Όσα έγιναν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γ. Λακόπουλου

Με το Μέγαρο Υπατία κατάμεστο από κόσμο, με διάθεση περισσότερο γιορταστική και λιγότερο …πολιτική, ο Γιώργος Λακόπουλος έκανε την “πρεμιέρα” του βιβλίου του “Η σκηνοθεσία του δημόσιου προσώπου”, ένα εγχειρίδιο για πολιτικούς, πολιτευόμενους αλλά και όσους θέλουν να μετέχουν στα κοινά και στο δημόσιο λόγο. Απόσταγμα της εμπειρίας μιας ζωής στον πολιτικό στίβο και στα παρασκήνιά του και διανθισμένο από τα αγαπημένα του γνωμικά, το βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου, του οποίου το πρόσωπο τίμησαν πολιτικοί από όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, αποτελεί μια κατάθεση ενός από τα πιο ενδιαφέροντα πονήματα που έχουν γραφτεί αυτή την εποχή και αφορά όχι μόνο μια μεθοθολογία προσέγγισης του δημόσιου λόγου αλλά και και την ουσία της πολιτικής σε συνδυασμό με αυτή.

Πώς διαμορφώνεται το ύφος της δημόσιας παρουσίας; Τι είναι η στρατηγική, τι είναι τα ΜΜΕ και πώς εκπαιδεύεται το δημόσιο πρόσωπο; Πώς αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη πρωτοβουλίας; Πού συναντώνται η πολιτική και η επικοινωνία και πώς αλληλεπηρεάζονται; Με ποιον τρόπο πολιτικοί και πολιτευόμενοι μπορούν να διεκδικήσουν τον ρόλο του πρωταγωνιστή σε μια παράσταση στην οποία ο χρόνος αποφασίζει για όλα;

Τέσσερις δημοσιογράφοι από τους πιο έμπειρους του πολιτκού ρεπορτάζ, η Έλλη Στάη, ο Τάσος Παππάς και ο Παύλος Τσίμας και ο Σταύρος Θεοδωράκης, παρουσίασαν με θέρμη το βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου, μιλώντας ο καθένας για μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του βιβλίου.

Την παρουσίαση άνοιξε η Έλλη Στάη, η οποία είπε ανάμεσα σε άλλα:

“…..Κυρίως στην Ελλάδα, πολιτικοί και πολιτευόμενοι πιστεύουν ότι είναι οι καλύτεροι σκηνοθέτες του εαυτού τους. Συνήθως η πρακτική τους αποτυγχάνει. Έχουμε πολλά παραδείγματα “αυθόρμητων και απροετοίμαστων” εκδηλώσεων που πολλές φορές εκθέτουν ανεπανόρθωτα το πρόσωπο που τις εκφέρει. Είμαστε επίσης μια χώρα που όσο περισσότερους επικοινωνιολόγους έχει ένα δημόσιο πρόσωπο τόσο περισσότερο μπερδεύεται με αποτέλεσμα να εμπιστευθεί στο τέλος μόνο τον εαυτό του, τον μεγάλο όπως νομίζει σκηνοθέτη. Και εδώ βλέπουμε τα αποτελέσματα συχνά και μάλιστα με πικρό χαμόγελο….”

“…Η σκηνοθεσία είναι ως έννοια δαιμονοποιημένη, κυρίως στο σύγχρονο κόσμο, σημαίνει κάτι ψεύτικο, προετοιμασμένο, επίπλαστο ή υποκριτικό. Λάθος! Η σκηνοθεσία ως αρχή είναι κάτι που κανένας μεγάλος καλλιτέχνης αρχικά, κανένας από τους λόγιους, τους φιλόσοφους και τους στοχαστές ή τους συγγραφείς δεν έχει αγνοήσει".

"Όταν ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε “να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι”, δεν εννούσε φυσικά να κάνει ότι θέλει και ότι ορίζει το θυμικό του. Και φυσικά δεν αγνοούσε τον σκηνοθέτη πίσω από αυτό. Όπως παρατηρεί εύστοχα ο Γιώργος όποιος μπαίνει για να δράσει στο δημόσιο χώρο δε μπαίνει σε ουδέτερο περιβάλλον, καθώς η διαδικασία της ενημέρωσης δε λειτουργεί σε κενό αέρος. Με την είσοδο των νέων μέσων η διαδικασία αυτή έχει γίνει μεν πιο πλούσια αλλά και πιο περίπλοκη, καθώς στην κριτική παίζουν πολλές φορές σημαντικό ρόλο και οι προσωπικές τοποθετήσεις, έχουμε το φαινόμενο μιας προσωπικής τοποθέτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλεί το διάλογο ή ακόμα και την είδηση. Εδώ όμως πόσο μπορείς να είσαι ο εαυτός σου;…"

“…Ο Γιώργος έχει χωρίσει αυτό το “εγχειρίδιο” όπως το αποκαλεί σε πολύ χρήσιμες κατηγορίες. Αφορούν την κοινή γνώμη, τον ανταγωνισμό, τη στρατηγική και την τακτική, την παρατήρηση".

"Αυτά τα κεφάλαια με εύστοχα παραδείγματα μας διαφωτίζουν σε θέματα που πολλές φορές δεν αποδεχόμαστε δε θέλουμε να δούμε ή να γνωρίζουμε. Την αξία για παράδειγμα που έχει η κοινή γνώμη ή το αν η κοινή γνώμη έχει …την καλύτερη γνώμη. Η κοινή γνώμη ξέρουμε όλοι πως κάποιες φορές είναι σοφή και την υποτιμούμε και άλλες όπως λέει ο Πολ Βαλερί “είναι μια ανοησία ακόμα και αν υποστηριχθεί από πενήντα χιλιάδες ανθρώπους”. Είναι διαφωτιστικό το κεφάλαιο αυτό για τον δρόμο που πρέπει ή δεν πρέπει να ακολουθήσει ένας πολιτικός, πόσο να υπολογίσει την κοινη γνώμη…”

“…Ο Γιώργος αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο σε ένα θέμα που μοιάζει σήμερα, σε μια εποχή σχεδόν παράλογης ταχύτητας, σχεδόν θρησκευτικό, το θέμα της υπομονής. Για την υπομονή ο συγγραφέας σημειώνει πως είναι αυτή που κρατά τον πολιτικό προσηλωμένο στο στόχο ακόμα και αν δε μπορεί να κάνει βήμα προς αυτόν για ένα διάστημα. Συχνά σε μια χώρα που όλοι αρέκονται να μιλούν πολύ, δεν κατανοούν την αξία της σιωπής. Είναι και αυτό ένα είδις υπομονής και όχι απουσίας ή ηττοπάθειας….”

“…Ξεχωρίζω ένα ένα γιατί είναι πικρό και βαθιά αληθινό, αλλά είναι φιλοσοφικό και μας αφήνει στα χείλη ένα διφορούμενο χαμόγελο: Είναι αυτό που είπε ο Βολταίρος. “Η πολιτική είναι η πρώτη των τεχνών και η τελευταία των επαγγελμάτων”. Μακάρι να γνωρίσουμε περισσότερους λοιπόν καλλιτέχνες της πολιτικής και λιγότερους επαγγελματίες της….”

Ο δεύτερος ομιλητής Τάσος Παππάς είπε ανάμεσα σε άλλα: “ η σχέση της πολιτικής μς τη δημοσιογραφία είναι στενή. Ο ένας χώρος δε μπορεί να υπάρχει χωρίς τον άλλο. Ο πολιτικός χρειάζεται το δημοσιογράφο για να μεταφέρειτις απόψεις του στο εκλογικό ακροατήριο, ο δημοσιογράφος χρειάζεται τον πολιτικό για να ενημερώσει τους πολίτες, οι πολιτικοί παράγουν ειδήσεις γεγονότα και σκάνδαλα που ενδιαφέρουν τους πολίτες και δημιουργούν παραδείγματα. Αυτή η σχέση πρέπει να είναι ανταγωνιστική; Εξαρτάται. Αν όταν λέμε ανταγωνιστική θεωρούμε μια σχέση χωρίς εξαρτήσεις, δουλείες, εξαναγκασμούς, υπαναχωρήσεις και εκχωρήσεις και από τις δυο πλευρές, τότε, ναι. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει, συχνά η σχέση είναι “αιμομικτική” και αυτή η σχέση βλάπτει συνήθως τη δημοσιογραφία. Γιατί οι εξουσίες θέλουν να κρύψουν πράγματα, επιχειρούν να ωραιοποιήσουν καταστάσεις προσπαθούν να εξαπατήσουν, να αποπροσανατολίσουν, να δημιουγήσουν τετελεσμένα, να χειραγωγήσουν τους πολίτες”.

Το λόγο στη συνέχεια πήρε ο Παύλος Τσίμας που είπε ανάμεσα σε άλλα: “ δανείζομαι την αρχή από αυτό που είπε η Έλλη για τον Τάσο Μπιρσίμ, με τον οποίο δουλέψαμε και οι δυο στην τηλεόραση. Ο Τάσος Μπιρσίμ γράφει στο επίμετρο του βιβλίου μιλώντας για τα χαρακτηριστικά των πολιτικών που γνώρισε, “δούλεψα σε τέτοιες συνθήκες και με τέτοιους πολιτικούς γιατί υπήρχαν. Σήμερα εγώ έχω την ικανότητά μου να το διακρίνω ή δεν υπάρχουν;” Ήθελα να πω ότι το βιβλίο του Γιώργου είναι ένα πλήρες εγχειρίδιο πολιτικής και επικοινωνίας. Είναι πλήρες αλλά ταυτόχρονα είναι ένα βιβλίο με “χυμό” και ακόμα και ο μη ειδικός που δεν έχει πρόθεση να γίνει δημοσιογράφος ή πολιτικός θα το διαβάσει ευχάριστα. Για εμάς που είμαστε επαγγελματίες, σε κάθε του κεφάλαιο μας υποχρεώνει να ξανασκεφτούμε τη δουλειά μας. Τους όρους, τα μέσα και τους στόχους μας”.

Ολοκληρώνοντας τις ομιλίες των εισηγητών, ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε: «Οι ομιλίες στην ελληνική Βουλή είναι μια απόδειξη ότι υπάρχει μόνο η νίκη της σκηνοθεσίας και όχι η νίκη της Δημοκρατίας» προσθέτοντας: «Καμία αντιπαράθεση σε επίπεδο αρχηγών, δεν έχει σχέση με την ουσία της πολιτικής. Ο καθένας σηκώνεται για να πει αυτά που έχει αποφασίσει το επιτελείο του. Που πολλές φορές δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συζητάμε και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υποτίθεται ότι είναι η λειτουργία της Βουλής, δηλαδή η αναζήτηση λύσεων για το κοινό καλό. Είναι παράλληλοι μονόλογοι, όχι μόνο σήμερα, αλλά και χθες και προχθές. Άρα στα μεγάλα της πολιτικής δε βλέπω να υπάρχει πολιτική, αλλά μόνο σκηνοθεσία».

Επικοινωνία σήμαινε κάποτε ότι οι πολιτικοί είχαν ψυχή και η πολιτική συναίσθημα, λέει στο επίμετρο του βιβλίου ο Τάσος Μπιρσίμ, ο άνθρωπος που ξέρει όσο λίγοι πόσο οι πολιτικοί λατρεύουν την τηλεόραση και τη δημόσια εικόνα τους. Ο Τάσος Μπιρσίμ κάνει μια αξιοσημείωτη παρατήρηση για τους παλιότερους πολιτικούς “είχαν ψυχή και έβγαινε από μέσα τους σε κάθε επικοινωνία τους με τον πολίτη. Φαινόταν και στην τηλεόραση”. Στα παραρτήματα του βιβλίου εκτός από το αλφαβητάρι της επικοινωνίας υπάρχει και ένα γνωμικολόγιο από διάσημες γυναίκες και άντρες της τέχνης, της πολιτικής και της επιστήμης.

Στον κίνδυνο η πολιτική να καταλήξει να είναι μόνο «επικοινωνία» και «σκηνοθεσία» αναφέρθηκε από τη μεριά του ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου. «Οι ομιλίες στην ελληνική Βουλή είναι μια απόδειξη ότι υπάρχει μόνο η νίκη της σκηνοθεσίας και όχι η νίκη της Δημοκρατίας» είπε μεταξύ άλλων ο επικεφαλής του Ποταμιού και συνέχισε: «Καμία αντιπαράθεση σε επίπεδο αρχηγών, δεν έχει σχέση με την ουσία της πολιτικής. Ο καθένας σηκώνεται για να πει αυτά που έχει αποφασίσει το επιτελείο του. Που πολλές φορές δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συζητάμε και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υποτίθεται ότι είναι η λειτουργία της Βουλής, δηλαδή η αναζήτηση λύσεων για το κοινό καλό. Είναι παράλληλοι μονόλογοι, όχι μόνο σήμερα, αλλά και χθες και προχθές. Άρα στα μεγάλα της πολιτικής δε βλέπω να υπάρχει πολιτική, αλλά μόνο σκηνοθεσία».

Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με ένα ποτήρι κρασί, πολλές θερμές κουβέντες, τον συγγραφέα συγκινημένο από τα καλά λόγια των συναδέλφων του και την υπογραφή δεκάδων βιβλίων.

Την παρουσίαση παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος, οι υπουργοί Γιώργος Κατρούγκαλος, Όλγα Γεροβασίλη και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και οι πρώην υπουργοί Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, Κώστας Σκανδαλίδης, Κώστας Λαλιώτης, Νίκος Σηφουνάκης.

Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση:

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr