Το τέλος της μακαριότητας...

1) Το τέλος της μακαριότητας...
Μέχρι πριν λίγους μήνες άπαντες οι ειδικοί και οι αρμόδιοι διατείνονταν πως ο πληθωρισμός που έκανε την εμφάνισή του περί τα μέσα του ΄21 ήταν παροδικός και πως, λίγο πριν ή μετά τα περασμένα Χριστούγεννα θα έχει επανέλθει η ισορροπία.

Περί τα Χριστούγεννα το αφήγημα άλλαξε με την πρόβλεψη πως η επικείμενη αύξηση των επιτοκίων (της FED) από τον Μάρτιο, μέχρι το Καλοκαίρι θα καταφέρει να ανακόψει τον πληθωρισμό χωρίς να θίξει τις αναπτυξιακές προοπτικές...

Μέχρι πριν λίγες μέρες κοινός παρονομαστής των συμπερασμάτων των ειδικών ήταν πως ο Πούτιν με τη μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία "μπλοφάρει" προκειμένου να πετύχει κάποιους διπλωματικούς στόχους.

Οι ίδιοι απέδιδαν τις δηλώσεις της αμερικανικής και της βρετανικής κυβέρνησης - που είχαν πληροφορίες από τις μυστικές υπηρεσίες και τους στρατιωτικούς αναλυτές- περί επικείμενης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, σε προσπάθειες άσκησης πίεσης στη Ρωσία ώστε να υποχωρήσει και να καρπωθούν την πολιτική υπεραξία.

Ο ίδιος ο Πούτιν περιπαίζοντας τους πάντες ρωτούσε ειρωνικά για την ώρα και την ημέρα που θα ξεκινούσε η εισβολή...

Το χειρότερο σενάριο που ανέμεναν οι περισσότεροι ήταν η ανάπτυξη ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στις δυο ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας που αναγνώρισε ως ανεξάρτητες κρατικές οντότητες.

Δυο μέρες μετά την εισβολή οι ρωσικές δυνάμεις προσπαθούσαν να περικυκλώσουν την πρωτεύουσα της χώρας, να αποκεφαλίσουν την κυβέρνηση και να την αντικαταστήσουν με κάποια κυβέρνηση "μαριονέτα".

Το χειρότερο σενάριο
Το συμπέρασμα που συνάγεται εύκολα είναι πως κάθε προσπάθεια πρόβλεψης έπεσε έξω και το σενάριο που έλαβε τελικά χώρα ήταν το πλέον απροσδόκητο και χειρότερο.

Η Ευρώπη, με εμμονική επιμονή της Γερμανίας, πολλά χρόνια τώρα κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να μην διαθέτει επιλογή αντίδρασης στις επιδιώξεις αναδυόμενων "Χιτλερίσκων" όπως ο Πούτιν και ο Ερντογάν οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία δεν έκρυβαν τις φιλοδοξίες τους.

Υποδούλωσαν ενεργειακά την Ε.Ε. στη Ρωσία και το ίδιο προσπαθούν να κάνουν με την ανάδειξη της Τουρκίας σε ενεργειακό, παραγωγικό και γεωπολιτικό κόμβο. Η ενεργειακή μετάβαση ήταν τόσο πρόχειρα και ιδεοληπτικά σχεδιασμένη που απειλεί να φέρει ολόκληρη την ήπειρο στο χείλος ενός ενεργειακού κραχ που θα κρατήσει χρόνια...

Αν η Δύση δεν επιβάλει στη Ρωσία ιδιαίτερα αυστηρές κυρώσεις όλοι οι επίδοξοι αναθεωρητές των μεταπολεμικών ισορροπιών θα αποθρασυνθούν και θα προσπαθήσουν να μιμηθούν τη Ρωσία.

"Μια χλιαρή απάντηση θα μπορούσε να δώσει το πράσινο φως στην Κίνα να προχωρήσει σε εισβολή στην Ταϊβάν, ανέφερε ο Klachkin της Oxford Economics στο Barron’s του Σαββάτου προσθέτοντας ότι υπάρχει μια συνεχής, συντονισμένη προσπάθεια από την Κίνα και τη Ρωσία να αρπάξουν την εξουσία από τη Δύση και ότι μάλλον δεν είναι μια σύμπτωση που η Ρωσία περίμενε μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο πριν εισβάλει στην Ουκρανία...".

Αν όμως επιβάλλει κυρώσεις το κόστος για την οικονομία θα είναι καταστροφικό. Στο χειρότερο σημείο της δίνης αυτού του καταστροφικού κυκλώνα βρίσκεται η Ευρώπη. Για την Ελλάδα που είναι ο τελευταίος τροχός της Ευρώπης δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τι σημαίνουν όλες αυτές οι εξελίξεις.

Τις επόμενες μέρες ίσως δούμε την FED να αναβάλει την άνοδο των επιτοκίων επειδή θα προκύψουν ανησυχίες για οικονομική ύφεση. Τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες από την κατάληψη της Ουκρανίας από τη Ρωσία θα επιτείνουν την ανοδική πορεία των τιμών. Οι δύο εμπόλεμες χώρες είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σιτηρών και ενέργειας στον κόσμο.

Το σενάριο υψηλού πληθωρισμού με οικονομική ύφεση όσο εφιαλτικό και αν ακούγεται δεν μοιάζει απίθανο πλέον.

Η εισβολή στην Ουκρανία βάζει με απότομο τρόπο ένα τέλος στη μακαριότητα της Δύσης.

Ακόμη και το καλύτερο σενάριο για το μέλλον προϋποθέτει πως πρώτα θα περάσουμε από μια "καταιγίδα" αρκετών χρόνων η οποία θα επανεκκινήσει την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη Δύση συνολικότερα σε μια νέα βάση συνύπαρξης εσωτερική και εξωτερική.

2) Το τέλος ή η αρχή...
Πολλοί και ιδίως οι επαγγελματίες των αγορών τις τελευταίες ημέρες ανέτρεξαν σε ιστορικά στοιχεία που καταγράφουν την θετική πορεία των αγορών μερικές εβδομάδες ή μήνες από κάποιο γεωπολιτικό σοκ.

Τούτο είναι λάθος. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η θέση των αγορών στην περιφέρεια του χρηματιστηριακού κύκλου και αν το γεωπολιτικό σοκ συνιστά την αρχή ή το τέλος μιας περιόδου ανακατατάξεων...

Αν δηλαδή οι αγορές βρίσκονται στο κάτω ημικύκλιο μετά από μια περίοδο διόρθωσης όπως ήταν π.χ. το ’41 κατά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Πέρλ Χάρμπορ τότε το τέλος της πτώσης ίσως να βρίσκεται κοντά.

Το Πέρλ Χάρμπορ αποτέλεσε την αφορμή της εισόδου των ΗΠΑ στο Β’ Π.Π. γεγονός που δρομολόγησε το τέλος του πολέμου με την επικράτηση των συμμάχων. Αυτό ξεκίνησαν να προεξοφλούν οι αγορές λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση για τον έλεγχο του Ειρηνικού. Εν τω μεταξύ το ’41 οι αγορές βρίσκονταν ακόμη χαμηλότερα από το υψηλό του κύκλου της εποχής που έλαβε χώρα το ’29.

Στη συγκυρία που διανύουμε οι αγορές βρίσκονται κοντά στο ιστορικό υψηλό και η εισβολή στην Ουκρανία θυμίζει περισσότερο την εισβολή του Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία το ’39…

Τουτέστιν, "μικρό καλάθι"…

ΠΗΓΗ: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr