Τα ραφάλ και οι "μπαρουτόμυαλοι"...

1)Τα ραφάλ και οι "μπαρουτόμυαλοι"...
Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει σοβαρά βήματα τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη αμυντικού εξοπλισμού. Τούτο όπως είναι φυσικό έχει οφέλη αλλά ενέχει και ρίσκα...

Στα οφέλη συγκαταλέγονται η εξοικονόμηση συναλλάγματος από τις δαπάνες για τον αμυντικό εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων και η δημιουργία θέσεων εργασίας και προστιθέμενης αξίας στην οικονομία της χώρας.

Υπάρχουν όμως και οφέλη που αφορούν την ενίσχυση της γεωπολιτικής επιρροής της χώρας. Η Τουρκία μέσω των εξαγωγών αμυντικού εξοπλισμού σε χώρες ή "φατρίες" που "κουμπώνουν" στις γεωπολιτικές της επιδιώξεις, διευρύνει την επιρροή της.

Υπάρχουν όμως και ρίσκα. Η Τουρκία έχει αποκτήσει μεν πλεονέκτημα από τον μεγάλο αριθμό εγχώριας κατασκευής UAV’s (Μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα) που διαθέτει αλλά έχει μείνει πίσω στο εκσυγχρονισμό της επανδρωμένης πολεμικής της αεροπορίας. Για τα επόμενα δέκα χρόνια είναι δύσκολο να καλύψει τη διαφορά που έχει αρχίσει να χτίζει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία με την απόκτηση των Ραφάλ και την αναβάθμιση των F-16.

Τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα αποτελούν, με βάση τα δεδομένα που διαφαίνονται μέχρι τώρα, ένα βασικό στοιχείο των πολεμικών αναμετρήσεων του μέλλοντος. Αν συντονιστούν καλά και στον βαθμό που ο αντίπαλος δεν έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, μπορεί να επιφέρουν μεγάλες ζημιές.

Σε καμιά περίπτωση όμως προς το παρόν ένα σμήνος από drones δεν μπορεί να επιφέρει τα πλήγματα που μπορεί να επιφέρει ένα σμήνος από σύγχρονα επανδρωμένα αεροσκάφη.

Τα UAV’s κινούνται αργά, δεν σηκώνουν μεγάλο βάρος και το βασικό τους αμυντικό πλεονέκτημα έγκειται στο χαμηλό κόστος συγκριτικά με το κόστος των πυραυλικών αντιαεροπορικών συστημάτων. Σε αντίθεση με τα σύγχρονα επανδρωμένα πολεμικά αεροπλάνα, ένα σμήνος από drones δύσκολα θα μπορούσε να διαπεράσει ένα φράγμα πυρός από σύγχρονα πυροβόλα που χρησιμοποιούν έξυπνα ή και παλαιότερα βλήματα.

Παρ΄ όλα αυτά λόγω του χαμηλού τους κόστους μπορούν να εξασφαλίσουν πολύτιμες πληροφορίες για στόχους, ειδικά απέναντι σε αντιπάλους από μονάδες ατάκτων (ή και τακτικές μονάδες που δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα).

Άλλο ένα ρίσκο του εξοπλισμού των τούρκικων ενόπλων δυνάμεων με τούρκικης παραγωγής οπλικά συστήματα είναι η ποιότητα και ο βαθμός εξέλιξης αυτών των συστημάτων. Η εμπειρία διδάσκει πως χρειάζονται δεκαετίες δοκιμών σε πραγματικές συνθήκες και βελτιώσεων προκειμένου κάποια οπλικά συστήματα να καλύψουν ένα σημαντικό μέρος των επιδιωκόμενων προδιαγραφών.

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί αυτά τα συστήματα στη Βόρεια Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σίγουρα διορθώνει αδυναμίες αλλά το ίδιο κάνουν και όλες οι ανταγωνίστριες εταιρείες και χώρες που παρακολουθούν με προσοχή κάθε εξέλιξη σε τομείς που θεωρούν πως τις αφορούν.

Στην εποχή που οι δορυφόροι μπορούν να εξασφαλίσουν πλήρη ανίχνευση του εδάφους είτε με λιακάδα είτε νύχτα με συννεφιά οι πληροφορίες που μπορεί να εξασφαλίσει ένα σμήνος από drones που θα καταφέρει να περάσει τα φράγματα πυρός μοιάζουν με λίγα κομμάτια της εικόνας ενός παζλ.

Όποιος ελέγχει τους δορυφόρους και διαθέτει τα πλέον προηγμένα συστήματα ραντάρ και ηλεκτρονικού πολέμου θα μπορούσε να κερδίσει μια αναμέτρηση χωρίς να διαθέτει καν πλατφόρμες παρακολούθησης και εκτόξευσης βλημάτων επανδρωμένες ή μη...

Παρακολουθώ στον δημόσιο διάλογο την πεποίθηση μιας μερίδας που υποστηρίζει πως η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει την Τουρκία στις προσπάθειες δημιουργίας εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. Τούτο μοιάζει τόσο αφελές όσο να πιστεύει κάποιος πως θα μπορούσαμε να πάμε στον τελευταίο μεγάλο πόλεμο με τους μπαρουτόμυλους της Δημητσάνας οι οποίοι συνεισέφεραν σημαντικά στην ελληνική επανάσταση.

Η Ελλάδα δεν διαθέτει το απαιτούμενο εσωτερικό και εξωτερικό "βάθος" να στηρίξει μια εγχώρια αμυντική βιομηχανία σε βαθμό που μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία.

Η Ελλάδα δεν είναι μια οικονομία 80 εκατ. που διαθέτει μια ζώνη υπανάπτυκτων μουσουλμάνων και συγγενικών τουρανικών λαών μερικών εκατοντάδων εκατ. στους οποίους θα προωθεί τέτοιου είδους εξαγωγές πετυχαίνοντας οικονομίες κλίμακας.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα 10 εκατ. που είναι μέλος της Ε.Ε. των 300 εκατ. η οποία παράγει προηγμένα οπλικά συστήματα. Η Ελλάδα οφείλει να επιδιώκει να βρίσκεται κάτω από την όποια αμυντική ομπρέλα της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Στα πλαίσια αυτά βέβαια θα μπορούσε να εξασφαλίσει για 5-10 ελληνικές επιχειρήσεις συμμετοχές σε συμπαραγωγές οπλικών συστημάτων σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά σχέδια. Τούτο βέβαια το κάνουν ήδη μερικές ελληνικές επιχειρήσεις.

Επιπλέον, όπως ακριβώς έγινε με την ΕΛΒΟ ωφέλιμο θα ήταν να βρεθεί στρατηγικός επενδυτής και για εταιρείες όπως η ΕΑΒ με βασικό στόχο την εξαγωγή υπηρεσιών και δευτερεύοντα την πώληση αυτών των υπηρεσιών στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Αυτό που οφείλει να κάνει η Ελλάδα είναι να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις ενδυνάμωσης μιας οικονομίας, στους τομείς που διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα, έτσι ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να εκσυγχρονίζει τα αμυντικά της συστήματα κατά τις απαιτήσεις των καιρών και ιδίως των ειδικών...

Αρκετά με τους μπαρουτόμυλους και του "μπαρουτόμυαλους"...

2) Οι PIGS ξανάρχονται...
Μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. που αύξησαν περισσότερο το δημόσιο χρέος τα τελευταία δυο χρόνια είναι τρεις από τις πέντε που παλαιότερα είχαν χαρακτηριστεί ως PIGS. Τούτο μάλλον δεν είναι τυχαίο...

Η τέταρτη είναι το ΗΒ που βρίσκεται πλέον εκτός Ε.Ε. και βλέπει τις φιλοδοξίες να καταστεί μια Σιγκαπούρη μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ να βουλιάζουν στα νερά του Τάμεση...

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr