Είναι σχεδόν αποκρουστικός ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνώντες στην Ελλάδα καταφεύγουν στον «μπαμπούλα» της διαπλοκής για να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους , την έλλειψη ικανότητας, γνώσης, σχεδίου, για να κυβερνήσουν επαρκώς και αξιοπρεπώς τη χώρα.
Από τους «πέντε νταβατζήδες» που κατήγγειλε ο Κώστας Καραμανλής τον Οκτώβρη του 2004 φτάσαμε σήμερα στους «αεροπειρατές- καναλάρχες» του Αλέξη Τσίπρα που έχει βαλθεί να τους προσγειώσει για να...ξεμπερδέψει η Ελλάδα με την διαπλοκή.
Κι όμως η φερόμενη ως φράση του Κώστα Καραμανλή πάνω στα τραπεζώματα των βουλευτών του στον Μπαϊρακτάρη - αν εικάσουμε ότι είναι απολύτως ακριβής – αποκαλύπτει τη βάση της ιδιότυπης ελληνικής διαπλοκής. Και μαζί και τους λόγους που η χώρα δεν θα ορθοποδήσει ποτέ.
«Δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε άλλα κέντρα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η Δικαιοσύνη τη δική της δουλειά» είχε πει τότε ο πρώην πρωθυπουργός.
Ο Κ. Καραμανλής δυστυχώς είχε τότε στο μυαλό του το «βασικό μέτοχο» τις δίκες του Χρηματιστηρίου και όχι την πραγματική δουλειά που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη.
Πολιτικοί και δικαστές να χωρίσουν πρώτα τα πορτοφόλια τους
Η διαπλοκή της οικονομικής με την πολιτική εξουσία δεν είναι κάποιο «ελληνικό φρούτο» που δεν απαντάται σε άλλες χώρες πλην της δικής μας «ζηλευτής».Υπάρχει παντού στον κόσμο και θα υπάρχει πάντοτε στον κόσμο.
Αυτό που μπορεί να σταθεί ανάχωμα στον επιχειρηματία που είναι πρόθυμος να εκμαυλίσει και στον πολιτικό που είναι διαθέσιμος να εκμαυλιστεί είναι μια λειτουργούσα, ανεξάρτητη δικαιοσύνη με επίγνωση του ρόλου της.
Στην Ελλάδα όμως η πιο άθλια πτυχή της διαπλοκής είναι αυτή ανάμεσα στην εκτελεστική και δικαστική εξουσία. Διαχρονική και προκλητική έστω κι αν επί ΣΥΡΙΖΑ έχει χαθεί κάθε «φύλλο συκής».
Κορυφαία ένδειξη, ότι διέπλεξαν - επιτρέψτε μου τον αδόκιμο όρο – τους μισθούς και τα πορτοφόλια τους και μάλιστα το έβαλαν και στο Σύνταγμα!
Με απόφαση της ολομέλειας της βουλής στις 22 Δεκεμβρίου του 1964 η βουλευτική αποζημίωση ορίστηκε ότι είναι ίση με το σύνολο των μηνιαίων αποδοχών του ανωτάτου δικαστικού λειτουργού. Αυτή η απόφαση έλαβε και συνταγματικό μανδύα με το περίφημο Z ψήφισμα του 1975 που ισχύει μέχρι και σήμερα!
Με βάση αυτό το Z' ψήφισμα το μισθοδικείο όρισε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκτέλεσε πως και οι δικαστές ανεξαρτήτως βαθμίδας δικαιούνται αναδρομική επιστροφή του 25% του φόρου που τους παρακρατήθηκε.
Απαίτησαν και κέρδισαν ότι ακριβώς ισχύει για τους βουλευτές!
Αν θέλουν λοιπόν να τελειώσουν με το πιο ανήθικο κομμάτι διαπλοκής σ' αυτή τη χώρα, πολιτικοί και δικαστές να συμφωνήσουν
* πρώτα πρώτα να διαχωρίσουν τα πορτοφόλια τους.
* να αλλάξουν τον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης
* να τερματίσουν την παρουσία ανώτατων δικαστών στο Μαξίμου ως υπηρεσιακών πρωθυπουργών.
* και να θεσμοθετήσουν πως για μια πενταετία μετά την αποχώρησή τους από την ενεργό υπηρεσία κανείς δικαστικός δεν θα μπορεί να καταλάβει πολιτική θέση.
Αλλιώς όλοι μαζί θα παίζουν την «τυφλόμυγα» κυνηγώντας δήθεν τη διαπλοκή.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr