Follow us

Τι Φεστιβάλ θέλουμε ή τι Φεστιβάλ μπορούμε;

Πως θέλουμε άραγε να είναι αυτό το φεστιβάλ σε δέκα χρόνια, μετά από εμάς;

Αργυρώ Μποζώνη
ΓΡΑΦΕΙ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι Φεστιβάλ θέλουμε ή τι Φεστιβάλ μπορούμε;

Υπάρχει κάποιος που δε θέλει ένα Φεστιβάλ που να δημιουργεί συζητήσεις, συγκινήσεις, αμφιβολίες και αντιδράσεις; Υπάρχει κάποιος που δεν επιθυμεί ένα φεστιβάλ πλούσιο, ποικίλο και καινοτόμο; Κανείς. Και στη συνάντηση που έγινε στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αθηνών με θέμα «Τι Φεστιβάλ θέλουμε;», μόνο οι καλές προθέσεις δεν έλειψαν. Ούτε οι καλές προτάσεις σε ένα ερώτημα αρκετά γενικόλογο, αναγκαίο όμως να μπει στο τραπέζι ακόμα και με καθυστέρηση πολλών ετών. Για ιστορικούς λόγους θα αναφέρω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που έχει τεθεί το ερώτημα. Για την ακρίβεια το ερώτημα απασχολεί όλο και περισσότερο τους ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη μέσα στο άναρχο τοπίο της σύγχρονης δημιουργίας μέσα σε μια πόλη με πλούσια και δυναμική πολιτιστική ζωή.

Στη συζήτηση που συντόνισε ο διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, τοποθετήθηκαν μετά την εναρκτήρια εισήγηση του Σάββα Πατσαλίδη, Καθηγητή Θεατρολογίας στο ΑΠΘ, οι Matthias von Hartz, Καλλιτεχνικός διευθυντής του θερινού φεστιβάλ του Βερολίνου «Foreign Affairs » & Σύμβουλος του ελληνικού φεστιβάλ για τις διεθνείς παραγωγές, η Sally Hobson, Διευθύντρια εκπαιδευτικών δράσεων Διεθνούς Φεστιβάλ Εδιμβούργου, η Κατερίνα Κοσκινά, Διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Βίκυ Μαραγκοπούλου, πρώην Καλλιτεχνική διευθύντρια Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση, ο Γιάννης Σβώλος, Μουσικοκριτικός (Εφημερίδα των Συντακτών), η Όλγα Ταξίδου, Καθηγήτρια θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και της Νέας Υόρκης και Συνεργάτης του Φεστιβάλ Εδιμβούργου.

Περισσότερο ή λιγότερο αισιόδοξοι οι ομιλητές μίλησαν για αυτό που λίγο ως πολύ θεωρούμε ιδανικό: ένα φεστιβάλ με κύρος, με ανεξάρτητο διευθυντή, που να συγκεντρώνει όλο και περισσότερους θεατές και να προκαλεί συζητήσεις δημιουργώντας καλλιτεχνικά γεγονότα σε ένα εξαιρετικά δύσκολο κοινωνικό πολιτικό και οικονομικό τοπίο.

Πριν από αυτό μπαίνει το ερώτημα: τι φεστιβάλ μπορούμε να κάνουμε σήμερα; Τα δέκα χρόνια του Γιώργου Λούκου στο φεστιβάλ Αθηνών δημιούργησαν μια νέα δυναμική, μια νέα πλατφόρμα. Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για νέους χώρους και νέους καλλιτέχνες που πρωτομπήκαν στο φεστιβάλ, πράγμα αφάνταστο πριν από τη θητεία του. Μας ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση και την εμπειρία ή θα ξεκινήσουμε να χαράξουμε κάτι εντελώς διαφορετικό;

Συζητάμε για το φεστιβάλ που θέλουμε, ενώ θα έπρεπε να συζητήσουμε πρώτα από όλα για τον διευθυντή που έχει ανάγκη ένα Φεστιβάλ. Θα είναι αληθινά ανεξάρτητος ή θα κινδυνεύει από κάθε υπουργό; Παγκοσμίως, το όραμα και η ευθύνη ενός φεστιβάλ είναι στα δικά του χέρια. Είμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε μαζί του και να τολμήσουμε; Ή θα θέλουμε μέσα σε δυο μήνες να ικανοποιήσουμε τα πάντα και τους πάντες, και την συντεχνία και το κλασικό και το σύγχρονο και τους παλιούς και τους νέους αναζητώντας συγχρόνως και την ασφάλεια των παραστάσεων μέσα στον τόπο και τη στιγμή, με ένταση μεν αλλά όχι και τόση ώστε να σπάσουμε τα αυγά.

Το ερώτημα είναι για μένα τι θέλουμε να γίνει αυτό το Φεστιβάλ σε δέκα χρόνια, μετά από εμάς και χωρίς εμάς. Αλλά αυτό που εγώ επιθυμώ μοιάζει με αστείο. Αστείο στη χώρα που ο καλλιτεχνικός διευθυντής κάθε θεσμού μαθαίνει αν θα συνεχίσει ή όχι την επόμενη της λήξης της θητείας του. Αστείο σε μια χώρα που δεν διαθέτει τα βασικά. Διαβάθμιση των μουσικών σπουδών, μια σχολή ή μια Ακαδημία σκηνοθεσίας. Είμαστε μια χώρα που παράγει 500 ηθοποιούς το χρόνο και σαν να μη του έφταναν οι ιδιωτικές σχολές ήρθε και το Πανεπιστήμιο να αυξήσει αυτό τον αριθμό. Είμαστε η χώρα που διέλυσε το χορό, τον καταδίκασε σχεδόν σε ανυπαρξία με τα ταλέντα της να φεύγουν τρέχοντας.

Θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ διαφορετικά. Αν σχεδιάζαμε εγκαίρως. Αν ξέραμε τι θα συμβεί στο φεστιβάλ, τις Κρατικές σκηνές, στις ορχήστρες και τα μουσεία για τα επόμενα δυο χρόνια. Στο άκουσμα και μόνο αυτής της πρότασης στη χώρα «που δεν ξέρει τι μέρα της ξημερώνει», αυτά μόνο χαμόγελα προκαλούν για να αποφύγουμε τα δάκρυα.

Έχουμε καταφέρει και το φεστιβάλ είναι μια μεγάλη γιορτή, αυτό δε το αμφισβητεί κανείς. Μπορεί να γίνει μεγαλύτερη, να αφορά πιο πολλούς και αυτό δε σημαίνει θεάματα που χαϊδεύουν το γούστο του κοινού ή γούστο που καθορίζει τη στρατηγική του φεστιβάλ και τους άξονές του. Αν για άλλη μια φορά δε «θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα», ας ξεκινήσουμε και μια άλλη συζήτηση που λέγεται «Ποιά πράγματα δούλεψαν μέχρι τώρα και θέλουμε να κρατήσουμε». Το αποτέλεσμα θα δείξει αν θα έχουμε πάντα μια καλοκαιρινή γιορτή ή θα δημιουργήσουμε συγχρόνως και ένα εργοτάξιο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr

Παρακμή, σκληρός ρεαλισμός, λούμπεν στοιχεία: 10 ακυκλοφόρητες φωτογραφίες από το "Άνθρωποι και Ποντίκια" του Βασίλη Μπισμπίκη

Μέσα στη σκόνη, στη φτώχεια και στα όνειρα των ανθρώπων, το Cartel Τεχνηχώρος ξαναστήνει την παράσταση που σημάδεψε μια εποχή. Δέκα ακυκλοφόρητες φωτογραφίες αποκαλύπτουν το πάθος πίσω από το "Άνθρωποι και ποντίκια".

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 13 Οκτ 2025 | 06:24

Ο χρονοδιακόπτης της αξιοπρέπειας

Το 1999 ο Τσίπρας δεν είχε ακόμη αποφοιτήσει καν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μολονότι είχε ήδη θέσει τα γερά θεμέλια μιας πολιτικής καριέρας, εξαιρετικά ιδιότυπης, από πολλές απόψεις.

