Οι μάχες του αυτονόητου

Ένα αγαπημένο εθνικό μας σπορ είναι να τσακωνόμαστε για πράγματα αυτονόητα και σε πολλές χώρες λυμένα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Μια μητρόπολη πέντε εκατομμυρίων κατοίκων ταλαιπωρήθηκε επειδή ξαφνικά οι συνδικαλιστές του Μετρό αποφάσισαν να κάνουν στάση εργασίας την ώρα που ο κόσμος πάει στη δουλειά του, για τον εξής απίθανο λόγο:

Λόγω έλλειψης προσωπικού στα εκδοτήρια, η εταιρεία αποφάσισε να μετακινήσει 20 υπαλλήλους (ελεγκτές, διοικητικούς) προκειμένου να μη βλέπουμε ουρές 40 ατόμων π.χ. στα εκδοτήρια του Συντάγματος.

Η αντίδραση του σωματείου τους; Λουκέτο στο μετρό για να μην μετακινηθούν μια χούφτα υπάλληλοι σε πόστο λίγο πιο «απαιτητικό» σε εργασιακό επίπεδο.

Οι αντιδράσεις αυτονόητες, η αγανάκτηση των πολιτών δικαιολογημένη και βέβαια η ακατανόητη στάση των συνδικαλιστών αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης που ψάχνει αφορμή για περιορισμούς στα δικαιώματα των απεργιών, των πορειών και κάθε λογής κινητοποιήσεων.

Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον καλύτερο σύμμαχο της κυβέρνησης από το σωματείο του μετρό. Εκτός αν προτιμούν το ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου».

Το ίδιο ισχύει και για εκπροσώπους κομμάτων της αντιπολίτευσης που άρχισαν κάτι μισόλογα περί «κοινωνικού αυτοματισμού». Εύκολες και ανώδυνες παρόλες, ειδικά όταν κυκλοφορείς με το βουλευτικό αυτοκίνητο και όχι με το Μετρό.

Δεν χρειάζεται ούτε ενδελεχή συζήτηση ούτε διεξοδική ανάλυση για το ότι 20 άτομα δεν μπορούν να ταλαιπωρούν τρία εκατομμύρια.

Το ίδιο ισχύει και για τις πορείες. Με 200 άτομα στο Σύνταγμα δεν μπορεί να κλείνει όλο το κέντρο στο τρίγωνο Χίλτον - Ζάππειο - Ομόνοια. Αυτό βέβαια αφορά και τις επιλογές της Τροχαίας που συχνά ταλαιπωρεί τον κόσμο περισσότερο από τους διαδηλωτές.

Αυτονόητο επίσης είναι ότι ούτε ότι χώροι των πανεπιστημίων μπορούν να είναι «υπό κατάληψη» από μπαχαλάκηδες. Ούτε πρέπει να χρειάζονται «διαπραγματεύσεις» για το αν θα συνεχιστεί το φαινόμενο των καταλήψεων, ειδικά σε ιδιωτικά κτίρια.

Όπως είναι επίσης αυτονόητο ότι ο κάθε αστυνομικός δεν είναι ελεύθερος να δέρνει και να ...ξεβρακώνει όποιον του αρέσει, όπως είδαμε πρόσφατα στις φωτογραφίες από τις συλλήψεις στα Εξάρχεια. Και οι σχετικές καταγγελίες ολοένα και πληθαίνουν.

Δυστυχώς μετά από δέκα χρόνια μνημόνια εξακολουθούμε να δίνουμε την αέναη μάχη του αυτονόητου. Αντί να συζητάμε πώς θα ενισχυθεί η εργατική νομοθεσία που ισοπεδώθηκε, συζητάμε για ακατανόητες απεργίες που εκφυλίζουν τον συνδικαλισμό. Αντί να συζητάμε πώς θα βελτιωθούν τα ελληνικά ΑΕΙ, συζητάμε αν είναι «αστυνομοκρατία» το να πετάς έξω τους μπαχαλάκηδες που κάνουν κατάληψη σε πανεπιστημιακούς χώρους με διαχρονικό τσαμπουκά.

Γι' αυτό ως χώρα συνεχώς ομφαλοσκοπούμε, στρουθοκαμηλίζουμε και καταλήγουμε να κυνηγάμε την ουρά μας, ελπίζοντας να μη χρειαστεί πάλι σε μερικά χρόνια να παρακαλάμε τους «ξένους τοκογλύφους» για δανεικά.

--------------------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr