Τότε έχουμε πρόβλημα...

Τότε έχουμε πρόβλημα...
Δυο από τις ειδήσεις οι οποίες μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης τις τελευταίες μέρες αφορούν τη δίκη της υπόθεσης με το βιτριόλι και το επεισόδιο της καταδίωξης δυο νεαρών ρομά, ο ένας εκ των οποίων κατέληξε από τα πυρά αστυνομικών.

Η πρώτη περίπτωση συγκλόνισε την κοινή γνώμη για τον απάνθρωπο χαρακτήρα της πράξης εκδίκησης σε σχέση με τον ευτελή χαρακτήρα του κινήτρου, που αφορούσε κάποιο είδος αρρωστημένης ερωτικής ζήλειας.

Σε μια εποχή πληθωριστικής προσφοράς ερωτικών επιλογών, υπό την καθοδήγηση κάποιας "καφετζούς" η δράστις εκδικήθηκε με βάρβαρο τρόπο κάποια για την οποία νόμιζε πως χειραγωγούσε το υποκείμενο του ερωτικού της ενδιαφέροντος.

Το πλέον συγκλονιστικό αυτής της υπόθεσης έγκειται στην εκτίμηση του συνηγόρου του θύματος πως αν η κατηγορούμενη καταδικαστεί για απόπειρα ανθρωποκτονίας μετά την επίθεση με το βιτριόλι κατά της Ιωάννας Παλιοσπύρου, τότε η ποινή της αναμένεται να είναι κάθειρξη 13 έως 15 ετών, ωστόσο σημείωσε ότι ''σε 4-5 χρόνια θα είναι έξω''...

Τούτο σημαίνει πως η 37χρονη που έριξε το βιτριόλι ενδέχεται να βγει από τη φυλακή νωρίτερα από ό,τι η Ιωάννα θα ολοκληρώσει τη θεραπεία αποκατάστασης, τόνισε πως ''η αντιδιαστολή είναι εντυπωσιακή και εντελώς άδικη για την Ιωάννα''.

''Στην Αγγλία ο δράστης καταδικάστηκε σε δις ισόβια και εδώ θα βγει σε 5 χρόνια''.

Η φυλάκιση κάποιου ο οποίος διέπραξε ένα έγκλημα με βάση την κοινή λογική έχει δυο σκοπούς. Ο πρώτος είναι ο σωφρονισμός του εγκληματία προκειμένου να μην το επαναλάβει και ο δεύτερος η τιμωρία κατά τρόπο ανάλογο του εγκλήματος προκειμένου το θύμα (και η κοινωνία) να μην αισθάνεται αδικημένο ή απροστάτευτο και αναζητήσει διέξοδο στην αυτοδικία.

Περί τα 5 χρόνια φυλάκιση για ένα έγκλημα που κατέστρεψε τη ζωή τουλάχιστον ενός ατόμου δεν αποτελεί τιμωρία και αντικίνητρο για την επανάληψη παρόμοιων πράξεων. Το αντίθετο συμβαίνει...

Η καταδίωξη...
Η περίπτωση του θανάτου του νεαρού από τα πυρά αστυνομικών είναι διαφορετική. Σίγουρα ένα κλεμμένο αυτοκίνητο που δεν σταματά στις υποδείξεις αστυνομικών μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως φονικό όπλο εναντίον τους και εναντίον τρίτων.

Όμως ο νόμος 3169/2003/ΦΕΚ 189/Α/24.7.2003 περί οπλοφορίας, χρήσης πυροβόλων όπλων από αστυνομικούς, εκπαίδευσή τους σε αυτά κ άλλες διατάξεις προβλέπει με σαφήνεια τους τρόπους με τους οποίους πρέπει οι αστυνομικοί να χρησιμοποιούν τα όπλα τους.

Σε ένα κράτος δικαίου προέχει η εφαρμογή του νόμου ακόμη και αν ο νόμος δεν είναι δίκαιος, σωστός ή αποτελεσματικός όπως ενδεχομένως συμβαίνει στην πρώτη περίπτωση.

Το θύμα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ήταν σεσημασμένος κακοποιός αλλά στην προκειμένη περίπτωση μετά από 15 χλμ. καταδίωξης δεν προέκυψαν ενδείξεις πως οπλοφορούσε.

Αν υπήρχε έστω και ένας πυροβολισμός εναντίον αστυνομικού τότε τα δεδομένα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Χωρίς καμιά ανταπόδοση πυρών από τους κακοποιούς όμως η ρίψη πάνω από 30 πυροβολισμών χρήζει διερεύνησης όπως ορθώς διατάχθηκε από την εισαγγελία.

Πολλοί πιστεύουν πως αν η αστυνομία αφεθεί να πυροβολεί χωρίς να ελέγχει αν υπάρχουν οι απαραίτητοι λόγοι να το κάνει, θα μειωθεί η εγκληματικότητα.

Τούτο νομίζω πως είναι λάθος. Η απώλεια της αίσθησης απόδοσης δικαιοσύνης σε μια κοινωνία αυξάνει τις κοινωνικές εντάσεις και τις πράξεις αυτοδικίας. Άρα, αυξάνει την εγκληματικότητα.

Ένα άλλο θέμα που προκύπτει έχει να κάνει με τα αυξημένα ποσοστά εγκληματικότητας κάποιων κατηγοριών πολιτών με ιδιαίτερα κοινωνικά ή φυλετικά χαρακτηριστικά.

Χρειάζεται προσοχή. Σε ένα ευνομούμενο δημοκρατικό καθεστώς πρέπει να διώκονται όσοι διαπράττουν εγκλήματα όχι όσοι ανήκουν σε κατηγορίες πληθυσμού που παρουσιάζουν αυξημένη ροπή προς την εγκληματικότητα.

Το ποιος και με ποιο τρόπο διέπραξε ένα έγκλημα ή μια παράνομη πράξη υπάρχουν κώδικες και νόμοι που το προβλέπουν με μεγάλη σαφήνεια.

Πιστεύω πως τη μείωση της εγκληματικότητας και το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης δεν θα εμπεδώσουν έκνομες και υπερβολικές αντιδράσεις ή καταχρήσεις εξουσίας αλλά η αυστηρή και αδιάκριτη εφαρμογή του νόμου.

Αν οι νόμοι δεν είναι καλοί ή ικανοί να επιφέρουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα τότε πρέπει να αλλάξουν. Τούτο στις δημοκρατίες, όπου ως γνωστόν δεν υπάρχουν αδιέξοδα, είναι εύκολο. Χρειάζονται μόνο οι απαραίτητες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες...

Αν δεν υπάρχουν, τότε έχουμε πρόβλημα...

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr