους βασανιστές Του, έδωσε στον ληστή ραντεβού στον Παράδεισο. Η τελευταία Του σκέψη; η μάνα Του – ανέθεσε τη φροντίδα της στον Ιωάννη. Πέθανε και αναστήθηκε "εν ετέρα μορφή". Αγνώριστος ακόμα και στους πιο στενούς του. Τι ήθελε να διδάξει; Πως εφεξής Χριστός είναι ο άλλος, εκείνος που έχουμε κάθε στιγμή μπροστά μας. "Όπως φέρεστε στον πιο ελάχιστο από τους συνανθρώπους σας, έτσι ακριβώς σε εμένα φέρεστε…".

Ο δικός μου Χριστός σας ο πιο ωραίος τύπος του κόσμου.

Περιμένοντας να μού συστήσετε τον δικό σας Χριστό, σας εύχομαι Καλό Πάσχα.-

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr