Πόσοι ΄Ελληνες ενεργοί δημοσιογράφοι έχουν σήμερα το προνόμιο ή τη δυνατότητα να σχηματίσουν στο τηλέφωνό τους τον προσωπικό αριθμό του Πρωθυπουργού ή, ακόμα περισσότερο, του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και να συνομιλήσουν απευθείας μαζί του; ΄Ισως κανένας, ίσως λίγοι, ίσως ελάχιστοι.
Η εποχή του Διαδικτύου αλλά και η βαθύτατη κρίση που πλήττει, μεταξύ άλλων, και τα Media σαρώνει στο πέρασμά της το – ούτως ή αλλιώς σπάνιο ακόμα και στο ένδοξο παρελθόν του έντυπου Τύπου - είδος του δημοσιογράφου με απευθείας πρόσβαση σ’ ένα κλειστό σύστημα πληροφοριών. Του δημοσιογράφου που, καθώς έχει access στις πρωτογενείς πηγές, είναι κατ’ επέκταση κι εκείνος που συνήθως έχει μερίδιο στην απόφαση του πως και με τι τρόπο θα «διανεμηθεί» η πληροφόρησή του αυτή.
Σήμερα που η πληροφορία είναι διάχυτη στο Διαδίκτυο (πλην όμως με ιδιαίτερα μειωμένο βαθμό αξιοπιστίας), ένας ρεπόρτερ με τέτοιου είδους προσβάσεις θα μπορούσε να είχε θέση σ’ ένα Μουσείο Δημοσιογραφίας για να μάθαιναν οι νεώτεροι πως χτιζόταν το ρεπορτάζ σε εποχές που εφημερίδες και ραδιοφωνικοί σταθμοί ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός, ίσως και των δύο, χεριών.
Ενας τέτοιος Gatekeeper (σε ελεύθερη μετάφραση, άνθρωπος που έχει το κοντρόλ της πρόσβασης σε κάτι, άρα και αυτομάτως άνθρωπος που γίνεται «ρυθμιστής» καταστάσεων) ήταν ο Στάθης Ευσταθιάδης. Ο δημοσιογράφος που έφυγε ήσυχα στον ύπνο του στα 91 του χρόνια έχοντας φροντίσει πρώτα να παραδώσει το τελευταίο του άρθρο στο Βήμα σχετικά με τη μετάβαση των ΗΠΑ από την εποχή Ομπάμα στην Προεδρία Τραμπ. Πόσοι ΄Ελληνες δημοσιογράφοι μπορούν σήμερα να γράψουν ένα τέτοιο άρθρο έχοντας θητεύσει επί δεκαετίες ανταποκριτές εφημερίδων στη Νέα Υόρκη και στον ΟΗΕ, έχοντας γνωρίσει από πρώτο χέρι τόσους αμερικανούς Προέδρους κι έχοντας ζήσει από κοντά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του 20ου αιώνα όπως σημειώνει σε άρθρο του ο Γ. Μαλούχος; ΄Ισως κανένας, ίσως λίγοι, ίσως ελάχιστοι.
Τον θυμάμαι ευσταλή και με ένα αψεγάδιαστο στυλ να φορά μόνο το κοστούμι του – πάντα με γραβάτα - την ώρα που δεκαετίες νεότεροί του συνάδελφοι τουρτούριζαν μέσα στα βαριά παλτά τους σε πολικές θερμοκρασίες σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης σε δημοσιογραφικές αποστολές της Προεδρίας της Δημοκρατίας. «Στις συνεντεύξεις τύπου θα κάθεσαι μπροστά κι αφού έχεις ενημερωθεί καλά, δεν θα διστάζεις να ρωτάς ότι πιστεύεις ότι πρέπει», μου είχε πει. Τις γνώσεις και την εμπειρία δεν τις κρατούσε μόνο για τον εαυτό του.
Τις τελευταίες γιορτές της ζωής του δοκίμασε Πρωτοχρονιάτικο μενού στο Βερολίνο και παρακολούθησε την αγαπημένη του όπερα. Αυτός ο βαθιά κι ανεπιτήδευτα κοσμοπολίτης, ο ακούραστος κι ευρυμαθής γραφιάς γεμάτος ήθος, ακεραιότητα, χιούμορ και σφριγηλό πνεύμα που έχαιρε του σεβασμού πολιτικών, διπλωματών και τόσων άλλων, παίρνει μαζί του τον δημοσιογράφο - ρυθμιστή. Η περίπτωση του Στάθη Ευσταθιάδη (που έφυγε στο μοιραίο timing του εκ βάθρων κλυδωνισμού του ΔΟΛ) κλείνει μέσα της μια ολόκληρη εποχή. Ας την αποχαιρετήσουμε μαζί του.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
