Ο Μάριο Πούτζο -και όχι Πούζο όπως τον προφέρουν κάποιοι χάριν σεμνοτυφίας- θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής στον Ονορέ Ντε Μπαλζάκ. Πολύ δικαίως. Με την "Ανθρώπινη Κωμωδία" του, το μωσαϊκό αυτό της γαλλικής κοινωνίας τον 19ο αιώνα, ο Μπαλζάκ εφηύρε εν πολλοίς το κοινωνικό μυθιστόρημα. Όρισε το πεδίο στο οποίο έκτοτε κινούνται όλοι οι συγγραφείς που πάθος τους έχουν να φωτίσουν την πραγματικότητα, στα ύψη και στα βάθη της, στο μεγαλείο και στην αθλιότητά της. Πνευματικός πατέρας είναι ο Μπαλζάκ, όποιου βουτάει την πένα όχι στον ίδιο του τον αφαλό αλλά στο αίμα, στον ιδρώτα και στο σπέρμα των συγχρόνων του.
Επιστρέφω στον Μάριο Πούτζο. Όταν, το 1969, τελείωσε τον "Νονό" (ένα μέτριο, κατά τη γνώμη του Φράνσις Φορντ Κόπολα, μυθιστόρημα που ωστόσο μεταφέρθηκε αριστουργηματικά στον κινηματογράφο) τοποθέτησε κάτω από τον τίτλο μια φράση του Μπαλζάκ. "Πίσω από κάθε περιουσία κρύβεται ένα έγκλημα".
Ωραία κουβέντα. Πολύ δυνατή. Τόσο δυνατή ώστε να μπορεί να γίνει κλειδί για την ερμηνεία του κόσμου. Πράγματι γίνεται.
"Πού νομίζεις ότι τα βρήκε τα λεφτά η οικογένεια Τάδε; Δοσίλογος ήταν ο παππούς τους επί Κατοχής, μασούρια λίρες του έδιναν οι Γερμανοί για να καρφώνει πατριώτες…". "Γιατί πιστεύεις ότι πήρε η Δείνα τον πρωταγωνιστικό ρόλο; Κοιμήθηκε με τον σκηνοθέτη…".
Ο πλούτος, η λαμπρή καριέρα, η επιτυχία γενικά, αποδίδονται σε δόλιες μεθόδους. Σε ντροπιαστικές συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, πίσω από τις κουρτίνες. Ταλέντο; Εργατικότητα; Αξιοκρατία; Παραμύθια για μικρά παιδιά. Εάν δεν εγκληματήσεις αιματηρά ή αναίμακτα, εάν δεν προδώσεις τις αρχές σου και τους γύρω σου, δεν πρόκειται να πας μπροστά…
Ποιοι τα ισχυρίζονται αυτά; Πάντως όχι ο Μπαλζάκ. Δεν έγραφε εκείνος αποφθέγματα αλλά βιβλία. Μυθιστορήματα, μέσα στα οποία συνυπάρχει το καλό και το κακό, οι ποταπές και οι ευγενείς συμπεριφορές. Δεν ήταν αμπελοφιλόσοφος ο Μπαλζάκ, πολλώ δε μάλλον ιδεολόγος του φασισμού.
Οι φασίστες, εκδηλωμένοι ή μουλωχτοί, αντιμετωπίζουν την κοινωνία συνολικά σαν χαλασμένο κρέας. Βλέπουν παντού σαπίλα, διαφθορά, άνομες, άθλιες συναλλαγές, κοινώς καλούμενες "αλλαξοκωλιές". Και ονειρεύονται να εξαγνίσουν τους λαούς μαστιγώνοντάς τους. Συνθλίβοντάς τους κάτω από την μπότα τους.
Πίσω από κάθε, μα κάθε, περιουσία κρύβεται κάποιο έγκλημα; Εάν πιστεύαμε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να αυτοκτονήσουμε. Να καλογερέψουμε έστω, στην έρημο ή πάνω σε κάποιο στύλο. Μαχόμαστε ως πολίτες, ο καθένας με τα όπλα του, για να δημιουργήσουμε μια κοινωνία ανοιχτών οριζόντων, ίσων -κατά το δυνατόν- ευκαιριών. Η οποία θα ανακαλύπτει και θα αναδεικνύει την αξία του καθενός. Που θα διαθέτει ισχυρό δίκτυ ασφαλείας για όσους στραβοπατάνε και πέφτουν. Ή απλώς γερνάνε και τα πόδια τους δεν τους βαστάνε πλέον. Που τα μέλη της θα συνεργάζονται μεταξύ τους, θα ενώνουν τις δυνάμεις τους προς αμοιβαίο όφελος, δίχως καχυποψίες και τρικλοποδιές.
Για αυτό τιμάμε και προβάλλουμε ως πρότυπα όσους διέπρεψαν ξεκινώντας από το μηδέν. Τους πρωταθλητές, τους Ολυμπιονίκες, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο – μαζί και τον πρώτο προπονητή του, που τον έσωσε από τον δρόμο και τον διαπαιδαγώγησε στο γηπεδάκι στα Σεπόλια. Έκλεψε ο Αντετοκούνμπο; Έπαιξε με χαρτιά σημαδεμένα, σκαρφάλωσε σε ξένες πλάτες; Ποιος θα τολμήσει να υπαινιχθεί έστω κάτι τέτοιο;
Ο Ανδρέας Πάτσης, βουλευτής της μονοεδρικής περιφέρειας Γρεβενών, βρίσκεται στους αντίποδες του "Greek Freak”. Η διαδρομή του, με κορωνίδα την εκλογή του, προσφέρει ένα πολύ κακό παράδειγμα. Δεν ξέρω εάν έχει ποινικές ευθύνες, οι οποίες θα του αποδοθούν. Το βιογραφικό του ωστόσο βρίθει από σκιές κι από λεκέδες.
Δικηγορικά γραφεία που λειτουργούν στην πραγματικότητα ως εισπρακτικές εταιρείες. Ανεξήγητες, εξωφρενικές δανειοδοτήσεις. Αγοραπωλησίες ποδοσφαιρικών ομάδων για προφανές προσωπικό όφελος. Μέχρι και ψευδής ισχυρισμός ότι ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θράκης. Φυσιογνωμία βγαλμένη από ταινία του Νίκου Περάκη, από εκείνες της δεκαετίας του 1990, οι οποίες αποτύπωναν σπαρταριστά τις ελληνικές παθογένειες και προφήτευαν τη χρεοκοπία.
Κι αυτόν τον τύπο αντί να τον πετάξει σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι, το ανανεωτικό, εξυγιαντικό κύμα που φούσκωσε κι έγινε ανάχωμα των "Αγανακτισμένων" και των Συριζανέλ, τον έβαλε σε ψηφοδέλτιο! Για να συμβάλλει με τη γνώση και τον λόγο του στο κοινοβουλευτικό έργο…
Ο Ανδρέας Πάτσης (και άλλοι του ιδίου φυράματος) αποτελεί βούτυρο στο ψωμί όσων υποστηρίζουν ότι πίσω από κάθε περιουσία κρύβεται κάποιο έγκλημα, κάποιο βαρύ ανόμημα έστω. Ο νταραβεριτζής, ο σουρταφέρτας, που ενδημεί όπου γης, από το Βλαδιβοστόκ μέχρι την Πασαντίνα.
Παραπροϊόν της δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς αποκλειστικά; Όχι βέβαια! Στην καμαρίλα των ολοκληρωτικών καθεστώτων θάλλουν κατεξοχήν τέτοιες ανωφελείς προσωπικότητες. Οι δικτάτορες τούς αξιοποιούν διττά. Αφενός τους έχουν για να κάνουν τις επίμεμπτες δουλειές, αφετέρου τους ξορκίζουν ηθικολογώντας.
Οι πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου ισχυρίζονταν ότι "επαναστάτησαν" για να απαλλάξουν την πατρίδα από τους "φαύλους πολιτικούς". Στους παραληρηματικούς λόγους του Γεωργίου Παπαδοπούλου θα φωτογραφιζόταν -εάν δεν αναφερόταν ρητά- ο Ανδρέας Πάτσης, εφόσον είχαν συνυπάρξει χρονικά. Σε αντιδιαστολή προς τον "πτωχό πλην τίμιο Έλληνα αξιωματικό".
Μπορούν οι παρατάξεις εξουσίας να αποκλείουν, να ξεριζώνουν έγκαιρα τα αναρριχητικά φυτά που διαβρώνουν τα θεμέλια τους; Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, τα μητρώα στελεχών δεν αποδίδουν. Αρκεί ένας άνθρωπος ανοιχτομάτης, με ακέραιο χαρακτήρα, ο οποίος να κωφεύει σε ψιθύρους και σε μεσολαβήσεις. Αρκεί μια κομματική ηγεσία που να εμπιστεύεται έναν τέτοιον άνθρωπο.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε διατελέσει υπεύθυνος για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ. "Αυτός είναι ακροδεξιός!" εξερράγη όταν τού έφεραν, για συνέντευξη, ένα αφράτο παιδί, το οποίο έμελλε -χρόνια αργότερα- να ξεδιπλώσει την αγάπη του για τις στολές και τα λιλιά, να τερματίσει τον φανφαρονισμό τελώντας χριστιανικό μνημόσυνο για τους Σαλαμινομάχους. "Αυτός είναι απατεώνας!" θα ωρυόταν ο Πάγκαλος το 2019. Και ίσως όχι για μια μόνο περίπτωση φερέλπιδος πολιτικού.
Πηγή: Capital.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
