Follow us

Ο τελευταίος τροχός

"Πώς τα βλέπετε τα πράγματα;" με ρωτάει. "Εσείς πώς τα βλέπετε; - που είστε στην πρώτη γραμμή..." τού αντιγυρίζω.

Χρήστος Χωμενίδης
ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΧΩΜΕΝΙΔΗς
Χρηστος Χωμενιδης

Βραδάκι σε "κοσμικό" ζαχαροπλαστείο στο κέντρο. Περνάει από μπροστά μας φουριόζος και καμαρωτός μέσα στο σκούρο μπλε κοστούμι του. Ο φίλος μου τον χαιρετάει εγκάρδια, "κάτσε να πιείς έναν καφέ". Κοιτάζει το ρολόι του. "Μετά τις οκτώ πίνω μονάχα ουίσκι!" χαμογελάει και θρονιάζεται.

Ο φίλος μου μάς συστήνει. Το πρόσωπο και το όνομά του μού είναι αμυδρά γνωστά. Κάπου τον έχει σίγουρα πάρει το μάτι μου. Θα τον έλεγες τυπικό πενηντάρη Έλληνα εάν δεν είχε μάτι ιδιαζόντως πονηρό -μπιρμπιλωτό-, κίνηση σβέλτη και μαλλί κορακάτο, ολοφάνερα βαμμένο. Στην πορεία της κουβέντας μαθαίνω ότι είναι συμπολιτευόμενος βουλευτής επαρχίας. Τον θυμάμαι.

Τον έχω δει μια φορά στην τηλεόραση να καβγαδίζει. Μού είχε κάνει εντύπωση -θυμάμαι- ότι δεν είχε μένος, δεν άφριζε, δεν χυμούσε άκομψα στους εκπροσώπους των αντίπαλων κομμάτων. Παράσταση έδινε περισσότερο για το κοινό του, με το μπρίο σχεδόν των παλιών κωμικών.

"Πώς τα βλέπετε τα πράγματα;" με ρωτάει. "Εσείς πώς τα βλέπετε; - που είστε στην πρώτη γραμμή..." τού αντιγυρίζω. Ειλικρινά με ενδιαφέρει η άποψή του. Ένας τύπος ο οποίος διανύει κάθε Σαββατοκύριακο χίλια χιλιόμετρα, από την Αθήνα στην εκλογική του περιφέρεια και πάλι πίσω, που συνομιλεί με κάθε καρυδιάς καρύδι, σίγουρα πιάνει τον παλμό της κοινωνίας. "Καλά πάει η κυβέρνηση!" με διαβεβαιώνει.

"Και για την πανδημία δεν ανησυχώ, στα τελειώματα ουσιαστικά βρισκόμαστε, δεν θα έχουμε -εννοώ- ξανά λοκντάουν και τέτοια. Αλί σε μένα…" κατσουφιάζει. "Εσείς τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;" ανησυχώ ειλικρινά.

Παραγγέλνει δεύτερο διπλό ουίσκι. Ανάβει τσιγάρο, τραβάει μια τζούρα, το πατάει στο τασάκι. "Ακούστε…" αποφασίζει να μου ανοίξει την καρδιά του. "Τού χρόνου συμπληρώνω δεκαπέντε χρόνια βουλευτής. Από το 2004 εκλέγομαι, με μία διακοπή το 2009. Κάθε που φουντώνουν φήμες για ανασχηματισμό, σφίγγεται η καρδιά μου.

Κάθε φορά απογοητεύομαι. Νοιώθω σαν να’χω φάει μούτζα, κατάρα, να είμαι αιωνίως καρφωμένος στον πάγκο. Έχουμε αλλάξει τέσσερις αρχηγούς. Οι τρεις κυβέρνησαν. Κανείς δεν μού έδωσε μια ευκαιρία! Να με δοκιμάσει ως αναπληρωτή, ως υφυπουργό τουλάχιστον!" λέει με βαθύ παράπονο.

"Τι το χρειάζεστε εσείς το χαρτοφυλάκιο;" προσπαθώ να τον παρηγορήσω – μού γίνεται κάθε στιγμή και συμπαθέστερος. "Εσείς νομοθετείτε! Στις πιο προηγμένες άλλωστε δημοκρατίες επικρατεί το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υπουργού..." Με κοιτάει σαν να μην καταλαβαίνω. Πράγματι το μαράζι του με εκπλήσσει. "Τι επαγγέλεσθε;" τον ρωτάω. "Δικηγόρος" μού λέει το οφθαλμοφανές. "Και ποιό υπουργείο θα επιθυμούσατε;" "Όποιο και να’ναι! Σιγά μην έχω και την πολυτέλεια της επιλογής."

"Το να είσαι ωστόσο υπουργός... Πρόκειται για πολύ βαρύ καθήκον" παρατηρώ. "Δεν σε αφήνουν μέρα-νύχτα να ηρεμήσεις. Κι ό,τι στραβό τυχόν συμβαίνει, εσύ φέρεις την πολιτική ευθύνη. Πρέπει -εννοώ- να το έχεις βάλει προσωπικό στοίχημα να αλλάξεις πράγματα και καταστάσεις για να δεθείς σε τέτοιο μαγγανοπήγαδο. Ενώ ο βουλευτής φίνα δουλειά! Τη φέρνεις στα μέτρα σου σαν γραββάτα - όσο θες σχεδόν τη χαλαρώνεις, όσο θες τη σφίγγεις..."

"Να τα πείτε αυτά στους ψηφοφόρους μου!" χαμογελάει πικρά. "Που έχουν αρχίσει να αραιώνουν επικίνδυνα. Πόσους μπορεί να εξυπηρετήσει ένας απλός βουλευτής; Οι υπουργοί τακτοποιούν πάντοτε αβέρτα, θες στο ευρύτερο δημόσιο, θες στον ιδιωτικό τομέα. Τηλεφωνεί ο υπουργός στον φίλο του τον επιχειρηματία – "βόλεψέ μου πεντέξι” τού ζητάει κι ο άλλος τού το κάνει ευχαρίστως.

Ενώ εγώ; Τελευταίος τροχός τής αμάξης! Σαν ζήτουλας περιφέρομαι από υπουργείο σε υπουργείο με χαρτάκια με αιτήματα…" "Γιατί δεν τα στέλνετε με ι-μέιλ;" "Απαιτείται προσωπική επαφή. Χειρόγραφο σημείωμα. Να το δίνεις στα χέρια του άλλου. Αν κι άμα βγει η βρώμα ότι δεν πρόκειται ποτέ να "αξιοποιηθείς”, γιατί να σού κάνει τη χάρη; Αφήστε, τα χρόνια τρέχουν… Η μπογιά μου περνάει… Κάποια φορά απλώς δεν θα ξαναεκλεγώ και φινίτο λα μούζικα…"

Μισό σχεδόν αιώνα ύστερα από τη Μεταπολίτευση επιβιώνουν τέτοια φαινόμενα, τα οποία παραπέμπουν στους "Χαλασοχώρηδες" του Παπαδιαμάντη, στο "Τζένη-Τζένη" έστω της Φίνος Φιλμ. Ένα σύστημα χαμηλής μα εκτεταμένης διαπλοκής, με διαδρομιστές και νταραβεριτζήδες, που έχουν μπλεχτεί και οι ίδιοι στα δίχτυα του, σε ένα φαύλο κύκλο δούναι και λαβείν. Που συντηρούν πελατολόγιο περνώντας το μέσα από παραθυράκια νόμων.

Που αφουγκράζονται -ισχυρίζονται- και υπηρετούν τον λαό. Πολιτικοί βιοπαλαιστές να τρέχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις, να έχουν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου το σακκάκι και ένα δεύτερο κολλαριστό πουκάμισο, στο πορτ-μπαγκάζ δώρα για γάμους και βαφτίσια. Να υποδύονται ενδιαφέρον για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, να τείνουν ευήκοον ους στον χαβά του κάθε ψηφοφόρου, να παρηγορούν και να υπόσχονται.

Πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο; Προφανώς όχι. Σύμφυτη με τη δημοκρατία η μικροπολιτική. Ακόμα και σε ημιαυταρχικά καθεστώτα ο κόσμος θέλει ζαχάρωμα – εφόσον στήνονται κάλπες. Ακόμα κι όσοι φτάνουν στα ύπατα αξιώματα αναβαπτίζονται τακτικά στην εκλογική τους βάση, δείτε τον Μπόρις Τζόνσον να περιοδεύει ως πρωθυπουργός στην αγγλική επαρχία και να κατεβάζει μπύρες στις παμπ.

Είναι τόσο κακό όλο αυτό; Θα προτιμούσαμε τους βουλευτές κομματικούς υπαλλήλους, να διορίζονται με λίστα, και τους υπουργούς αυστηρά τεχνοκράτες, αμέτοχους στο κοινοβουλευτικό μάλε-βράσε; Προφανώς το αίτημα της ισονομίας, της ευλαβικής τήρησης των κανόνων παραμένει διαρκώς επίκαιρο.

Και αν ένα θετικό προέκυψε από την πανδημία είναι η ψηφιοποίηση του κράτους, η οποία αντικειμενικά περιορίζει τον ρόλο των πάσης φύσεως ενδιάμεσων. Θα ωφελούνταν όμως οι πολίτες και η δημοκρατία εάν το σύστημα εξυγιαινόταν μέχρις αποστείρωσης; Συχνά η πιο διαφανής εξουσία αποδεικνύεται και η πιο άτεγκτη. Γιατί δεν υπολογίζει -δεν αντιλαμβάνεται καν- αποχρώσεις και εξαιρέσεις.

Ίσως ο διεκπεραιωτής πολιτευόμενος (με το πεδίο δράσης του ασφαλώς οριοθετημένο, με τα χαρτάκια με τα αιτήματα να καταλήγουν τα περισσότερα στον κάλαθο των αχρήστων), ίσως να παίζει ανάλογο ρόλο με τα πουλάκια στη σαβάνα, τα οποία τρέφονται καθαρίζοντας με τα ράμφη τους την κυψελίδα από τα αυτιά των ελεφάντων και των καμηλοπαρδάλεων. Ίσως να καθαρίζει τα αυτιά της δημοκρατίας.

* Ο κ. Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr

Η μεγάλη γιορτή σταρ μπαρ της Αθήνας: Όλα όσα δε χάνονται αυτή την εβδομάδα

Η Athens Bar Week είναι εδώ και μερικά από τα πιο φημισμένα σποτ του πλανήτη καταλαμβάνουν με guests τις αθηναϊκές μπάρες. Τι θα παίξει, πότε και πού.

20 Οκτ 2025 | 09:47

Το τέλος της εργασίας

Το πρόβλημα πάντως, προϊόντος του 21ο αιώνα, δεν είναι η εντατικοποίηση της εργασίας.

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

03 Νοε 2025 | 08:23

Κάποιος να σκίσει τη γάτα

Στην Κρήτη, το να ρισκάρεις κάθε τόσο -χωρίς λόγο- τη ζωή σου και τις ζωές των άλλων περνιέται για παλικαριά. Το να έχεις τον δικό σου "κώδικα τιμής", να διαιωνίζεις βεντέτες, να την ανάβεις σε όποιον θεωρείς ότι σε έθιξε, για μαγκιά.

27 Οκτ 2025 | 09:18

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζεις

Όποτε πιάνω ένα βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή ή συγγραφέα, προσδοκώ να διαβάσω αριστουργηματικές σελίδες. Με την ίδια λαχτάρα πάω στο θέατρο, στο σινεμά, σε εκθέσεις.

20 Οκτ 2025 | 09:47

Το τέλος της εργασίας

Το πρόβλημα πάντως, προϊόντος του 21ο αιώνα, δεν είναι η εντατικοποίηση της εργασίας.

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

03 Νοε 2025 | 08:23

Κάποιος να σκίσει τη γάτα

Στην Κρήτη, το να ρισκάρεις κάθε τόσο -χωρίς λόγο- τη ζωή σου και τις ζωές των άλλων περνιέται για παλικαριά. Το να έχεις τον δικό σου "κώδικα τιμής", να διαιωνίζεις βεντέτες, να την ανάβεις σε όποιον θεωρείς ότι σε έθιξε, για μαγκιά.

03 Νοε 2025 | 07:02

Η Χρυσή Ζωή

Αν κατάλαβα καλά από τα πρακτικά της Βουλής, τα δημοκρατικά εύσημα που διεκδικεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι οι αγώνες επί χούντας των γονέων της.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 03 Νοε 2025 | 06:10

Σφαγές εκτός κάδρου

Οι σφαγές λάμβαναν χώρα τώρα, σήμερα, το σωτήριο έτος 2025, στο Σουδάν, σε έναν από εκείνους τους πολέμους που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε "ξεχασμένους".

27 Οκτ 2025 | 09:18

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζεις

Όποτε πιάνω ένα βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή ή συγγραφέα, προσδοκώ να διαβάσω αριστουργηματικές σελίδες. Με την ίδια λαχτάρα πάω στο θέατρο, στο σινεμά, σε εκθέσεις.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 27 Οκτ 2025 | 06:13

Πόσο διεφθαρμένος αισθάνεσαι;

Εφόσον δυσκολευόμαστε να καταλήξουμε μεταξύ μας ποιος συμπολίτης μας είναι περισσότερο διεφθαρμένος από τον άλλον, ας στραφούμε προς τη ξένη διαιτησία

25 Οκτ 2025 | 08:50

Το μνημείο του άγνωστου ακτιβιστή

Αν υπάρχει μια απορία, είναι ποια ακριβώς ήταν η στόχευση του ΠΑΣΟΚ και γιατί συστρατεύθηκε ξανά, μαζί με τις δυνάμεις του αντισυστημισμού.

22 Οκτ 2025 | 09:30

Η προκλητική δήλωση του προκλητικού Τούρκου ΥΠΕΞ

Οι δηλώσεις ή καλύτερα η συνέντευξη του Χακάν Φιντάν έγινε δεκτή από τα Μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, όπως συνήθως καταναλώνονται οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων.

20 Οκτ 2025 | 09:47

Το τέλος της εργασίας

Το πρόβλημα πάντως, προϊόντος του 21ο αιώνα, δεν είναι η εντατικοποίηση της εργασίας.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 20 Οκτ 2025 | 06:26

Η αδύνατη ειρήνη

Όλοι οι πόλεμοι –και ιδίως οι μακροχρόνιοι, εκείνοι που κακοφορμίζουν- συνιστούν μια δυσχερέστατη προς επίλυση εξίσωση, αλλά ειδικά η επίλυση της εξίσωσης Χαμάς – Ισραήλ δείχνει πραγματικά απίθανη.

18 Οκτ 2025 | 14:13

Η μόνη κρίση που δεν είδε ο Καραμανλής

Η μόνη κρίση που δεν μυρίστηκε ο Κώστας Καραμανλής ήταν η μεγαλύτερη κρίση που βίωσε η Ελλάδα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά

15 Οκτ 2025 | 09:45

Η κατάληψη του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη

Ο μόνος που δεν θέλησε να μετάσχει στον αχταρμά των έξαλλων αντιδράσεων ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 13 Οκτ 2025 | 06:24

Ο χρονοδιακόπτης της αξιοπρέπειας

Το 1999 ο Τσίπρας δεν είχε ακόμη αποφοιτήσει καν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μολονότι είχε ήδη θέσει τα γερά θεμέλια μιας πολιτικής καριέρας, εξαιρετικά ιδιότυπης, από πολλές απόψεις.

11 Οκτ 2025 | 10:23

Ο εκνευρισμός Ανδρουλάκη και η επιστροφή Τσίπρα

Αν το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να κουνήσει τη βελόνα και το υποψήφιο κόμμα Τσίπρα αποκτήσει υπόσταση, πώς θα απαντήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ενδεχόμενο της συνεργασίας τους;

08 Οκτ 2025 | 08:51

Θέλει να αφουγκραστεί την κοινωνία;

Παρά τις ήττες και τα χρόνια στην αντιπολίτευση, παρά το rebranding που υποτίθεται του σχεδίασε η εταιρεία δημοσίων σχέσεων που προσέλαβε, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται στο κοινό του ίδιος και απαράλλαχτος.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 06 Οκτ 2025 | 06:05

Η δεκαετία που κουβαλάς

Καθένας από εμάς, ανάλογα με την ηλικία του, κουβαλάει στην καμπούρα του και άλλη δεκαετία. Για την ακρίβεια, κουβαλάμε στην καμπούρα μας όλες τις δεκαετίες που μας διαμόρφωσαν από τη γέννησή μας μέχρι σήμερα.

04 Οκτ 2025 | 09:16

Τι πήρε ακριβώς ο Ερντογάν;

Δεν έχω το ρεπορτάζ του Τούρκου συναδέλφου και δεν μπορώ να πάρω θέση, ούτως ή άλλως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για την αντιπολίτευση στην Αθήνα, ο δικός μας δυσκολεύεται ακόμα και να βγάλει φωτογραφία δίπλα-δίπλα με τον πλανητάρχη, σιγά μην τον δεχτεί στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ.