Στην Αξιώτισσα στη Νάξο

Για να λέω την αλήθεια, τι ακριβώς συνέβη στην ταβέρνα στη Νάξο ανάμεσα στον εστιάτορα και τους αγγλοεβραίους πελάτες του δεν ξέρω. Ό,τι έχω διαβάσει, κυρίως στα social. Υποθέσεις κάνω φυσικά, μόνο να βλέπεις τον εστιάτορα σε έξαλλη και αλλόφρονα κατάσταση να βρίζει τους πελάτες του καθώς αυτοί αποχωρούν, σε βάζει σε σκέψεις για την πνευματική του κατάσταση, αλλά δίνω και μερικές πιθανότητες τα πράγματα να ξέφυγαν και από ορισμένους οξύθυμους από την παρέα, που εκνευρίστηκαν ίσως με τις αφίσες και τα πανό του ακτιβιστή- μάγειρα free Palestine.

Προσωπικά, όποτε βλέπω σε ταβέρνα ή εστιατόριο, πανό, αφίσες και λοιπά πολιτικά μηνύματα, τα οποία "μοστράρει" ο ιδιοκτήτης πιστεύοντας προφανώς ότι με τον τρόπο αυτό επηρεάζει πεινασμένες συνειδήσεις, ενώ απλώς μοστράρει την άποψή του, την οποία θεωρεί πολύ σημαντική- ανάλογη της τεράστιας αξίας της τεράστιας προσωπικότητάς του βεβαίως βεβαίως- απλώς αποχωρώ. Πληρώνω για να φάω, όχι για να μου κάνουν πολιτική κατήχηση. Να μου λείπει.

Αυτό θα έπρεπε να κάνουν και οι πελάτες της Αξιώτισσας, μόλις είδαν την παλαιστινιακή σημαία και τα διάφορα συνθήματα. Αυτό συνιστώ να κάνουν και οι υπόλοιποι.

Αλλωστε, σε κάτι τέτοια μέρη, δεν ξέρεις ποτέ και από πού θα σου έρθει. Μπορεί να κάνεις τα στραβά μάτια στο πανό και στο σύνθημα, να πάει και το παλιάμπελο για χάρη της μπριζόλας, και μετά να σου έρθει η προπαγάνδα με τον λογαριασμό.

Γιατί αν πιστέψουμε τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας στα social, ο λογαριασμός στην ταβέρνα συνοδεύεται και με το εξής γελοίο πολιτικό μήνυμα, μαζί με την τιμή της αγγουροσαλάτας:

"Θα πρέπει να γνωρίζει ο καταναλωτής ότι με τα χρήματα από τους φόρους που πληρώνει στο κράτος, ξεπληρώνονται σήμερα τα χρέη των Τραπεζών, οι ζημιές από το πλιάτσικο στα ασφαλιστικά ταμεία και τα ατελείωτο φαγοπότι των πολιτικών και των πλουσίων. Εν ολίγοις, αυτοί που δημιούργησαν τις συνθήκες της φτώχειας και της ανασφάλειας που βιώνουμε σήμερα, μας ζητάνε να είμαστε νομοταγείς και να πληρώνουμε φόρους."

Αυτή είναι η ελληνική εκδοχή του αντισυστημισμού. Δεν πληρώνουμε τους φόρους μας γιατί διαφωνούμε με την οικονομική πολιτική. Η βαθιά αντικοινωνική στάση διανθίζεται και πασπαλίζεται με ιδεολογική σάχλα.

Ο τρόπος που ορισμένοι πάντως υποδέχονται τους ισραηλινούς τουρίστες- ή στην περίπτωσή μας (ακόμα χειρότερα) Βρετανούς τουρίστες, εβραίους στο θρήσκευμα- είτε στα εστιατόριά τους είτε στα λιμάνια- αποκαλύπτει μια μεγάλη παρεξήγηση. Σύμφωνα με την αντίληψη της εγχώριας αριστεράς, οι Ισραηλινοί που επισκέπτονται τη χώρα μας, πρέπει να απολογούνται για την πολιτική της κυβέρνησής τους και να δηλώνουν- το μίνιμουμ - την αντίθεσή τους με τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη Γάζα.

Απολογία που δεν απαιτείται ούτε από τους Ρώσους, ούτε από τους Αμερικανούς, ούτε από τους Τούρκους τουρίστες για τις κυβερνήσεις τους και τις πολιτικές τους, αλλά μόνο από τους Ισραηλινούς. Προφανώς και δεν είναι τυχαίο. Το εξηγεί νομίζω ωραία, η Έβα Ιλούζ, η γαλλοεβραία κοινωνιολόγος που είδε το βιβλίο της "Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού", να αποσύρεται από τον ελληνικό εκδοτικό οίκο Oposito, λόγω των απόψεων της συγγραφέως για τον Σιωνισμό και το Ισραήλ.

Γράφει η Έβα Ιλούζ:

"Δεν δικαιούνται άραγε και οι Ισραηλινοί να έχουν μια δυσλειτουργική, ακραία, φανατική κυβέρνηση όπως δυστυχώς έχουν τόσα άλλα κράτη; Υπάρχει μια μεγάλη ιρανική διασπορά στις δυτικές χώρες. Θεωρεί κανείς αυτούς τους ανθρώπους υπεύθυνους για το άγριο ιρανικό καθεστώς; Θα μποΐκοτάραμε ποτέ Ιρανούς κινηματογραφιστές, επειδή τους τελευταίους μήνες το Ιράν αύξησε κατά 75% τις εκτελέσεις; Δεν νομίζω. Αντί να τους μποΐκοτάρουμε τους αγκαλιάζουμε. Γιατί λοιπόν κάνουμε το αντίθετο με τους Ισραηλινούς; Επειδή είναι Εβραίοι. Επειδή κουβαλούν την οντολογική ενοχή." (βλ. συνέντευξη στον Νικόλα Ζώη στην Καθημερινή της Κυριακής 24/08)

Νομίζω ότι είναι περιττό να επαναλάβουμε γιατί όλοι αυτοί οι "ευαίσθητοι" άνθρωποι που διαδηλώνουν για τη Γάζα και τους δοκιμαζόμενους Παλαιστινίους, δεν έχουν κουνήσει ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για τις φρικαλεότητες των Ρώσων στην Ουκρανία. Γιατί δεν δίνουν δεκάρα για το δράμα των Ουκρανών είναι η απάντηση - οπως δεν δίνουν δεκάρα και για τα δράματα άλλων ανθρώπων- αλλά και γιατί μέσω αυτής της συναισθηματικής ταύτισης με τη Ρωσία, της ανοχής στα εγκλήματα του Πούτιν, εκφράζουν με έναν τρόπο τον αντιδυτικισμό τους.

Αντίθετα, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ίσως να εξηγηθεί, γιατί για την (δήθεν) προοδευτική αριστερά, η ταύτιση με τον αγώνα των Παλαιστινίων συνιστά στοιχείο της ταυτότητάς της, που την οδηγεί ταυτόχρονα σε μια εχθρική αντίληψη για το Ισραήλ και τους Ισραηλινούς (ενίοτε και για τους Εβραίους). Σε σημείο να αθωώνεται μια γενοκτονική τρομοκρατική οργάνωση όπως η Χαμάς και να επιδεικνύεται παντελής αδιαφορία για τα εγκλήματά της. Ξαναγυρίζω στην Έβα Ιλούζ: "Η προοδευτική Αριστερά συμπεριφέρθηκε σαν η σφαγή, τα βασανιστήρια και οι βιασμοί 1200 ισραηλινών αμάχων να μην μετρούσαν. Σαν να ήταν αόρατα αυτά τα θύματα…. Ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς δεν αντιλαμβάνεται τους Εβραίους ως μειονότητα, τους βλέπει μέσα από το παλιό αντισημιτικό αφήγημα που τους θέλει ισχυρούς, και όχι ευάλωτη μειονότητα που χρήζει προστασίας όπως όλες οι άλλες."

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr