
"Ο Ταγίπ Ερντογάν μοιάζει να μην ανησυχεί καθόλου για την ηγεμονική θέση της παράταξής του στο πολιτικό τοπίο της αυριανής Τουρκίας. "Και την αντιπολίτευση εμείς θα τη φτιάξουμε", είχε δηλώσει χαρακτηριστικά σε ανύποπτο χρόνο", γράφει σε ανάλυσή του για το capital.gr o Κώστας Ράπτης και προσθέτει:
"Κατά μία έννοια η πρόβλεψή του ήδη επαληθεύεται, καθώς άλλοτε ηγετικά στελέχη των κυβερνήσεών του, όπως ο πρώην "τσάρος της οικονομίας" Αλί Μπαμπατζάν και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, ήδη έχουν εγκαταλείψει την αγκάλη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και ετοιμάζονται να αναζητήσουν την τύχη τους με δικούς τους νεοσύστατους κομματικούς μηχανισμούς στις επόμενες εκλογές ως αντιπολιτευόμενοι.
Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος μοιάζει πλήρως απορροφημένος από τον στόχο της κατάκτησης άλλης μίας προεδρικής θητείας το 2023, ώστε με αυτόν τον τρόπο να επισφραγίσει την ανάδυση μιας "νέας Τουρκίας" στη θέση της γνώριμης Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία τότε θα συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής.
Εικόνα φθοράς
Οι ψηφοφόροι, όμως, δείχνουν να σκέφτονται διαφορετικά. Ήδη το αποτέλεσμα των περσινών δημοτικών εκλογών, με κορυφαίο δείγμα την επικράτηση του Εκρέμ Ιμάμογλου στον μητροπολιτικό δήμο της Κωνσταντινούπολης, παραπέμπει σε μεγάλη φθορά του κυβερνώντος κόμματος και σε εγκατάλειψή του ακόμα και από μερίδες του εκλογικού σώματος που έως τότε του έμειναν πιστές.
Έναν χρόνο αργότερα, η δοκιμασία της πανδημίας του κορονοϊού και οι δραματικές της επιπτώσεις στην ούτως ή άλλως δοκιμαζόμενη και από πριν τουρκική οικονομία παροξύνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και επιταχύνουν τα φαινόμενα αποσυσπείρωσης της βάσης του ΑΚΡ, το οποίο καταγράφει πλέον δημοσκοπικές επιδόσεις σταθερά κάτω από το 40%.
Για έναν ηγέτη ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή εδώ και 18 χρόνια το ερώτημα της προσωπικής του διαδοχής θα φάνταζε κάτι παραπάνω από ώριμο. Όμως το καθεστώς της Τουρκίας έχει καταστεί, ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και τη μετατροπή του πολιτεύματος σε προεδρικό, άκρως προσωποκεντρικό. Και, όπως ισχύει σε καθεστώτα τέτοιου τύπου (η Ρωσία του Πούτιν και η Κίνα του Σι Τζινπίνγκ αποτελούν, τηρουμένων των αναλογιών, αντίστοιχα παραδείγματα), όσο περισσότερο συγκεντροποιείται η εξουσία, τόσο περισσότερο δυσκολεύει η διαμόρφωση μιας "επόμενης μέρας".
Το "δαχτυλίδι"
Θεωρείται δεδομένο ότι τα δύο πρόσωπα που προορίζονται να μονομαχήσουν για τη θέση του Ερντογάν είναι ο υπουργός Οικονομικών και προεδρικός γαμπρός, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, και ο υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊμάν Σοϊλού. Για την ακρίβεια, ο πρώτος προεξοφλούνταν μέχρι πρότινος ότι έχει εξασφαλίσει το "δαχτυλίδι", όχι μόνο γιατί ο συγγενικός του δεσμός με τον Ερντογάν καθησυχάζει τις προεδρικές ανασφάλειες, αλλά και γιατί ο ίδιος ως γόνος επιχειρηματικής οικογένειας έχει καταφέρει να οικοδομήσει ένα μεγάλο δίκτυο διαπλοκής που ασφαλώς θα του φανεί χρήσιμο την κατάλληλη ώρα.
Περισσότερα στο capital.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr