Τα παιδιά είναι εντάξει

Δεκάδες πανεπιστήμια στις ΗΠΑ τελούν υπό κατάληψη. Πρόκειται για τις μαζικότερες φοιτητικές κινητοποιήσεις από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ. Δεσπόζουν στην αμερικάνικη αλλά και στη διεθνή ειδησεογραφία. Κυριαρχούν στις συζητήσεις.

"Ο αντισημιτισμός έχει ύπουλα διαβρώσει τις συνειδήσεις των νέων", ισχυρίζονται κάποιοι. "Απλοϊκοί, άκαπνοι πιτσιρικάδες, σε ταυτοτική και υπαρξιακή εν τέλει σύγχυση, εύκολα μετατρέπονται σε φερέφωνα της Χαμάς…"

"Γελιόταν το Ισραήλ εάν ήλπιζε ότι η γενοκτονία στη Γάζα θα γινόταν ανεκτή, θα περνούσε στο ντούκου!", αγαλλιάζουν κάποιοι άλλοι. "Η νεολαία δίνει το παράδειγμα - όλοι θα έπρεπε να κατέβουμε στους δρόμους!"

Ταξιδεύω αυτές τις μέρες στην Αμερική. Παρουσιάζω το μυθιστόρημά μου, τη "Νίκη", που μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα αγγλικά. Έχω την τύχη να γίνω αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων.

Το Brown University συγκαταλέγεται στα "ivy league”, στην αφρόκρεμα των αμερικάνικων πανεπιστήμιων. Είναι στο Πρόβιντενς της πολιτείας Ρόουντ Άιλαντ, στην αποκαλούμενη "Νέα Αγγλία". Εκεί όπου διεξήχθη στα τέλη του 18ου αιώνα ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας. Εκεί όπου έφταναν καραβιές δούλων από την Αφρική, το μεγάλο ανθρωποπάζαρο διεξαγόταν στις όχθες του ποταμού. Σκάβοντας στο campus του πανεπιστημίου βρήκαν κόκκαλα δούλων, έφτιαξαν ένα επιβλητικό μνημείο, πόσες γενιές αλήθεια πρέπει να περάσουν ώσπου να μην βαραίνει πια η ενοχή;

Το Brown University σε έλκει, σε ενθουσιάζει. Νοιώθεις ότι επισκέπτεσαι μια "αγορά" με την αρχαία ελληνική έννοια της λέξης. Έναν τόπο που ανθίζουν οι ιδέες, οι αναζητήσεις, οι αμφιβολίες, οι πειραματισμοί – διανοητικοί και αισθητικοί. Ακόμα και ό,τι σε ξενίζει, σού κινεί το ενδιαφέρον. "Πού είναι η κατάληψη;" ρωτάω τους οικοδεσπότες μου. "Πάμε να δεις!"

Μαθημένος από την Ελλάδα, περίμενα να αντικρίσω συνθήματα σε τοίχους, ντουντούκες να κραυγάζουν, παντιέρες κομματικών νεολαιών. Καμία σχέση. Εδώ έχουν στήσει απλώς σκηνές στον προαύλιο χώρο, στο γρασίδι. Εάν δεν υπήρχαν τα πανό, θα νόμιζες πως πρόκειται για κάμπινγκ.

Τι γράφουν τα πανό; "Λευτεριά στην Παλαιστίνη". "Κατάπαυση πυρός τώρα". Ποιο είναι το συγκεκριμένο αίτημα των φοιτητών; Να πάψει η πανεπιστημιακή περιουσία να επενδύεται σε βιομηχανίες όπλων τα οποία πωλούνται στο Ισραήλ. Η διοίκηση απαντάει ότι αρμόδιοι για τέτοια ζητήματα είναι χρηματιστές και τραπεζίτες – μοναδικό τους μέλημα να συντηρούν και να αβγατίζουν τα κεφάλαια που τους έχει το πανεπιστήμιο εμπιστευτεί – αλίμονο εάν η κρίση τους θόλωνε από πολιτικά κριτήρια. "Τον καιρό του απαρτχάιντ μποϊκοτάραμε τη Νότια Αφρική" ανταπαντούν οι φοιτητές. Τα εκατέρωθεν επιχειρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γόνιμα συμπεράσματα. Εάν δεν υπήρχε η καταστολή.

Καταστολή μιας τόσο ειρηνικής διαμαρτυρίας; Μάλιστα. Στη Νέα Υόρκη, στο Columbia University, εκλήθη η αστυνομία να πατάξει, έστω και επί τη εμφανίσει της, τους φοιτητές. Μερικούς τους συνέλαβαν. Άλλους τους έκαναν έξωση από τα οικοτροφεία, τους άδειασαν κυριολεκτικά στους δρόμους του Μανχάτταν. Όλοι όσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις αισθάνονται το εκπαιδευτικό -και το επαγγελματικό ακόμα- μέλλον τους να απειλείται. Για την προστασία της ακαδημαϊκής ζωής, η διοίκηση του πανεπιστημίου αποφάσισε τα μαθήματα να γίνονται διαδικτυακά. Όπως κατά την πανδημία.

Προς τι τέτοια υπεραντίδραση;

"Καμιά εκδήλωση αντισημιτισμού δεν γίνεται ανεκτή στις ΗΠΑ. Τελεία και παύλα" διακηρύσσουν οι μεν. "Για ποιόν αντισημιτισμό μιλάτε;" εξανίστανται οι δε. "Πολλοί Εβραίοι κρίνουν και καταδικάζουν τις ενέργειες της ισραηλινής κυβέρνησης. Εάν ορισμένοι "έχοντες και κατέχοντες” θέλουν να επιβάλουν σιωπή για ό,τι συμβαίνει στη Γάζα, δεν θα τους περάσει."

Ο πόλεμος που ακολούθησε το φρικτό γεγονός της 7ης Οκτωβρίου εγείρει επώδυνα, αγωνιώδη, ερωτήματα. Ιδίως σε όσους -όπως εγώ- αγαπούν τη χώρα του Ισραήλ. Την αντιλαμβάνονται ως θύλακα του δυτικού πολιτισμού, της φιλελεύθερης δημοκρατίας, περικυκλωμένο από αυταρχικά, σκοταδιστικά, θεοκρατικά καθεστώτα. Ποια νίκη σε αυτόν τον πόλεμο δεν θα αποδειχθεί πύρρειος; Όταν το μίσος εκατέρωθεν κάθε ώρα μεγαλώνει, σε ποια ειρήνη μπορούμε να ελπίζουμε; Ακόμα και αν ξεριζωνόταν η Χαμάς, σε πόσα χρόνια, σε πόσους μήνες θα ξεφύτρωνε μια ακόμα φονικότερη οργάνωση;

Για ένα μονάχα είμαι απολύτως σίγουρος. Ότι η καταστολή των κινητοποιήσεων, η φίμωση των φωνών διαμαρτυρίας -και των πιο ακραίων ακόμα, και των πιο ανεδαφικών- προσφέρει κάκιστη υπηρεσία στο Ισραήλ. Η επιβεβλημένη σιωπή είναι πιο επικίνδυνη κι από την εκκωφαντικότερη κραυγή.

Το να αντιδρούν οι φοιτητές στην Αμερική, στην Ευρώπη. Το να ανεμίζουν παλαιστινιακές σημαίες. Το να στέκονται στο πλευρό εκείνων που φαντάζουν πιο αδύναμοι, πιο κατατρεγμένοι. Δείχνει ηθική υγεία.

Καθήκον όσων διαθέτουν σφαιρικότερη, βαθύτερη γνώση να καταδείξουν ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Πως ο λαός του Ισραήλ δεν ταυτίζεται με την κυβέρνησή του. Πως για τη συμφορά στη Γάζα ευθύνονται πρωτίστως εκείνοι που αφιονίζουν και εξοπλίζουν τους Παλαιστίνιους και τους μαθαίνουν να μισούν τα παιδιά των Ισραηλινών περισσότερο από όσο αγαπάνε τα δικά τους παιδιά.

Τα παιδιά στο Columbia, στο Brown και όπου αλλού είναι εντάξει. Μακάρι και οι μεγάλοι να αναλάμβαναν κάποτε την ευθύνη της ηλικίας τους.

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr