Το γήπεδο άλλαξε

Με την ψήφιση του 4ου Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ κλείνει ο αντιμνημονιακός κύκλος που άνοιξε το 2010 και μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο.

Eκείνοι που γέμιζαν δρόμους και πλατείες πιστεύοντας ότι για τα προβλήματα της χώρας δεν φταίει η χρεωκοπία στην οποία οδηγηθήκαμε, αλλά τα μνημόνια που επιβλήθηκαν από μια διεθνή συνομωσία από εκείνους που ήθελαν να υποτάξουν την Ελλάδα είδαν τους μύθους να διαλύονται και τα ψέμματα να αποκαλύπτονται.

Εκείνοι που πρωτοστατούσαν στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, με τα ίδια χέρια που μούτζωναν, τη Βουλή και τους “μνημονιακούς”, με τα ίδια χέρια ψήφισαν τα νέα μνημόνια. Η προσγείωση στην πραγματικότητα έγινε με τεράστιο κόστος. Από το 2010 ως το 2015 χάρη στις θυσίες των Ελλήνων είχε αποκατασταθεί η δημοσινομική ισορροπία. Το 2014 για πρώτη χρονιά , από το πρωτογενές έλλειμμα του 15% το 2010 φθάσαμε σε πρωτογενές πλεόνασμα 1.5% . Η απόφαση του Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012 προεβλεπε περαιτέρω παρεμβάσεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όταν η χώρα θα έφθανε σε πρωτογενές πλεόνασμα.

Η έκθεση της Κομισιόν το φθινόπωρο του 2014, προέβλεπε για την Ελλάδα ανάπτυξη 2,9% για το 2015 και 3.7% για το 2016 και μείωση της ανεργίας από το 26,8% στο 22% το 2016. Εμεναν να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές, τις οποίες το παλιό σύστημα αρνιόταν. Το κίνημα που είχε φουντώσει τα προηγούμενα χρόνια, τα θεωρούσε όλα αυτά ασήμαντα μπροστά στα μεγάλα που θα μπορούσε να πετύχει μια νέα ελληνική κυβέρνηση με βάση τις αφηγήσεις Τσίπρα-Βαρουφάκη. Θα μπορούσε μόνο με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, να τελειώνει με τα μνημόνια, να διαγράψει μονομερώς μεγάλο μέρος του χρέους, να κάνει τις διεθνείς αγορές να χορεύουν.

Η “δοκιμή” είχε ως αποτέλεσμα αλλά δύο μνημόνια, παράταση της επιτροπείας και νέα επώδυνα μέτρα. Η μείωση των δαπανών για συνταξεις κατά 1% του ΑΕΠ από το 2019 που ψηφίστηκε από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα είχε επιτευχθεί μόνο και μονο από την αύξηση του ΑΕΠ κατα 10% μέχρι εκείνη τη χρονιά, όπως προέβλεπε η Κομισιόν, δίχως να χρειάζεται καμιά απολύτως περικοπή.

Σήμερα αφού χάθηκαν άλλα 3 χρόνια, τα δημοσιονομικά λόγω της επιτήρησης παραμένουν σε τροχιά. Η επίτευξη των στόχων έγινε με τον πιο επώδυνο τρόπο (με υπερφορολόγηση σε συνθήκες υφέσης). Η ρύθμιση για το χρέος θα γίνει ούτως ή άλλως με βάση την απόφαση του Νοεμβρίου του 2012 και του Μαίου του 2016. Η Ελλάδα, με πολύ χειρότερους όρους, πλησιάζει εκεί που βρισκόταν στα τέλη του 2014.

Το επίσημο τέλος της αντιμνημονιακής περιόδου, θέτει όλες τις πολιτικές δυνάμεις μπροστά σε νέα δεδομένα. Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι η ανάπτυξη, ένα γήπεδο εντελώς ξένο γι' αυτήν. Στο μυαλό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί το μοίρασμα επιδομάτων και η επέκταση του δημοσίου και σε κάθε ευκαιρία εκδηλώνεται η αλλεργία για τις ιδιωτικές επενδύσεις (εκτός αν πρόκειται για κολλητούς του νέου συστήματος εξουσίας, όπου παρέχονται κάθε είδους διευκολύνσεις).

Για την προσέλκυση επενδύσεων όμως χρειάζονται αλλαγές, στη διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στη φορολογία. Αυτές είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις προωθήσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.Οσο κι άν έχουν προσαρμοστεί, στο πολιτικό DNA οι περισσότεροι παραμένουν βαθιά κρατιστές, αντιμεταρρυθμιστές και εχθρικοί στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Τα θετικά νέα για την ελληνική οικονομία (συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση, μείωση του κόστους δανεισμού, είσοδος σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης) λόγω των κυβερνητικών αγκυλώσεων δεν επιτρέπουν να τρέξει η οικονομία με τους ρυθμούς που μπορεί λόγω της αποκατάστασης των δημοσονομκών ανισορροπιών, της μείωσης του ελλείμματος στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και της μεγάλης υποτίμησης των αξιών.

Η ΝΔ από την άλλη, μοιάζει να εξαντλεί την κριτική της στην κυβέρνηση στην ασυνέπεια λόγων κι έργων και να την ταυτίζει με τριτοκοσμικές επιλογές. Η τακτική αυτή μπορεί να έβρισκε έδαφος όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διήνυε την αντιμνημονιακή περίοδο τους ή έκανε τη στροφή από την ανιμνημονιακή στη μνημονιακή εποχή του, αλλά δεν δίνει απαντήση στο τι θα συνιστούσε μια καλή εναλλακτική. Και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η πλειοψηφία των στελεχών ασκεί κριτική υιοθετώντας τα γνωστά λαϊκίστικα συνθήματα.

Το βάρος της νέας πρότασης, πέφτει στις εκσυγχρονιστικές-φιλεοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας. Μπροστά στην εγγενή αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, είναι καθήκον σε δυνάμεις όπως το Ποτάμι, να προβάλουν συγκεκριμένες λύσεις για το πως η Ελλάδα θα πορευθεί στη μεταμνημονιακή εποχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε με οδυνηρό τρόπο όλους τους μύθους της αντιμνημονιακής περιόδου. Τωρα που απάτες αποκλύφθηκαν και αυταπάτες τελείωσαν, ήρθε η ώρα για λύσεις που θα οδηγήσουν τη χώρα στη νέα εποχή. Σε αυτό το πεδίο θα κριθούν όλοι.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr