Στο όνομα της εξουσίας

Το 1992 ήμουν ανάμεσα στους 382, που υπέγραφαν κείμενο υπέρ της σύνθετης ονομασίας της ΠΓΔΜ. Tον τόνο της εξωτερικής πολιτικής έδιναν οι λαοσυνάξεις εκατομμυρίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη αλλά και Νέα Υόρκη και Μελβούρνη με σύνθημα «Μακεδονία: το όνομά μου είναι η ψυχή μου».

Εθνικά και θρησκευτικά λάβαρα ανέμιζαν παντού και το πιο ακραίο εθνικιστικό πνεύμα της μεταπολίτευσης (ξεπεράστηκε μόνο στη διάρκεια της κρίσης), σάρωνε οριζόντια το πολιτικό σκηνικό. Οι ελάχιστοι που μιλούσαν ανοιχτά για σύνθετη ονομασία διαρρηγνύοντας το μέτωπο της εθνικιστικής ομοφωνίας, προερχόμενοι κυρίως από τη μειοψηφική τάση του τότε Συνασπισμού, ακούγαμε τους γνωστούς χαρακτηρισμούς περι “προδοτών”, ενδοτικών κλπ. Οι “υπερπατριώτες” κυριαρχούσαν παντού και κάλυπταν με τις κραυγές τους οποιαδήποτε προσπάθεια ρεαλιστικής προσέγγισης.

Η πολιτική ηγεσία της χώρας, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη (παρότι πίστευε σε άλλη πολιτική) και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Παπανδρέου, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον αν (εκτός των άλλων προϋποθέσεων), στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη “Μακεδονία” ή παράγωγό της.

Το επονομαζόμενο “πακέτο Πινέιρο” που είχε παρουσιαστεί από την πορτογαλική προεδρία 1/4/1992 και προέβλεπε την ονομασία Nova Macedonia, καθώς και την ικανοποίηση των ελληνικών θέσεων ως προς τις τροποποιήσεις του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, ώστε να μην υπάρχουν αλυτρωτικές προσδοκίες ή εδαφικές διεκδικήσεις, καθώς και τη μη χρήση συμβόλων που να παραπέμπουν σε τέτοιες διεκδικήσεις, απορρίφθηκε από την Ελλάδα λόγω των εσωτερικών πολιτικών περιπλοκών.

Τι ακολούθησε; Τρεις από τις πέντε χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αναγνωρίζουν σήμερα την ΠΓΔΜ ως Δημοκρατία της Μακεδονίας μαζί με άλλες 95 χώρες, ανάμεσά τους και χώρες της Ε.Ε. Η απόφαση της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών το 1992, ξεχάστηκε και η επίσημη ελληνική θέση που διαμορφώθηκε σταδιακά κατέληξε στην υποστήριξη μιας σύνθετης ονομασίας erga omnes (για όλες τις χρήσεις). Η θέση αυτή προβλήθηκε και από την ελληνική κυβέρνηση το 2008 στο Βουκουρέστι, με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή και μέλος της τον Π. Καμμένο ο οποίος δεν διαφώνησε τότε, αλλά θυμήθηκε σήμερα την απόφαση του 1992!

Η ονομασία έχει βρεθεί ξανά στο προσκήνιο με έναν πολύ περίεργο τρόπο, είναι αλήθεια. Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς δήλωσε πρόσφατα ότι “θα υπάρξει -δεν έχει αρχίσει επί της ουσίας- διαπραγμάτευση ανάμεσα στους εκπροσώπους των δύο κρατών και με την παρουσία του κ. Nimetz”. Στην ΠΓΔΜ δεν βρίσκεται στην εξουσία ο εθνικιστής Γκρουέφκσι, αλλά μια ηγεσία που δείχνει να επιθυμεί συμβιβαστική λύση, κι αυτό είναι ασφαλώς θετικό. Κι εδώ αρχίζει ξανά ένα “θέατρο σκιών”.

Οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν και δεν γνωρίζουμε την έκβασή τους. Συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί, αλλά η ελληνική κυβέρνηση που δεν έχει καν παρουσιάσει κάποια ολοκληρωμένη πρόταση, καλεί την αντιπολίτευση να ψηφίσει στη Βουλή μια απόφαση που δεν υπάρχει, τη στιγμή μάλιστα που ένα μέρος των κυβερνητικών βουλευτών δηλώνει εξαρχής ότι δεν θα ψηφίσει.

Σε ένα μείζον θέμα λοιπόν η κυβέρνηση εμφανίζεται να περιμένει στήριξη από την αντιπολίτευση, επειδή δεν συμφωνούν οι βουλευτές της συμπολίτευσης. Κάποιοι στην αντιπολίτευση, θεωρούν ότι είναι μεγάλη ευκαιρία να τραυματίσουν πολιτικά την κυβέρνηση (γιατί ανατροπή της δεν θα υπάρξει), αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Ένα εθνικό θέμα γίνεται ξανά το επίκεντρο του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού.

Όπως το 1992 πάλι το όνομα, όπως η κρίση έγινε αντικείμενο εσωτερικής διαμάχης με αποτέλεσμα την επιμήκυνση της διάρκειάς της και την αύξηση των βαρών της στους πολίτες προκειμένου πάνω στο αντιμνημονιακό κύμα που πλημμύρισε δρόμους και πλατείες να χτιστούν πολιτικές καριέρες, πριν περάσει κι αυτό στην ιστορία του εθνολαϊκισμού, έτσι και τώρα η χώρα μοιάζει να αδυνατεί να χειριστεί ένα μείζον ζήτημα.

Η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει τα παιχνίδια τακτικής σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας. Παρότι δεν μας έχει συνηθίσει, οφείλει να τηρήσει υπεύθυνη στάση. Δεν μπορεί να ζητά μόνο υπευθυνότητα από την αντιπολίτευση.

------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr