Το μίσος για τη χαρά της ζωής

"Η υποχρεωτική χιτζάμπ δεν είναι ένα κομμάτι ύφασμα, είναι ο βασικός στυλοβάτης της θρησκευτικής μας δικτατορίας. Είναι το πιο ορατό σύμβολο καταστολής, είναι το Τείχος του Βερολίνου του καθεστώτος: αν το πετάξουμε, το καθεστώς θα πέσει".

Μασίχ Αλινετζάντ

**************

"Πάρτε για παράδειγμα τη χιτζάμπ. Ίσως εμείς οι δυτικοί δεν μαθαίναμε ποτέ τη διάκριση ανάμεσα στην μπούρκα, το νικάμπ, το τσαντόρ και τη χιτζάμπ (τέσσερις μορφές γυναικείας ενδυμασίας που υποδηλώνουν την ισλαμική ταυτότητα) εάν τα ίδια τα ισλαμικά κράτη δεν φρόντιζαν να μας ενημερώσουν για την τόσο ολέθρια, ενίοτε θανάσιμη σημασία της. Η χιτζάμπ είναι το πιο casual πέπλο από τα τέσσερα: δεν σκεπάζει και τα μάτια όπως η μπούρκα, δεν αφήνει μόνο τα μάτια όπως το νικάμπ. Η ιρανική κυβέρνηση επιτρέπει να κυκλοφορεί μια γυναίκα στο δρόμο χωρίς μπούρκα, νικάμπ ή τσαντόρ, αλλά όχι και χωρίς χιτζάμπ. Η Ιρανή Μασίχ Αλινετζάντ έχει την εξωφρενική άποψη ότι δεν θα έπρεπε σε καμία κυβέρνηση να πέφτει λόγος για το πώς θα ντύνονται οι πολίτες της. Γι’ αυτό διαμένει σε άγνωστη διεύθυνση, σε αμερικανικό έδαφος, υπό την 24ωρη προστασία του FBI. Για ένα κομμάτι ύφασμα".

Αυτά έγραφα στα "Νέα", μεταξύ πολλών άλλων, ακριβώς πριν από τρία χρόνια. Τότε –και ειδικά στη Γαλλία- έβραζε ο δημόσιος διάλογος εάν θα έπρεπε να επιτρέπεται στα σχολεία να φορούν οι μαθητές ή/και οι δάσκαλοί τους κάτι –ένα ρούχο ή ένα σύμβολο- που να υποδηλώνει ευθέως τη θρησκευτική τους ταυτότητα. Η Γαλλία, με μεγάλη παράδοση εκκοσμίκευσης, ήδη από την Επανάσταση του 1789 (οι εξεγερμένοι, ως γνωστόν, δεν δίστασαν να καταργήσουν ακόμη και τη χριστιανική χρονολόγηση), είχε ιδιαίτερη ευαισθησία σε ένα τύποις "δικαίωμά" σου –"γιατί να μην μπορώ να φοράω ό,τι θέλω;"- που θα μπορούσε όμως να εκληφθεί και ως "πισωγύρισμα" σε εποχές όπου η θρησκευτική ταυτότητα ήταν η απαραβίαστη "κόκκινη γραμμή" ανάμεσα στους ανθρώπους και ο υψηλότερος φράκτης διαχωρισμού μεταξύ των "δικών μας" και των "άλλων".

Εντέλει η Γαλλία αποφάσισε να μην επιτρέψει τα οιαδήποτε "θρησκευτικά σύμβολα" τόσο στους μαθητές της, όσο και στους αθλητές της. Όταν εκπροσωπείς τα εθνικά χρώματα της Γαλλίας, δεν μπορείς να επιδεικνύεις ταυτόχρονα δημοσίως το αν είσαι χριστιανός, μουσουλμάνος ή εβραίος. Βεβαίως, η Γαλλία –εάν ήθελε να είναι απολύτως συνεπής με τον εαυτό της- θα έπρεπε να απαγορεύσει τη χρήση των "θρησκευτικών συμβόλων" επί του εδάφους της από όλες τις εθνικές αθλητικές ομάδες αδιακρίτως, αλλά τότε είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν το Παρίσι θα αναλάμβανε τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 και, ακόμη και αν την αναλάμβανε, εάν θα επιβίωνε η διεξαγωγή από το μποϊκοτάζ μιας σειράς ισλαμικών χωρών. Έτσι φθάσαμε στο γκροτέσκο σημείο μια γαλλίδα μουσουλμάνα να φοράει το μπικίνι της και να αγωνίζεται απέναντι σε μια αιγύπτια μουσουλμάνα που φοράει μια παραλλαγή ολόσωμης χιτζάμπ, κάτι ανάμεσα σε στολή βατραχανθρώπου και μαχητή νίντζα. Δεν ξέρω ποια από τις δύο λυπηθήκατε περισσότερο, αλλά ένα μονάχα θα σας πω: στους εξωγήινους δεν πρέπει να κάναμε καθόλου καλή εντύπωση, τουλάχιστον όσον αφορά τη διανοητική μας ευστάθεια.

Είναι ανάγκη λοιπόν να επανέλθουμε στα λόγια της Μασίχ Αλινετζάντ προτού αρχίσει όλος ο γαλαξίας να μας παίρνει με τις λεμονόκουπες. Μια χώρα όπως η Γαλλία, ανεκτική πέραν πάσης αμφιβολίας, γιατί τόσο επίμονα "κλωτσάει" στο δικαίωμα της χιτζάμπ; Μήπως επειδή ακριβώς αρνείται να αναγνωρίσει ως "δικαίωμα" κάτι που –κατά την Αλινετζάντ- δεν είναι παρά ο "στυλοβάτης μιας θρησκευτικής δικτατορίας" και το "πιο ορατό σύμβολο καταστολής"; Έχουμε τρελαθεί τελείως; Υπάρχει έστω κι ένας, ακόμη και ανάμεσα στους πιο άδολους και αγνούς δικαιωματιστές, που να πιστεύει ότι ρούχα τόσο εχθρικά προς το σώμα των γυναικών, που εκφράζουν τόσο ανοιχτά το μίσος και την απέχθεια προς την ίδια τη χαρά της ζωής, τα επιλέγουν οικεία βουλήσει εκατομμύρια δύσμοιρες στην Αίγυπτο, στο Ιράν, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν ή στη Σαουδική Αραβία; Πως έτσι και αύριο το πρωί έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του κι επιτρεπόταν σε αυτές τις γυναίκες να κυκλοφορούν στους δρόμους με ρούχα της δικής τους ελεύθερης επιλογής, θα θησαύριζαν οι οίκοι μόδας που θα μοσχοπουλούσαν μπούρκες, τσαντόρ και νικάμπ; Τι δικαίωμα είναι αυτό; Δικαίωμα στην εθελοδουλία ή δικαίωμα στην ηλιθιότητα;

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr