Follow us

Πόση Ευρώπη χρειάζονται οι Ευρωπαίοι;

Η ιδέα της "λιγότερης Ευρώπης" δεν ταιριάζει στα δεδομένα του 21ου αιώνα

THETOC TEAM
ΓΡΑΦΕΙ: THETOC TEAM
Πόση Ευρώπη χρειάζονται οι Ευρωπαίοι;

Στην τελευταία του ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 1995, ο τότε Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν, του οποίου η καταβεβλημένη υγεία ήταν εμφανής σε όλους, βρήκε τα ακόλουθα ανεξίτηλα λόγια για να χαρακτηρίσει τη μεγάλη μάστιγα της Ευρώπης: "Le nationalisme, c'est la guerre!"

Ο εθνικισμός και ο πόλεμος ήταν οι καθοριστικές εμπειρίες της πολιτικής σταδιοδρομίας του Μιτεράν και ο ίδιος δεν αναφερόταν μόνο στο φοβερό παρελθόν - το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους του, δικτατορίες και το Ολοκαύτωμα. Είδε τον εθνικισμό ως τη μεγαλύτερη μελλοντική απειλή για την ευρωπαϊκή ειρήνη, τη δημοκρατία και την ασφάλεια.

Παρότι ένας εθνικιστικός πόλεμος διέλυε την Γιουγκοσλαβία εκείνη τη χρονική στιγμή, λίγοι από αυτούς που άκουσαν τον Μιτεράν, στο Στρασβούργο, εκείνη την ημέρα θα μπορούσαν να φανταστούν ότι 21 χρόνια αργότερα, ο εθνικισμός θα είχε πανευρωπαϊκή αναβίωση. Όμως εθνικιστές πολιτικοί των οποίων δεδηλωμένος στόχος είναι να καταστρέψουν την ενότητα και ειρηνική ολοκλήρωση της Ευρώπης έχουν πλέον κερδίσει μεγάλες δημοκρατικές εκλογές και δημοψηφίσματα.

Η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου, τον Ιούνιο, να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση σηματοδότησε μια στιγμιαία κορύφωση της αναζωπύρωσης του εθνικισμού, αλλά το ίδιο φαίνεται να συμβαινει και στην Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Γαλλία, όπου η Μαρίν Λεπέν και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της ολοένα και κερδίζουν σε δύναμη στην πορεία προς τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους. Πώς φτάσαμε ως εδώ, με δεδομένη την από πρώτο χέρι εμπειρία της Ευρώπης από την καταστροφική δύναμη του εθνικισμού στον εικοστό αιώνα, όταν προκάλεσε εκατομμύρια θανάτους και κατέστρεψε ολόκληρη την ήπειρο;

Καταρχάς, η οικονομική κρίση του 2008 και η επακόλουθη παγκόσμια ύφεση ευρέως και δικαιολογημένα θεωρούνται ως μια τεράστια αποτυχία από την πλευρά του “κατεστημένου”. Το συναίσθημα εναντίον των ελίτ συνεχίζει να διαβρώνει την ενδο-ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και την αμοιβαία εμπιστοσύνη και η ΕΕ βρίσκεται βυθισμένη σε μια παρατεταμένη περίοδο βραδείας ανάπτυξης και υψηλής ανεργίας.

η οικονομική κρίση του 2008 και η επακόλουθη παγκόσμια ύφεση, ευρέως και δικαιολογημένα, θεωρούνται ως μια τεράστια αποτυχία από την πλευρά του “κατεστημένου”.

Σε όλη τη Δύση, έχει επικρατήσει μια γενική αίσθηση παρακμής, λόγω της μετατόπισης του παγκόσμιου πλούτου και ισχύος προς την Ασία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποσυρθεί γεωπολιτικά, την ώρα που η Ρωσία έχει αναβιώσει τις φιλοδοξίες της ως μεγάλη δυναμη για να αμφισβητήσει την ηγεμονία της Δύσης και των αξιών της. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχει αυξανόμενη δυσαρέσκεια με την παγκοσμιοποίηση, την ψηφιοποίηση, και το ελεύθερο εμπόριο, που συνοδεύεται από μια αργή στροφή προς τον προστατευτισμό. Οι Ευρωπαίοι, ειδικότερα, φαίνεται να έχουν ξεχάσει ότι ο προστατευτισμός και ο εθνικισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι - ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο.

Τέλος, επικρατεί ένας γενικευμένος φόβος του ξένου, καθώς πολλές χώρες αντιμετωπίζουν ζητήματα που σχετίζονται με τις εισροές αλλοδαπών - είτε πρόκειται για πρόσφυγες είτε για μετανάστες - και εσωτερικές αλλαγές που επέφερε η αυξανόμενη οικονομική και πολιτική χειραφέτηση των γυναικών και των μειονοτήτων. Οι εξελίξεις αυτές, οι οποίες συνέπεσαν με μεγαλύτερης κλίμακας μετασχηματισμούς και ρήξεις στην Ευρώπη, που ξεκίνησαν το 1989, έχουν πυροδοτήσει φόβους που τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και οι δημοκρατικοί θεσμοί απέτυχαν να αντιμετωπίσουν.

Όπως πάντα, όταν ο φόβος εξαπλώνεται στην Ευρώπη, οι άνθρωποι αναζητούν τη σωτηρία στον εθνικισμό, τον απομονωτισμό, την εθνική ομοιογένεια και νοσταλγούν τις «παλιές καλές μέρες», όταν υποτίθεται ότι όλα ήταν καλά στον κόσμο. Ανεξαρτήτως εάν το αιματηρό, χαοτικό παρελθόν ήταν κάθε άλλο παρά τέλειο. Οι εθνικιστές ηγέτες και οι υποστηρικτές τους σήμερα ζουν σε μια “μετα-εμπειρική" πραγματικότητα, όπου η αλήθεια και η εμπειρία δεν έχουν κανένα αντίκρισμα.

Όλα αυτά αντανακλούν μια βαθιά αλλαγή στο πώς οι Ευρωπαίοι βλέπουν τους εαυτούς τους. Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους και όσο διαρκούσε ο Ψυχρός Πόλεμος, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν ξεκάθαρη επιλογή. Αλλά η κοινή αντίληψη ότι η ενότητα φέρνει ειρήνη, ευημερία και δημοκρατία έχει εξασθενίσει στην πάροδο του χρόνου από επίμονες κρίσεις και θα μπορούσε τώρα να χαθεί για πάντα, εκτός κι αν ενισχυθεί από ένα μακρόπνοο μήνυμα.

Είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι τα ιστορικά έθνη-κράτη της Ευρώπης αποτελούν απάντηση στις παγκοσμιοποιημένες πολιτικές, οικονομικές και τεχνολογικές πραγματικότητες του εικοστού πρώτου αιώνα.

Είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι τα ιστορικά έθνη-κράτη της Ευρώπης αποτελούν απάντηση στις παγκοσμιοποιημένες πολιτικές, οικονομικές και τεχνολογικές πραγματικότητες του εικοστού πρώτου αιώνα. Αν οι Ευρωπαίοι το πιστεύουν αυτό, τότε θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα για λιγότερη ολοκλήρωση, μειώνοντας τις προοπτικές και δημιουργώντας νέες εξαρτήσεις. Οι πιο σημαντικές παγκόσμιες αποφάσεις σε αυτόν τον αιώνα δεν θα παρθούν δημοκρατικά στην Ευρώπη, αλλά μονομερώς στην Κίνα ή αλλού.

Οι γλώσσες και οι κουλτούρες της Ευρώπης έχουν μακρά ιστορία. Αλλά, να μην ξεχνάμε, τα έθνη-κράτη της είναι μια σχετικά πρόσφατη εξέλιξη, ειδικά εκτός της Δυτικής Ευρώπης. Θα ήταν σοβαρό λάθος να πιστεύουμε ότι αντιπροσωπεύουν το «τέλος της ιστορίας» της Ευρώπης. Αντίθετα, αν το μοντέλο έθνος-κράτος επικρατήσει αυτό της ολοκλήρωσης, οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν υψηλό τίμημα σε αυτόν τον αιώνα. Πώς οι ευρωπαϊκές χώρες θα τα πάνε στο μέλλον, είναι ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί μόνο συλλογικά, όχι με βάση μεμονωμένα εθνικά συμφέροντα, όπως τον δέκατο ένατο αιώνα.

Επιπλέον, με τη Ρωσία, την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική σε κοντινή απόσταση, η Ευρώπη ζει σε μια δύσκολη και απαιτητική γειτονιά. Δεν απολαμβάνει την αμερικανική πολυτέλεια να έχει την ασφάλεια να διασφαλίζεται από τη γεωγραφία. Αντίθετα, την ασφάλεια και την ευημερία της, πρέπει συνεχώς να τις υπερασπίζεται μέσω της πολιτικής, η οποία είναι κατ 'ανάγκην μια κοινή προσπάθεια.

Το κεντρικό ερώτημα για το μέλλον της Ευρώπης είναι πόση ισχύ χρειάζεται η ΕΕ προκειμένου να διασφαλιστεί η ειρήνη και η ασφάλεια για τους πολίτες της. Κι αυτό, επίσης, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο συλλογικά. Αυτο που είναι ήδη σαφές είναι ότι οι Ευρωπαίοι θα χρειαστούν όχι μόνο περισσότερη Ευρώπη, αλλά και μια διαφορετική και πιο ισχυρή Ευρώπη.

Ο Γιόσκα Φίσερ είναι Γερμανός πολιτικός των Πρασίνων. Έχει θητεύσει ως υπουργός Εξωτερικών και αντικαγγελάριος στην κυβέρνηση Γκέρχαρντ Σρέντερ (1998 - 2005).

Πηγή: Project Syndicate


Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr

Στη Νέα Ερυθραία για μια από τις ομορφότερες αυλές των βορείων προαστίων

Το all-day στέκι με κοσμοπολίτικο αέρα και ανεμελιά έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και συνεχίζει να το κάνει και το φθινόπωρο.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ 27 Αυγ 2025 | 11:32

Μαρινάκης: Οι εκλογές θα γίνουν το 2027 - Δεν αλλάζει ο εκλογικός νόμος

Σε ερώτηση για ενδεχόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου, ο κ. Μαρινάκης τόνισε ότι "έχει απαντήσει ξεκάθαρα ο πρωθυπουργός πολλές φορές".

06 Σεπ 2025 | 09:44

Δημογραφικό: Να ξυπνήσουμε γιατί χανόμαστε (Τάσος Γιαννίτσης)

Διαβάζοντας την εισήγηση για το δημογραφικό πρόβλημα που έκανε ο Τάσος Γιαννίτσης στην επετειακή εκδήλωση για τα 51 χρόνια του ΠΑΣΟΚ (και μπράβο τους για την ιδέα), σε πιάνει η ψυχή σου.

03 Σεπ 2025 | 07:15

Στην Αξιώτισσα στη Νάξο

Όποτε βλέπω σε ταβέρνα ή εστιατόριο, πανό, αφίσες και λοιπά πολιτικά μηνύματα, τα οποία "μοστράρει" ο ιδιοκτήτης πιστεύοντας προφανώς ότι με τον τρόπο αυτό επηρεάζει πεινασμένες συνειδήσεις, απλώς αποχωρώ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ 01 Σεπ 2025 | 07:23

Χειμερία νάρκη ή γεμιστά της επόμενης μέρας;

Οι αρκούδες. Τα ερπετά. Οι νυχτερίδες και οι σκίουροι. Και ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, ιδίως εάν έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί.

01 Σεπ 2025 | 07:21

Εκλογολογίες και κομματικοί σχεδιασμοί

Ακόμα και η αναμενόμενη εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ με τις γνωστές παροχές του Σεπτεμβρίου εντάσσεται πάντως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σε μια εκλογική στρατηγική.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 01 Σεπ 2025 | 06:10

Η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής

Ζούμε σε οργουελικούς καιρούς. Ο Τζορτζ Όργουελ, αυτός ο σκοτεινός προφήτης του εικοστού αιώνα, μπορεί να μην έπεσε σε όλα μέσα (συμπεριλαμβάνονται και ηχηρές αστοχίες στις προβλέψεις του), αλλά σίγουρα πέτυχε διάνα το κυριότερο.

27 Αυγ 2025 | 07:28

Διαβάζοντας Τσίπρα μαζί με το croissant

Πώς να το κάνουμε, σου δίνει ένα prestige μια συνέντευξη στην Monde. (Επίτηδες βάζω συνέχεια ξένες λέξεις στο κείμενο, αν τυχόν το διαβάσει ο ίδιος, να ταλαιπωρηθεί να τις ψάχνει στο λεξικό. Μια αθώα εκδίκηση, θα μου τη συγχωρέσετε.)

25 Αυγ 2025 | 07:11

GET A LIFE

Η περιπέτεια του Γιώργου Μαζωνάκη δεν επηρέασε κανέναν πλην του ιδίου και των στενών συγγενών του. Δεν ήταν συνεπώς είδηση. Κακώς τα ΜΜΕ τη μετέδωσαν, την πρόβαλαν με πηχυαίους μάλιστα τίτλους. Γιατί το έκαναν;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 25 Αυγ 2025 | 06:15

Η κόπωση των διακοπών

Όσο και αν ακουστεί αλλόκοτο, φαίνεται πως η κόπωση δεν επέρχεται ως συνέπεια των διακοπών, αλλά την κουβαλάμε μαζί μας και την μεταφέρουμε από τόπο σε τόπο.

23 Αυγ 2025 | 12:02

Η αφιέρωση της Μαρίας Φαραντούρη στη Λίνα Μενδώνη

Διάφοροι κοινωνικοί αγωνιστές του πληκτρολογίου, εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για το γεγονός ότι η τραγουδίστρια – σύμβολο της αντίστασης – συμβιβάστηκε με την εξουσία.

20 Αυγ 2025 | 07:50

Τα χαρτιά της Ελλάδας και ο Τραμπ

Τι θα συνέβαινε αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ καλούνταν να μεσολαβήσει στη διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία;

18 Αυγ 2025 | 07:52

59

Πριν από δυό εβδομάδες, έκλεισα τα πενηνταεννιά. Ήταν τα πρώτα γενέθλια της ζωής μου που η χαρά πήγαινε αντάμα με μια δυσφορία.

18 Αυγ 2025 | 07:50

Τα γαλλικά για τη Βούλτεψη

Υποθέτω μπορείς, σαν τη Βούλτεψη, να αποφανθείς ότι για τις πυρκαγιές και την ευαλωτότητά μας, δεν φταίει άλλος, αλλά φταίει το ότι δεν έχουμε αρκετούς εθελοντές. Πώς δεν το είχαμε σκεφτεί τόσα χρόνια βρε αδελφέ;

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 18 Αυγ 2025 | 06:33

Ούτε Μόναχο, ούτε Γιάλτα

Ακόμη και όσοι τσαλαβουτούν στα ρηχά της ιστορικής έρευνας, όλο και κάτι έχουν ακούσει για τη Συμφωνία του Μονάχου και τη Διάσκεψη της Γιάλτας.

13 Αυγ 2025 | 09:01

Εγκώμιον της ξαπλώστρας

Και μπορεί στις καλοκαιρινές διακοπές και στις συνθήκες καύσωνα, οι πρωινοί περίπατοι να προσαρμόζονται στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής, αλλά στην επιλογή της παραλίας, η θεωρία μου ισχύει στο ακέραιο.

11 Αυγ 2025 | 11:36

Μια καλλονή και δύο Γκουαγιαβέρες

Η Καρταχένα καμαρώνει για τους συγγραφείς της. Για τον παραμυθά της βασικά, τον μεγαλύτερο παραμυθά στα ισπανικά μετά από τον Θερβάντες.

11 Αυγ 2025 | 10:48

Το θαύμα της απάτης

Η εμμονή μου τα τελευταία χρόνια να αποκαλύπτω τις απάτες πίσω από τη συντριπτική πλειονότητα των υποτιθέμενων θαυμάτων δίνει την εσφαλμένη εντύπωση ότι δεν πιστεύω στα θαύματα συνολικά.