11 Οκτ 2025 | 10:23

Ο εκνευρισμός Ανδρουλάκη και η επιστροφή Τσίπρα

Αν το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να κουνήσει τη βελόνα και το υποψήφιο κόμμα Τσίπρα αποκτήσει υπόσταση, πώς θα απαντήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ενδεχόμενο της συνεργασίας τους;

08 Οκτ 2025 | 08:51

Θέλει να αφουγκραστεί την κοινωνία;

Παρά τις ήττες και τα χρόνια στην αντιπολίτευση, παρά το rebranding που υποτίθεται του σχεδίασε η εταιρεία δημοσίων σχέσεων που προσέλαβε, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται στο κοινό του ίδιος και απαράλλαχτος.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 06 Οκτ 2025 | 06:05

Η δεκαετία που κουβαλάς

Καθένας από εμάς, ανάλογα με την ηλικία του, κουβαλάει στην καμπούρα του και άλλη δεκαετία. Για την ακρίβεια, κουβαλάμε στην καμπούρα μας όλες τις δεκαετίες που μας διαμόρφωσαν από τη γέννησή μας μέχρι σήμερα.

04 Οκτ 2025 | 09:16

Τι πήρε ακριβώς ο Ερντογάν;

Δεν έχω το ρεπορτάζ του Τούρκου συναδέλφου και δεν μπορώ να πάρω θέση, ούτως ή άλλως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για την αντιπολίτευση στην Αθήνα, ο δικός μας δυσκολεύεται ακόμα και να βγάλει φωτογραφία δίπλα-δίπλα με τον πλανητάρχη, σιγά μην τον δεχτεί στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΨΗΣ 01 Οκτ 2025 | 06:49

Τα ήρεμα νερά και τα "νεύρα" Σαμαρά

Η Ελλάδα δεν υπέγραψε φιλία με την Τουρκία, αυτό φαίνεται άλλωστε επί του πεδίου, αλλά αποδέχθηκε όντως ένα μορατόριουμ στην αντιπαράθεση.

29 Σεπ 2025 | 07:17

Συγχωριανοί του ψεύτη βοσκού

Έτσι ο Διονύσης Σαββόπουλος, αποφαινόμαστε, είναι ο Μπομπ Ντύλαν της Ελλάδας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο δικός μας Ντε Γκωλ. Κι όποια γυναίκα δολοφονεί τα παιδιά της μια Μήδεια του σήμερα...

29 Σεπ 2025 | 06:28

Πότε θα πάει ο Μητσοτάκης στον Λευκό Οίκο

Λήξη συναγερμού; Όχι βέβαια. Τώρα θα αρχίσει η "μίρλα" για το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει πάρει ακόμα πρόσκληση για τον Λευκό Οίκο, θα αρχίσει η γκρίνια για τα F35 που ο Τραμπ θέλει φαίνεται πάση θυσία να δώσει στον Ερντογάν.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 29 Σεπ 2025 | 06:10

Dark Tourism

Δημιουργός και αποκλειστικός διαχειριστής της εν λόγω ιστοσελίδας είναι ένας Γερμανός, ο Peter Hohenhaus, ένας πανεπιστημιακός που, κατά δήλωσή του, εγκατέλειψε νωρίς-νωρίς την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.

24 Σεπ 2025 | 07:52

Η "κατάληψη" στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη

Υποθέτω έχει να κάνει και με την αδυναμία της αντιπολίτευσης να δημιουργήσει ένα αντικυβερνητικό ρεύμα και κίνημα και να δώσει μορφή και περιερχόμενο στον αγώνα τους. Στον αγώνα τους να φύγει επιτέλους ο Μητσοτάκης.

22 Σεπ 2025 | 09:56

Ένα φωτεινό πολιτιστικό γεγονός

Και όμως. Με την έξοδο από τα μνημόνια, η εντόπια βιβλιοπαραγωγή επανήλθε σταδιακά στα προ της κρίσης επίπεδα.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 22 Σεπ 2025 | 06:15

Το δράμα του πολυεκατομμυριούχου

Πώς θα ήταν ένας κόσμος δίχως καθόλου ενσυναίσθηση; Σίγουρα θα ήταν ένας κόσμος όπου δεν θα ήθελα να ζήσω ή όπου δεν θα ήθελαν να ζήσουν τα παιδιά μας.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΨΗΣ 20 Σεπ 2025 | 13:26

Ο Ανδρέας Λοβέρδος στο ΚΚΜ

Το ερώτημα παραμένει: Γιατί όλοι φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ και δεν έχουμε ούτε έναν να έκανε την αντίστροφη πορεία;