Προσοχή στο άσυλο!

“Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;” Η ερώτηση που μας απευθυνόταν όταν είμασταν παιδιά, είχε ως απάντηση κάποιο από τα επαγγέλματα της εποχής (δάσκαλος, γιατρός, δικηγόρος, δημοσιογράφος, στρατιωτικός, ποδοσφαιριστής, μανάβης κλπ). Τα επαγγέλματα αυτά υπήρχαν όταν πηγαίναμε στο δημοτικό, υπήρχαν κι όταν τελειώναμε το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο. Δεν υπήρχαν προγραμματιστές, ηλεκτρονικοί Η/Υ, ειδικοί διαδικτύου, τεχνολόγοι τροφίμων, περιβαλλοντολόγοι, ειδικοί της βιοτεχνολογίας και όλα αυτά τα επαγγέλματα που βρίσκονται σε πρώτη ζήτηση στις μέρες μας. Το 65% των παιδιών που βρίσκεται στην πρώτη τάξη δημοτικού θα ασχοληθεί με επαγγέλματα που σήμερα δεν υπάρχουν. Η οικονομία και οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν ριζικά. Το ίδιο και ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης.

Στην Ελλάδα με αφορμή τη Συνταγματική Αναθεώρηση έχει ανοίξει ξανά η συζήτηση για το να θα επιτρέπεται η λειτουργία μη κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μια συζήτηση που δεν απασχολεί κανένα άλλο μέρος του κόσμου, στη χώρα μας ανάγεται σε μεγάλη μεταρρύθμιση. Ενα πρόβλημα που θα 'πρεπε να λυθεί εδώ και δεκαετίες, διχάζει ακόμη και σήμερα πολιτικές δυνάμεις και κοινωνία. “H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται απoκλειστικά από ιδρύματα πoυ απoτελoύν νoμικά πρόσωπα δημoσίoυ δικαίoυ με πλήρη αυτoδιoίκηση... H σύσταση ανώτατων σχoλών από ιδιώτες απαγoρεύεται” αναφέρει το άρθρο 16 του Συντάγματος. Κι αυτό τη στιγμή που λειτουργούν παντού στην Ελλάδα εκπαιδευτήρια τα οποία παρέχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση και πτυχία σε συνεργασία με πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η κυβέρνηση κρύβει το κεφάλι της στην άμμο και πιστεύει ότι αφού δεν βλέπει ένα πρόβλημα, δεν υπάρχει κιόλας.

Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών φοιτά στη δημόσια εκπαίδευση. Αλλά κι εκεί συναντάμε τις ίδιες αγκυλώσεις. Στα πανεπιστήμια δρουν συμμορίες που καλύπτονται από το άσυλο και η σύνδεση της εκπαίδευσης με την πραγματική οικονομία θεωρείται έγκλημα και στα σχολεία κάνουν θραύση τα φροντιστήρια και η αποστήθιση.

Συζήτηση για το χαρακτήρα της εκπαίδευσης στη νέα εποχή γίνεται παντού στον κόσμο. Αλλά στις αναπτυγμένες χώρες συζητούν για την εξατομικευμένη διδασκαλία με τη βοήθεια της τεχνολογίας, που ανταποκρίνεται στις ικανότητες του κάθε μαθητή, ξεκινώντας από την παραδοχή ότι σε κάθε 7χρονο ταιριάζει διαφορετικό περιεχόμενο. Σε πολλές τάξεις σχολείων στις ΗΠΑ χρησιμοποιείται ένα ειδικό software για την προσαρμογή της ύλης στις δυνατότητες του παιδιού. Αυτό αλλάζει και το χαρακτήρα της εκπαίδευσης που βασίζεται σε ένα βιβλίο για όλους, αφού πλέον η ύλη προσδιορίζεται ηλεκτρονικά με βάση τις ατομικές δεξιότητες.

Επίσης αλλάζει ο ρόλος του εκπαιδευτικού. Ενώ τα εκπαιδευτικά μοντέλα του παρελθόντος ήταν επικεντρωμένα στην ανάγκη να παρέχουν στους σπουδαστές τις αναγκαίες γνώσεις ώστε να εξειδικευθούν σε κάποιον τομέα, το καθήκον των εκπαιδευτικών σήμερα είναι να διδάσκουν τους μαθητές για το πώς θα μαθαίνουν μόνοι τους. Ο σκοπός της εκπαίδευσης πλέον είναι να μάθει τα παιδιά να σκέφτονται και να αξιολογούν κριτικά μια κατάσταση. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά αντιθέτως γίνεται πιο σύνθετος και πιο απαιτητικός. Η τεχνολογία είναι σημαντική, αλλά είναι το μέσον μέσω του οποίου οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αξιολογήσουν καλύτερα τους μαθητές χρησιμοποιώντας ειδικές ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Αξιοποιώντας την τεχνολογία οι εκπαιδευτικοί μπορούν να σχηματίζουν μικρότερες ομάδες μαθητών με παρεμφερή προσόντα κι ενδιαφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές συμμετέχουν περισσότερο στη διαδικασία της γνώσης και έχουν ρόλο στη διαμόρφωση του προγράμματος. Ετσι αυξάνει και το ενδιαφέρον τους γι΄αυτό.

Ειδικοί της εκπαίδευσης υπολογίζουν ότι σε 20 χρόνια, τα προγράμματα θα είναι τόσο προσωποποιημένα ώστε θα είναι απαραίτητη η καθοδήγηση του εκπαιδευτικού για να μπορεί να πετύχει ένας σπουδαστής. Οι εκπαιδευτικοί θα αποτελούν σημείο αναφοράς σε όλο αυτό τον κυκεώνα πληροφοριών που θα συναντούν μαθητές και φοιτητές. Τα πάντα λοιπόν αλλάζουν. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ο χαρακτήρας του προγράμματος σπουδών, η μορφή του πανεπιστημίου αφού όλο και περισσότερα προγράμματα σπουδών παρέχονται πλέον εξ αποστάσεως. Το μέλλον της χώρας εξαρτάται από το εκπαιδευτικό της σύστημα και από την προσαρμογή στις αλλαγές που επιβάλλει η πρόοδος. Μόνο έτσι θα παράγει προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας και θα αυξήσει τον εθνικό της πλούτο.

Δυστυχώς αντί να συζητάμε αυτά, κουβεντιάζουμε αν η διακίνηση ιδεών στα πανεπιστήμια κινδυνεύει από την αστυνομία και κλείνουμε την πόρτα στη δημιουργία μη κρατικών ΑΕΙ, δέσμιοι ιδεοληψιών του περασμένου αιώνα!

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr